love me till the end თავი 10

ახლა ვნახე , რომ 10 თავი წაშლილია და არ ვიცი რატომ. მინდა ისტორია სრულად იდოს, ამიტომ თავიდან ვდებ <3

ნაადრევი სიკვდილი შესავალი & თავი პირველი : ჩვენი სიყვარული

დავიბენი, სირცხვილისაგან გაწითლებულმა დაუფიქრებლად, მაგრამ მოკრძალებულად გავუღიმე და სასწრაფოდ გავეცალე მას, თუმცა მისი სახე გონებაში განსხვხავებულად დამრჩა. სახლთან ბედნიერი მივედი, რადგან ამ სიცივის ატანა უკვე გაუსაძლისი იყო

მე და სიყვარული(თავი 3)

და სამი წლის შემდეგ ვეზიარე ჭეშმარიტ სიყვარულთან ცოტათი მიახლოებულ გრძნობას. გრძნობას, რომელმაც გონება თან დამიბინდა და თან გამიხსნა, რომელმაც დამაწყებინა წერა, აღმავსო გრძნობებით, მაგრამ თან დარდით და უიმედობით, რომელმაც თან დამაბრმავა და თან თვალი

მე და სიყვარული(თავი 2)

ახლა კი დროა მოგიყვეთ ჩემი რამდენიმე "სასიყვარულო" ისტორია, თუ შეიძლება ამ უკანასკნელის გარდა სხვებს სიყვარული ეწოდოს. ჩემი "სასიყვარულო" ისტორიები ჯერ კიდევ პირველი კლასიდან იწყება, როდესაც ჩემი კლასელი მომწონდა. მაშინ საკმაოდ პატარა ვიყავი და

აბლაბუდა (მეთერთმეტე თავი)

საუბარი თიკოს მესიჯმა შეგვაწყვეტინა. მუდამ გაპრანჭულს, რატომღაც სწორედ ახლა დავიწყნოდა მაკიაჟის გაკეთება. ქერა თმა უდიერად დაეხვია კისერთან კოსოდ, მაგრამ აშკარად არ ადარდებდა. ჯინსებსა და კედებში სპორტულად გამოწყობილი თითებს იმტვრევდა, დაბნეული

აბლაბუდა (7-10 თავი)

მეშვიდე თავი - არ მითხრათ, რომ ამით დასრულდა თქვენი შეხვედრა. - რატომღაც სულ სხვანაირად წარმომედგინა მათი გაცნობა, ვაღიარებ ნაწილობრივ უკმარისობის შეგრძნებაც კი დამიტოვა და ცნობისმოყვარე თვალებით მივაჩერდი. - ხომ გეუბნებოდი, არც კი ცდილობდა ჩემ

სიჩუმის სიბნელე (1-3)

ხელისგულს რომელიც ჯერ კიდევ ჩემ მკლავსაა ჩაფრენილი ვიშორებ.ვემშვიდობები რუსუდანს და ფარეხში ჩასული,მანქანაში ვთავსდები,ნიკოლოზი ძრავას რთავს და მის გვერდით მჯდომ თემურს რაღაცას ეკითხება,უეცრად ავტომობილის კარი იღება და ჩემ გვერდით ალექსანდრე

პატარა გოგონა ზღვის პირას მეშვიდე თავი და მერვე თავი . 7-8

-დაჯექი_უთხრა ბექამ და შემდეგ თვითონაც მათ გვერდით ჩამოჯდა -რა ხდება?_იკითხა ანამ -უნდა ვილაპარაკოთ-უპასუხა დამიანემ

ფერების შემგროვებელი /1-3/

დღეს, როგორც აპრილს შეეფერება ისეთი მზიანი დღეა. თბილა მიუხედავად იმისა, რომ ათაში ერთხელ გრილი სიო უბერავს. ახლა 13:30 წთ- ია და როგორც ყოველთვის მუყაოს ყავის ჭიქით ხელში, სკვერში ვზივარ. სიმართლე გითხრათ

პირობა (სრულად)

- გაიქეცი! - განწირული ხმით ჩამყვიროდა ჩემი საუკეთესო მეგობარი და ყველანაირად ცდილობდა ნახევრად აალებული სახლიდან, რომლის პატრონის ვინაობა ჯერაც არ ვიცოდით, უვნებელი გავეყვანე. მაჯაზე მთელი ძალით მექაჩებოდა და ჩემი გაშტერებული მდგომარეობიდან