ევანგელინა /5/

ათი დღის შემდეგ, დილით ჩამეძინა და ლექციაზე, რომ არ დამეგვიანებინა ისე გავრბოდი ყველა მე მიყურებდა. ბოლოს საათს დავხედე და შევიკურთე, აზრი აღარ ჰქონდა. ტროტუარზე ჩამოვჯექი, ავტობუსის მოლოდინში , რომ უკან სახლში წავსულიყავი ადგილე ჩამეძინა. - გოგონიი

მდუმარე ტილო

ფანჯრებზე სქელი ფარდები ჩამოეფარებინა, ღამის ფარანი ბუნდოვნად ანათებდა ოთახს, თამბაქოს კვამლი ნისლივით დაცოცავდა ოთახში და უფრო დაბურულს, ბუნსოვანს ხდიდა გამოსახულებას.

იანვრის სუსხი(რიცხვი 3) (2)

ახლანდელი დრო -მე მოვედი.თქვა და თავისებურად ჩაიღიმა. -არა შენ წახვედი.გულნატკენმა ვუხარი და კარი ცხვირწინ მივუხურე. ის წავიდა, ის ახლაც წავიდოდა როგორც მაშინ. მან თემი სხეული მიიღო შემპირდა ,რომ ყველაფერი კარგად იქნებოდა, თუმცა ადგა და

საუკეთესო ჩემში (ნაწილი მეექვსე)

ასწრაფოდ გადაიყვანეს კლინიკაში...ანალიზები ყველაფერი ჩაუტარეს და პასუხებს ელოდნენ...ნია კი სიცხისგან გათიშული უგონოდ იწვა...რამდენიმეჯერ წამოიძახა ანი..ვიღაც ანის უხმობდა..მოვალო პირდებოდა

შიშველი ემოციები (სრულად) +18

საღამოს ბანგკოკის ჰაერი ცხელი იყო, ჰაერში ირეოდა სთრით-ფუდის, შემწვარი წაბლის, მოსაწევის და ალკოჰოლის სუნი. ყოველი კუთხიდან ისმოდა მოგუდული მუსიკა და ნეონის ფერად-ფერადი აბრები გვამცნობდნენ, რომ ქალაქში უამრავი ღამის კლუბი ფუნქციონირებდა.

მე და სიკვდილი(თავი 1)

სიკვდილი - ალბათ ამ შემზარავი სიტყვის წაკითხვა ზოგს შეაშინებს, ზოგს დააინტერესებს, ზოგიც საერთოდ უინტერესოდ ჩაუვლის იმ თაროს სადაც ეს წიგნი დევს. სწორედ ასე შეიძლება ადამიანების სამ კატეფორიად დაყოფა: 1. ადამიანები რომლებსაც სიკვდილის ეშინიათ 2.

ორ სამყაროს შორის

ორი განსხვავებული სამყარო და ერთი ისტორია, იზაბელა რომელიც ცხოვრობას ნათელი ფერებით უყურებს, და ალექსანდრე კობახიძე რომელიც მთელი მისი სამყარო ყალბი და შავ-თეთრია. ეს არ არის უბრალო სიყვარული, ეს ამბავი, ისტორიას დარჩება როგორც ნამდვილი სიყვარული...

ერთ წვიმიან დღეს

ღრუბელი მოჩანდა ცაზე, ცაზე რომელიც დაღლილი და დაქანცული იყო ცხოვრებით. რომელიც შეჰყურებდა ერს და ფიქრობდა იმას რასაც ყოველ დღე ხედავდა, ხალხი კი ვერ ამჩნევდა...

ჩემი რეალობა (4 თავი)

პირველივე წუთიდან მიყვარხარ.. ჩუმად ჩამჩურჩულა.. გამეღიმა.. - იმ წუთიდან ასფალტზე დამჯდარი რომ დაგინახე.. თმა მუხლებზე გქონდა ჩამოყრილი და არაფრისმთქმელი მწვანე თვალებით შემომხედე. მაშინ შემიყვარდი

ამდენიდან მე?! {თავი 4}

ნოემ გამოაცხადა მე ვიცი ახეთი ადგილიო და ერთ ადგილას წამიყვანა, იქაურობა ულამაზესი იყო, ტბა მზეს საოცარ ფერებში ირეკლავდა აქვე იყო ულამაზესი მდელო. ნოემ გასეირნება შემომთავაზა, მეც დავთანხმდი. შუა მდელოზე ხელში ამიყვანა და მაკოცა...