სიკვდილიდან სიცოცხლემდე (3 ნაწილი)

-ააა ხო,ქვემოთ ბავშვებმა 1 საათში ჩამოდითო.და მგონი 1 საათი გავიდოდა უკვე,და გელოდებიან.ამიტომ ჩამოდი -კარგი. აბაზანაში შევედი წყალი სახეზე შევისხი და ცემი თავი გავაფრთხილე

რა მოხდებოდა, რომ...(1)

.მოკლედ, ძალიან არ აინტერესებდა სწავლა. -მადლობა, მეც გილოცავ უთხრა დემეტრემ,თან ცხვირზე თითი ჩამოჰკრა. ხომ იცი წელს ძალიან კარგად უნდა ისწავლო, თან ყველაზე მთავარი ჭკუით უნდა იყო, დანაპირები არ დამვიწყებია.

მიენდე გრძნობებს...თავი 6

-თუ არჩეულ გზას მიჰყვები და არ გადაუხვევ,აუცილებლად ახდება,-გაუღიმა ტატიანამ. ნიკოლას გულში რაღაც უცნაური გაკრთა,რაღაც უცნაური იგრძნო და მანაც გაიღიმა. დაიხარა და ტატიანას ნაზად აკოცა ტუჩებში.ეს არ იყო ნაძალადევი კოცნა,

ნახშირორჟანგი (სრულად)

ლამპიონის სუსტ განათებაზეც კი სჩანს,როგორ წვიმს.. მსხვილი წვეთები გაავებით ეხეთქება მონაცრიფერებულ ალფალტს და, მთელი ძალით ცდილობს,ნაბიჯები ჩამორეცხოს.

ნაცრისფერი მზე (სრულად)

ისტორია მოგვითხრობს გოგონაზე,რომელიც ცდილობს,უცნობი ვირუსის გავრცელების შედეგად გადაგვარებყლ ადამიანებს გადაურჩეს. იგი მეგობართან ერთად მოგზაურობს თბილისის ქუჩებში და ერთადერთი არურვილი ამოძრავებს-დაბრუნდეს მშობლიურ ქალაქში და იპოვოს ოჯახი. ამ გზაზე

სიზმარი თუ რეალობა?(თავი 6)

- რას აკეთებ? - შემომხედა და მხრები აიჩეჩა. - ნახატი უფრო ლამაზი, გამოვა. ყველაფერს ვიმახსოვრებ, თუმცა ფოტოს დავხედავ ხოლმე. წითელი ჰამაკი შემიყვარდა, ნიკოლოზს ეცინებოდა ჩემი ბავშვური საქციელების ყურება. ვიდეოებს მიღებდა, რამოდენიმე სელფიც

სიკვდილიდან სიცოცხლემდე(2 ნაწილი)

ვინაგლე და ვიუხეშე.მაგრამ მე ხომ მეტი არაფერი არ შემიძლია.დავინახე რომ ჩაეცინა,მაგრამ უკან შემოვბრუნდი და ბავშვებს შევუერთდი..ჩუმად ჩემთვის ვიჯექი პუფში.როცა კარზე დააკაკუნეს,კარის გასაღებად გუკა წავიდა დაუკან ვიღაცა ძააალიან ლამაზ და სექსუალურ

თვალი არ მომაშორო.! (თავი 9)

ის წამები ტკიოდა სხვა რომ ეხებოდა და ვერ შეძლო თავის დაცვა. ახლა როგორ უნდა ეკოცნა ნაღალატები ტუჩებით საყვარელი კაცისთვის. ენანებოდა საკუთარი და დემეტრეს ცხოვრება ამ ტყუილისთვის, ან სიმართლის სათქმელად ენა როგორ მოუბრუნდებოდა. საკუთარ თავს გლოვობდა

სიზმარი თუ რეალობა?(თავი 5)

ვიღვიძებ, რა მოხდა? ისეთი შეგრძნება დამეუფლა რომ შავ კედელს დავეჯახე. წყალი მინდა თუმცა ტუმბოზე არ მხვდება. ხალათს ვიცმევ და პირველ სართულზე ჩავდივარ. - ვერ დაიძინე? - წამოვიკივკე, არ ველოდი ნიკოლოზის წყლით ხელში დანახვას. - სიზმრები... - შეენც? -

მიენდე გრძნობებს...თავი 5

ვერაფერი უთხრა,არადა როგორ უნდოდა ეთქვა რომ გაგიჟდა სანამ ის სახლში არ იყო.მაგრამ უკან დაიხია,ისევ უკან დაიხია,ერთ წინ გადადგმულ ნაბიჯს,ორს უკან აყოლებდა. იქნებ მართალი იყო ტატიანა?იქნებ ის იყო მშიშარა და ვერ ბედავდა იმის გაკეთებას,რაც უნდა