ყველა'ფერი(თავი 20)

-კიდევ მართა?? -თავმოყვარე დეგენერატი...ამპარტავანი და ხო თავკერძა იდიოტი კიდევ...-ლაპარაკი დათას ტუჩებმა გააწყვეტინა. -მმმ....-ხელს მთელი ძალით ურტყამდა მაგრამ ამხელა კაცთან რას გააწყობდა...დადეშქელიანმა მისი პირველი კოცნა მოიპარა.-რა ჯანდაბა

ერთმანეთზე ჯიუტები

ოჰ ჯანდაბა, მომიწევს დღეს შუაღამემდე გარეთ ვიყო, რადგან ჩეთან ჩემთვის არასასურველი სტუმრები მოდიან. ხო მართლა დამავიწყდა, მე ლილე დადეშქელიანი ვარ, 18 წლის სკოლა წელს დავამთავრე და უნივერსიტეტში ვიწყებ სწავლას 1 თვეში, იურიდიულზე ჩავაბარე მომავალი

პატარძალი 《18》

-ცუდი ანიკო ხარ, გულს მტკენ -იცი ახლა რა მინდა? -მჟავე თუ ტკბილი -გასეირნება მინდა თარაშ- თვალები აატრიალა და ხელი ჩაკიდა -რა დროს სიარულია გარეთ სიცივეა ... ამ მტვრიან ქალაქში

მია -7-

-აუუუ,ადამიანს არ აძინებს რა არის რა ამბავია.დილიდან თავი გამიხეთქეთ,უნამუსო ადამიანებო რა არის ეეს? ხო შეგიძლიათ ჩუმად იყოთ არა?! ბრახ-ბრუხ,ბრახ-ბრუხ.ჭახ-ჭუხ,ჭახ-ჭუხ...ნორმალურები ხაართ?

ინორი.! (ლოცვა,ვედრება.) #3

ქალს გრძელი ბროლივით ყელი, გამოკვეთილი ლავიწები ჰქონდა. ერთ მხარეს გადმოყრილი თმა, რომელიც სიბნელეში შავად მოუჩანდა. ბზინავ ნაჭერში კარგად მოსჩანდა ლამაზი მკერდის კერტები, სიგრილემ უფრო რომ გამოჰკვეთა და კაცს სისხლი აუდუღა ვენებში. ქალის სუსტ

აბლაბუდა (მეხუთე თავი)

არაფრისმთქმელი გვერდი ჰქონდა, იმის დადგენაც კი გაგიჭირდებოდათ გვერდის მფლობელი ქალი იყო თუ მამაკაცი. აშკარად ახალი დარეგისტრირებული. სულ ორიოდე კომენტარი და ისიც ჩემ რომანზე. მიქებდა წერის სტილს, გადმოცემის მანერას, იწონებდა სიუჟეტს და აღნიშნავდა,

მატარებელი (სრულად)

-პატარძალი და ასეთი შემართებით პირველად ვხედავ.-მხრები აიჩეჩა სესილიამ. -შენ შემთხვევით ბიძია ბავშვი ჰოარ გგონივარ?-თვალები მოჭუტა თეკლამ.-ნეცვალოს დეიდა რაც მთავარია ეგ უკვე განვიცადე და აწი აქეთ ვასწავლი ჩემ ქმარს რა და როგორ.-ეს რო თქვა ისე

თეთრი კაბა და შავი დროშები (სრულად)

1988 წელი იყო საქართველოში არეულობა,რომ დაიწყო და ზუსტად ამ წელს დაინიშნენ. მერე რა,რომ ძალიან ახალგაზრდები იყვნენ... და კიდევ ბევრი ,,მერე რა’’. თავიდან თავი გაიგიჟა უფროსმა თევდორაძემ,ჩვიდმეტი წლის ასაკში რა დროს ნიშნობააო,მაგრამ იცოდა მის შვილსა

შეხვედრა

-გაცივდები, ჩაიცვი,- მითხრა მზრუნველი ხმით და სიგარეტს გაუკიდა. არა-მეთქი, ვუთხარი და ღრმად შევისუნთქე მისი სუნამოს სურნელით გაჟღენთილი ჰაერი. ჰაერს სურვილი მოჰყვა, ფართო ნაბიჯით შემოაბიჯა სხეულში და თავისი გასაოცრად დიდ ხელისგულში მოიქცია გული.

ხუთი დღე სიკვდილამდე და შემდეგ

და აი გათენდა 5 დღის პირველი დღე,ეს ჯოჯოხეთს უფრო გავდა ვიდრე დღეს,ან იქნებ სწორედაც რომ ჯოჯოხეთია ჩვენი დღეები.იქნებ ღმერთმა დამასაჩუქრა და უნდა გავნთავისუფლდე და დამატოვებინოს საღორე,რომელსაც დედამიწა ჰქვია.ამ წერილის კითხვისას გაიფიქრებთ პათოლოგი