მე, უშენოდ...(ნაწილი 13)

გილოცავ შენი შიშები გამართლდა. არც მე ვიცი ეს ამბავი როგორ უნდა მივიღო და ახლა რა უნდა გავაკეთო.გილოცავ მალე მამა გახდები - უკუსვლით წავიდა ნაკაშიძე და დაღმართზე დაეშვა

ამილახვარი (თავი 1)

-და ახლაც არ შესცვლია დამოკიდებულება? - ინტერესით შეაცქერდა მელანო. -არა, არასდროს. და ახლა მგონი ვხვდები კიდეც რატომ მექცეოდა ასე. ეგონა, რომ ჩემი დაბადებით მშობლების სიყვარული დააკლდა და მისი კუთვნილი წილიც კი მე მივისაკუთრე. მაგრამ, გეფიცები,

შენ ჩემში ხარ-4

-მართლა კარგად ხარ?დაეჭვებულმა კითხა ძმას და კარები გამოაღო... -რა სახე გაქვს ბიჭო რა იყო...რა სახე ჩამოგტირის...შესვლისთანავე მიახალა ვაკომ ძმაკაცს და მათეს ხელი ჩამოართვა...უკან მოყვა კოსტა და დათო.. -არაფერი რამე უნდა მჭირდეს? -მათე შენ მაიც

გამოიდარებს (თავი8)

გულში რაღაც სასიამოვნო და ამოუცნობი ჩამეღვარა, თითქოს დავდნი. მაგრამ არ შევიმჩნიე რომ არა ცოტაოდენი აწითლება, რომელმაც გამყიდა. არც მე ვიყავი ნაკლებად დაბნეული, მის უზადო სხეულს ულამაზესი პიჯაკი და შარვალი აშვენებდა, რომელიც გემოვნებით აერჩია და

განაჩენი სიყვარულია! (სრულად)

სიყვარული-პლანეტის ყველაზე ამოუცნობი გრძნობაა. სიყვარულის რაობის დასადგენად იმდენი პასუხი არსებობს რამდენიც ადამიიანია. რა არის სიყვარული?- იმისთვის რომ პასუხი გავიგოთ პლამეტის ყველა ადამიამს უნდა ვკითხოთ. პასუხი ყველა სხვადასხვაგვარია, მაგრამ

მე შენამდე ( ნაწილი პირველი )

რამოდენიმე წლის წინ ჩემთვის რომ ეკითხათ,რას ნიშნავდა სიყვარული, მე უთუოდ შენს სახელს ვუხსენებდი და ამით ველაფერი ნათქვამი იქნებოდა, დღეს კი, რამოდენიმე წლის გასვლის შემდეგ ამ კითხვაზე პასუხი აღარ მაქვს.

ძმები (თავი 27)

ადგილზე მისულებს უცნაური სანახაობა დახვდათ წინ, რამდენიმე დაცვის წევრი უკვე უგონოდ ან სულაც გარდაცვლილები ეყარნენ მიწაზე და ჩამიჩუმიც კი არ ისმოდა. -რა ჯანდაბაა_სნაიპერის ლულაში გაიხედა გაბრიელმა და მიდამო მოათვალიერა.

ერთადერთი (3)

ოთახის კარი შევაღეთ და მეგი არ დაგვხვდა ამ დროს ზემოდან წყალი დაგვესხა და თან მეგის კისკისი მესმის კარის უკან იდგა და ხითხითებდა მარტო მე და გიო დავსველდით მეგი ფანჯარას მივარდა გააღო და გადახტა გაუმართლა რომ პირველი სართულია ოხ რას გიზამ მეგი

„ვენერას ცრემლი“ - დასასრული

თათბირი უზარმაზარ ოთახში შედგა. ფანჯრებზე სქელი, ხავერდოვანი ფარდები ეკიდა, ბუნდოვანი ვარდისფერი შუქი კი ძლივს ანათებდა ოთახში მყოფთა სახეებს. უზარმაზარ, ბუმბულა სავრძლებში ოთხნი იჯდნენ. ლერი, სოი ფი, დოქტორ არეს სერა და სუფთად გაპარსული, ოდნავ

ნია და დემეტრე N2

სალოს როგორცვე გავუთიშე ტელეფონი დედას დავურეკე მოსაკითხად, ხო მართლა მე თბილისში ვცხოვრობ სალოსთან ერთად, მხოლოდ ის და დედა მყავს ვინც ასე ახლოა ჩემთან და ჩემზე ყველაფერი იციან, დედა ქუთაისში მუშაობს მთავარი ექიმია.. სახლში მისულს არაფრის თავი აღარ