თვალი არ მომაშორო! (თავი 13)

უყვარდა წერეთელს ეს ქალი, გონის დაკარგვამდე უყვარდა. სწორედ ამიტომ არ ამბოდა ამ სიტყვას ყოველთვის! იმედნად გაცვეთილია, რომ სწორედ ვერ გამოხატავს გრძნობებს, ამიტომ ურჩევნია გაჩუმდეს და მთელი

საუკუნო სიყვარული.თავი 1.

-შენთან ერთად გავატარო მთელი ჩემი ცხოვრება,ერთად გაგვითეთრდეს თმა და ერთმანეთის სახეზე დავითვალოთ გაჩენილი ღარები.მხოლოდ სიჩუმე და სიმყუდროვეში მინდა ვიყოთ,პატარა სახლი მინდა და არც ძალიან გადატვირთული,მხოლოდ ჩვენ ორნი ვავსებდეთ ერთმანეთს.

წინასაახალწლო საჩუქარი (სრულად)

-გინდა, secret santa ვითამაშოთ ? - მეკითხება, როცა პარკიდან გამოვდივართ. -რავი - მეღიმება. -ისე ჩვენ უკვე ვაჩუქეთ ერთმანეთს ყველაზე ძვირფასი რამ - ჩვენი გულები... - ჩერდება და ყურში ჩუმად მეუბნება..

მოპარული კოცნა (1 თავი)

-რას აკეთებ - დავებღვირე და უშედეგოდ ვეცადე მისი ძლიერი მკლავების წელიდან მოშორებას. -სხვაში შემეშალე, მაგრამ არაუშავს შენც წახვალ რა - ირონიით ჩაილაპარაკა უსიმპატიურესმა ბიჭმა და მეორე კოცნაც მომპარა -შენ შოკში ხო არხარ ან თავი რამეს ხო არ მიარტყი

ბედნიერებას სვანეთში შეიგრძნობ (საცდელი თავი)

-ჩემთან ყოფნა თუ არ გინდა ადექი და გაა*ვი ვაფშე აქედან-ხმამაღლა დაუყვირა ტელეფონში და ყურმილი დაკიდა. უკვე,მერამდენად ჩხუბობდა ერთი და იგივე მიზეზის გამო,ვეღარც კი ითვლიდა,მაგრამ ბოლოს მაინც ისევ ურიგდებოდა,ალბათ ყველაფერი იმის ბრალი იყო,რომ მარტო

პაემნები საგიჟეთში

ცხოვრება მოულოდნელობებით არის სავსე.არავინ იცის როდის რა მოხდება.დღეს,როდესაც შენი ცხოვრება იცვლება,თანაც რადიკულად,ერთიშეხედვით არაფრით განსხვავდება ერთფეროვანი,ყოველდღიური დღეებისაგან.დროთაგანმავლობაში კი იმ დღეს იხსენებ,როდესაც ყველაფერი დაიწყო

კონსტანტინოპოლი (თავი 12)

აბანოზისფერი თმები ანაზდად შემოხვეულ აბრეშუმისხალათზე ჩამოჰყროდა კულულებად, ისე მშვენებად, ისე ლამაზად მეტყველ უნარსდაკარგავდა მხილველი, ყოველი. მოშიშვლებულ მხრები უჩანდა პირველი სხივების ნათებაზე და მისი ბრინჯაოსფერი კანი, ისოდენ ბზინავდა,

დადიანი და გირგვლიანი ?! (თავი 3)

სახლში, როგორც კი შევედით ეგრევე დაღლილები პუფებში ჩავეშვით. მთელი სამი საათი მაღაზიებში დავდიოდით რაც კი გვინდოდა ყველაფერი ვიყიდეთ მიუხედავად იმისა, რომ ძალიან ბევრი რამე გვქონდა მაგრამ კიდევ ხომ გვინდოდა?! ვიცი ცოტა ძაან გვაკლია მაგრამ იმედი

მაგდალენა (თავი 1)

-ისე მაგრად ხარ, ბაჩო მემგონი ანასტასიას აქვე მიატოვებს. -ორივემ ისეთი სიცილი ავტეხეთ ეკლესიის ეზოში (ინასარიძე სულ გამოირჩეოდა სიცილის მაღალი ტემბრით ) დედაომ ლამის რაღაც ჩაგვარტყა თავში და გარეთ გამოგვაგდო. ორივემ ძალიან დავიმორცხვეთ და ბოდიშები

რეალობის სისასტიკე (3 თავი)

-აუ ამას არაფერი ეშველება_სიცილი აუტყდა ერთ-ერთ ბიჭს -ჯერ შიმშილს გადავურჩეთ და გმირები მერე ვიყოთ, ან მაგარი ტეხავს ტყვიების არქონით რომ ჩაგვცხრილონ_გამომწვევად დაანახა პურის ბოლო ნაჭერი ძეხვთან ერთად როგორ ჩაკბიჩა.