არ დამივიწყო /თავი 10/

-მიკი და ლუ საუზმეს ამზადებენ და შეგიძლია მიეხმარო. -იცოდე ლაპარაკი არ დაგვიმთავრებია.-მითხრა და ოთახიდან გავიდა. -მე დავამთავრე!

ყველა'ფერი(თავი 17)

ანანო მისაღებში გავიდა. -სად გახვედი გოგო?-მაშინვე ეტაკა გაბრიელი. -წყალი დავლიე რა იყო? -რაღაც ამ ბოლო დროს თქვენ ერთად გინდებათ წყალი.-უჩურჩულა გაბრიელმა

ერკე მიდასი - მეტრო (8)

ხელებშეკრულს და ტკივილის მთელი ამალით სავსეს გამოეღვიძა. ჯოჯოხეთს თუ დაარქმევდით იმ ადგილს, სადაც მოხვდა და საბოტაჟის მოწყობის გათვალისწინებით თვითგვემის განაჩენით დაიჭირეს. გვემა სულის სატანჯველად ექცა და ტკივილს ვერსად გაურბოდა, ვითარცა გარდუვალის

დადიანი და დეისაძე (თავი 3)

როცა ალექსანდრეს და ლიზას მშობლებმა გაიგეს რომ ისინი უკვე წყვილი იყო ძალიან გაუხარდათ მალევე გავრცელდა ეს ამბავი ჟურნალებში და ტელევიზიაში გოგონებმა და ბიჭებმა დაიწყეს საუბარი მათზე ზოგი კარგს ამბობდა ზოგი ცუდს:

ზიზღნარევი სიყვარული (თავი2)

თათიამ წვალებით მაგრამ ღირსეულად გაზარდა შვილები, ორ ადგილას მუშაობდა რომ მათთვის არაფერი მოეკლო, შეძლებისდაგვარად აცმევდა და აჭმევდა,ისე რომ არავისი დამადლებული არაფერი ქონოდათ

ჩემი გახდები (8)

ვატო სახე ალეწილი მიყურებდა. -შენ აქ რა ჯანდაბას აკეთებ?! -რა შენი საქმეა,შენ რას აკეთებ აქ? -მარიამს დამტენი დარჩა და...საერთოდ რას გიხსნი სადაა მარიამი? -ძინავს.მომეცი დამტენი გადავცემ.

შენ რას გრძნობ?!(13)

-აბა გოგოებო მარტო ხართ?-წარბები აათამაშა ერთმა. -რა თქვენი საქმეა?-შევუბღვირე. -რაო ფისო? ბრჭყალებს აჩენ თავიდანვე?-ახლა მეორეც აყვა მეკი სიბრაზისგან სახეზე ავხურდი. რარაცის თქმა დავაპირე წელზე რომ ცხელი ხელის შეხება ვიგრძენი და გამაჟრჟოლა. -რამე

ბაბნიკს შეუყვარდა (თავი 15)

-ვერ გავიგე სკაი. -სარ..კე ამოიბუტბუტა. წამით მას მივაშტერდი.შემდეგ კი იმავე სარკეს შევხედე საიდანაც ცოტა ხნის წინ სკაის ზურგი დავინახე, ამჯერად კი იქედან ორი მომწვანო-მოყვითალო პატარა მძივი შემომყურებდა,რომლის პატრონიც მე ვარ.ისევ სკაის შევხედე,

პატარძალი 《11》

_აბა მე რა ვიცოდი ბიცოლა _ლუიი ბიცოლას ნუ დაუძახებ მაინც არ აქვს დიდად რბილი ხასიათი _ ანდრომ თვალი ჩაუკრა და მერე გოგონები აიყვანა ხელში _ აბა მომიყევით რა გააკეთეთ დღეს... ვახშამს თქვენც ამზადებდით? _ ლიზა დატოვა და დივანზე დაჯდა. ერთი ერთ მუხლზე

აბლაბუდა (მეოთხე თავი)

ხმა ვერ ამოვიღე, მაქსიმალურად ვეცადე არ შემემჩნია წყენა და ტკივილი, თუმცა იმ ღამით, როცა გვერდით მოწოლილმა მეუღლემ ზურგი შემაქცია, კიდევ ერთხელ დავრწმუნდი, რომ ქალის ნათქვამი სიტყვები სულაც არ იყო ხუმრობა.