ბედნიერება წვრილმანებშია (თავი 1)

ბედნიერებას ყველა ადამიანი სხვადასხვა რამეში ხედავს, ყველას თავუსრბური ახსნა აქ ამ ცნების მიმართ, მაგალითად გაჭორვებული რომელიც ქუჩაში ხელ გამოწვდილი დგას და დახმარებას ყველა გამლვლეს სთხოვს მისთვის ბედნიერებას ის მცირედი თანხა წარმოაგდენს რომელიც

ქრონიკულად ჩემში (სრულად)

ისევ ამომიტრიალდა ყველაფერი და ცუდი მოგონებებიც უმალვე გაქრა. ახლა კი ნამდვილად ვიცოდი, რომ ყველაფერი კარგად იქნებოდა. აღარ მიგრძნობდა გული ცუდს, აღარ მეშინოდა არაფრის და რაც არ უნდა მომხდარიყო ჩვენს შორის, აუცილებლად ვიბრძოლებდი ჩვენი

ჯაშუში. (თავი 2)

-თორემ რა?-სიტყვა გააწყვეტინა.-ყ*ე არავის მოჭამოთ. ერთხელ უკვე ჩაისვარეთ ჩემი წყალობით საქმეში. მეორედ ასე იოლად ვერ გამოხვალთ,ძამიკო. ბუჩუკურს გადაეცი, რომ მე დავბრუნდი და ჩათვალოს დედა აქვს მოტ*ნული. 

განყოფილება N14 (4)

ვიცი ძალიან დამაგვიანდა დადება, ამისთვის ბოდიშს გიხდით. იმედია ახალი თავი მოგეწონებათ ვეცადე კარგი გამომსვლოდა, ყველას დიდი მადლობა წინასწარ.

უიმედოდ

- საბა? სახლში ხარ? - არა გიოსთან ვარ - ისევ გიოსთან ხარ? გუშინაც მანდ არ იყავი? - მერე რა რას მი&რაკებ ვერ გავიგე ტო - კარგი წავედი -კაი ------

ძმები (თავი 18)

-მე თუ თქვენ? ლამის ნახევარი საათია სახლში დავბოდიალობ და არაფერი გაგიგია, მე კარგად გამიშვი და შენ გძინავს, ნწ ნწ ნწ, ასე მუშაობს პოლიცია?_თავი დამწუხრებულმა გადააქნია და ტუჩები მოკუმა სიცილის შესაკავებლად.

ვაიოლა ვუდი (თავი 1)

ყველა ადამიანს აქვს ოცნებები, ზოგი არ აღიარებს მათ, მაგრამ გულის სიღრმეში არსებობს მიუწვდომელი სურველი, რომელიც ნელ-ნელა უფერულდება და ქრება. მე ადელაიდა ქოქსი ვარ, ეს კი ჩემი ისტორიაა. დედა ყოველთვის მეუბნებოდა, რომ გავყოლოდი იმას რაც

შეშლილი მერი "მეხუთე თავი"

ექიმი დამწუხრებული სახით გამოვიდა პალატიდან. კლინიკური სიკვდილი ჰქონდა და არავინ იცოდა როდის მოვიდოდა გონს. ან გამოვიდოდა თუ არა მდგონარეობიდან. რამდენიმე სიტყვა და სრულიად განადგურდა დუმბაძეების ოჯახი

აბლაბუდა (მეთხუთმეტე თავი)

მახსოვს მიუხედავად ნოემბრის თვისა, ნაადრევად დაზამთრდა თბილისში. ცხელ ყავას მეუღლესთან ერთად სამზარეულოში მივირთმევდი და ფანჯრიდან ვუმზერდი გარეთ მოფარფატე მსხვილ ფანტელებს. - წელს ცივი ზამთარი გველოდება. - იმ წუთას ადუღებული ჩაიდნიდან ქაფქაფა

ხის სახლი |სრულად|

არაფერი ისეთი. მთელი დღეა გილოცავს მეტს არაფერს გაწერენ, ან მიყვარხარ ეკეე, მომენატრებიი… ამათ შენ კიარა შენი კუტუ მოენატრებათ. -ისევ აკისკისდა, მერე კი აკივლდა წელზე ხელების მოხვევა და ფეხებში მიწის გამოცლა რომ იგძნო. -საბაა! -კისერზე მოეხვია და