ძმები (თავი 13)

-დედიკო გააბრაზე თუ ასე მალე რატო დაიშალეთ? ხელებ აფარებული შემოვედი, რავიცი მაინც რამე პიკანტური სცენისთვის არ მომესწრო, ჯერ პატარა ვარ მასეთებისთვის_ფიქრებშ გართულს იოანე წამოდგომოდა თავზე და ხითხითით უთამაშებდა თვალებს.

განყოფილება N14 (2)

-ამდენ ყუთებში რა გიდევს, ნახევარზე მეტი შენი ყუთებია, აი ხელები აღარ მივარგა.-ყუყუნით ავედი მეორე სართულზე და ნორას ოთახში შევედი.-სულ როგორ უნდა ყუყუნებდე.-საწოლზე გადაწოლილი ნორა ყურებამდე მეკრიჭება.

განყოფილება N14 (1)

-ნორა გამოდი სწრაფად, უკვე ნახევარი საათია გიცდი.-მისაღებიდან მდინაზე ნახევრად ჩაიძუნებული გავკივივარ. -მოვდივარ.-სამზარეულოდან პირ გამოტენილი ნორა მესახება წინ.

სულის ტკივილი დამიტოვე მარიამ.მესამე ნაწილი 3 თავი.

- დამშვიდდი ყველაფრი კარგად არის და ნუ ხარ პანიკაში.მარიამიც და ბავშვიც ორივე კარგად იქნებიან,გთხოვ თავი ხელში აიყვანე.უთხრა გიორგიმ მაგრამ თავად უარეს მდგომარეობაში იყო.

შეშლილი მერი "მეორე თავი"

მერის ცხოვრება ყოველ დღე რთულდება. მისი მოუხერხებლობის წყალობით უფრო მეტ სირთულეს აწყდება და ცდილობს დამოუკიდებლად გაუმკლავდეს სირთულეებს. ახალი ურთიერთობების საწყის ეტაპზე თამამად გადადის.

შენ ჩემი ხარ (4)

- ხელო მომეცი- თავისი მტევანი. ამდენი ხანია არ შევხებივარ. ისე ნაზად მომკიდა და წამომწია, ტანში ჟრუანტელმა დამიარა. ჩემი მტევანი თავისაში აათამაშა. ნაზად მიმიზიდა და მისი მკერდის სიმაგრე ვიგრძენი. სულ ორი წამი დამჭირდა რომ მისი აჩქარებული

წამიერი სიყვარულის დასასრული?! (თავი 2)

-ზოგჯერ ისე ხდება,რომ ცხოვრება ადამიანებს აშორებს,რათა დაანახოს მათ თუ რამდენად ძვირფასები არიან ისინი ერთმანეთისთვის-მართალია,მაგრამ არა ამჯერად,სანდროს აღარ ვუყვარვარ,მიმატოვა და ჩემზე აღარ ფიქრობს.გული მტკივა,სული მეწვის,გონებიდან

ბიჭი ყვავილების თაიგულით 2 (ეძღვნება 20 ივნისის ღამეს)

ახლა დროა მთელ ქალაქს გაექცე. ქალაქს, სადაც მთავარი გამზირი სიკვდილის გამზირად იქცა, სადაც 1989 წლის 9 აპრილიდან დღემდე 2019 წლამდე დამოუკიდებლობისთვის იბრძვიან თანამედროვენი.

- მიყვარხართ ქალბატონო ლექტორო! ( ნაწილი 1 სრულად)

უნდა დავსხდეთ მე და შენ, ჩემო თავო და ვაღიაროთ:ჩვენ ერთმანეთის ატანა აღარ შეგვიძლია. მე დაწოლა მინდა, შენ დგები, მე კაცი მიყვარდება - შენ მისგან გარბიხარ.უნდა ვაღიაროთ წერაც აღარ გამოგვდის.

მთებშია თავისუფლება! (12) სინათლის სიბნელეში.

თვალი ნელა გავახილე,სხეული საშინლად მქონდა დამძიმებული,წამოჯდომას ვცდილობდი,მაგრამ არ შემეძლო..ხმასაც ვერ ვიღებდი..ნერსე დავინახე ჩემგან ზურგით იდგა,წინ ზურა ედგა მარჯვნივ ბათუ და რაღაცას განიხილავდნენ..თავს ძალა დავატანე,რომ