ალისებრი გრძნობა /4/

-კარგით რაა უკვე ცხრა საათია ამდენ ხანს რა გაძინებთ?-ყვავივით დასჩხაოდა თავზე ორივეს. ალექსანდრემ ბალიში ჩაარტყა, ისიც გაბრაზდა და ოთახიდან გავიდა. უკვე იცოდა ალექსანდრემ რომ ტასო ამ ამბავს ასე არ დატოვებდა.

მთაწმინდის მთვარე {დასასრული}

ტუჩები ყურთან მიუტანა სუნთქვაშეკრულ ქალს და იქვე ჩუმად ჩაილაპარაკა. -მეც მიყვარხარ. - ყურის ბიბილოზე მიაკრო ტუჩები, მერე კი თავი ასწია და თვალებ გაბრწყინებულ

ნინა (სრულად)

პატარა იყო როდესაც დედა დაკარგა, მამინაცვალმა მასზე იძალადა და რულიად მარტო დარჩა ამ ცხოვრების პირისპირ. უამრავი ტკივილი გადაიტანა, ბევრჯელ დაეცა მაგრამ მაინც არ დანებდა და ცხოვრებას ახალი ფურცლიდან აგრძელებდა თავის დასამკვიდრებლად.

იმედი

გავიღვიძე და ფანჯარას გავხედე. წვიმდა. ამინდი რომელიც ყველაზე მეტად მიყვარს. წვიმაში ხეტიალს და ცეკვას რა სჯობს არა? ჰმ... ნეტავ შემეძლოს ახლა ავდგე, სააბაზანოში შევიდე და თავი მოვიწესრიგო, შემდეგ ტანსაცმელი ავარჩიო, გავისეირნო ან იქნებ ჩემს კაფეში

ჩემი სასჯელი ხარ (8 თავი)

ანა ხედავდა ვეკოს თვალებში უასაზღვრო ტკივილს და ზიზღს, ამიტომ მისი ყველა სიტყვა დაიჯერა, რადგან თავადაც ზუსტად ამას განიცდიდა , ამ ზიზღს და ტკივილს...

საზღვრებს გარეთ სიყვარული

-ამდენი პიცა გაგასუქებს-მომესმა ნაცნობი ხმა,ისევ იმავე ნაცნობ ადგილას. -არაუშავს ბევრი თაყვანისმცემლით არ გამოვირჩევი ამიტომ გასუქება არ შემიშლის ხელს-გავიღიმე -მე მაინც მომეწონები-თვალი თვალში გამიყარა ანდრეამ.

მდევარი

ერთდროულად, ძალიან ბევრი ფიქრი ერთად შემომიტევდა ხოლმე და დაუკითხავად იპყრობდა ჩემს გონებას. რაღაც მტკიოდა, მაგრამ არც მისი დამალვა შემეძლო და არც გამოხატვა, იმათ მსგავსად, ვისაც არ ახსოვს, რომ ცოცხალია, მაგრამ გრძნობს როგორ საშინლად კვდება

ჩემი სასჯელი ხარ (7თავი)

ანა ნაცნობი ხმის გაგონებისთანავე საწოლიდან წამოვარდა და დაფეთებული მობილურ ტელეფონს ეცა, რომელიც იქვე ტუმბოზე იდო

ალისებრი გრძნობა /3/

-ფსიქიკას მირღვევ?-თვალს ძლივს აშორებდა ალექსანდრე.ლიზა უცებ შეწვა საწოლში და მალევე ჩაეძინათ. დილით ერთმანეთზე იყვნენ მიხუტებულები რაღაც მძიმე რომ დაეცათ. რაღაც კი არა ანასტასია..

წარსულის ირონია (თავი 4)

2 კვირის განმავლობაში კიდევ ვიყავი სოფელში, გაგას თავის სიყვარულთან ერთად უფრო ხშირად ვხედავდი, ვხვდებოდი, რომ ჯერ მისთვის