ბიჭი ფანჯრიდან დასასრული

-ჩემო სიხარულო. ჩემო ჰაერო, სუნთქვავ და სიყვარულო. ჩემო ყველაფერო. ვნანობ ყველა უშენოდ გატარებულ წუთს. დამპირდი, რომ ერთმანეთს არასოდეს მოვცილდებით. - არც კი იფიქრო. მეყო რაც დავუშვი. ახლა სუუულ ჩემი ხარ და დარჩენილ ცხოვრებას შენით ტკბობას მივუძღვნი.

ერთადერთი 14

- ნუ კი ეჭვიანი ვარ ძალიან ეჭვიანი ვარ ვერ ვიტან როცა ჩემს სითბოს და სიყვარულს სხვას ინაწილებენ და ჩემს საყვარელ ადამიანებს თავისას არქმევენ მაგრამ შენ ჩემთვის არაფერს წარმოადგენ, ჩემი არ ხარ და მე შენთვის ჩემი არ დამირქმევია ამიტო არ ვაპირებ შენზე

საქორწილო კაბა (18 თავი)

დიდხანს ვყავდი ასე ძლიერად მიხუტებული და მხოლოდ მაშინ მოვიდა გონს როცა სიცივისგან ავკანკალდი მაშინვე გამიშვა ხელები და სახეზე დამაცქერდა კვლავ, ალბათ ცდილობდა სინანულის ან ბედნიერების ამოკითხვას ჩემს თვალებში და რომ ვერავითარ ემოციას ვერ გადააწყდა

შენელებული გულისცემა (12 თავი)

-უღრმესი მადლობა, რომ იცოდეთ როგორ მერიდებოდა_ამოისუნთქა ექთანმა. -მოდი ასე შევთანხმდეთ, თუ 95 ან მეტ ქულას აიღებ თავად დაველაპარაკები დირექტორს ექიმის თანაშემწედ დაგნიშნოს, თუ არადა მე აგიყვან საკუთარი ხარჯებით.

მთაწმინდის მთვარე {6}

-პატარა რომ იყავი? - თმები მოქაჩა ხელით, თავი ააწევინა და ყბის ძვალზე აკოცა. -ტანვარჯიშზე დავდიოდი. - სიცილით თქვა, მოწყვეტით აკოცა კაცს,

ამილახვარი და სხვა კატასროფები (6)

ალოო.-ჩამწყდარი ხმა ძლივს ამოიღო კატომ. -ძვიფასო მიცანი.-მოულოდნელად კატოს ნაცნობი უსიამოვნო ბოხი ხმა ჩაესმის ყურში. -შე... შენ როგორ მირეკავ, ჩემთან დარეკვას როგორ ბედავ.-ძლივს წარმოთქვა სიტყვები კატერინამ და საწოლიდან უნებურად წამოხტა.

პატარა გოგონა ზღვის პირას (მეათე თავი)

-ოჰ ანა_ირონიულად თქვა გვანცამ და გოგონას თმაზე მოჰკიდა ხელი ანამ მისი ხელი მოიცილა -კარგია არა პოპულარობა_მიმართა მან ანას -კარგია ხომ ჩემი ადგილი რომ დაიკავე -კი,კარგია_უთხრა ანამ და ჩაიცინა-ჩემი რა ბრალია ჭკუა რომ არ გაქვს თავში

შეპყრობილი (11)

-სწრაფად სწრაფად ფატა მოიტანეთ.-ყვირიან დედაჩემი და ქეთი რომელიც სარკის წინ მდგომს კაბის მოსინჯვაში მეხმარებიან. დედაჩემი ძალიან ჩქარობს ქეთი კი ისე ზოზინებს გეგონება დროს წელავს ან ეზარებაო.

მთვარის წითელი სონატა ( ნაწ. V)

- მარიამ! ჩემი საყვარელი ხმა გავიგე, თუმცა არ გავნძრეულვარ. თვალებს მთელი ძალით ვაჭერდი, რომ ცრემლები შემეკავებინა. მხარზე ხელი შემახო და ჩემს გადმობრუნებას ეცადა, მაგრამ მოვიშორე. - გთხოვ, წადი. საკუთარი ხმა ვერ ვიცანი. იმის მაგივრად რომ

მაფიოზიბანა ( თავი 3)

ქმარსა და მის მეგობრებს ბოდიში მოუხადა და ცოტა ხნით ლუკასთან გადაჯდა. გულწრფელი ღიმილით შესციცინებდა გოგო ლუკას და ეს ნიკოლოზს საშინლად აღიზიანებდა.