გამქრალი მოგონებები =1=

21-ის ვიყავი ჩემი ბოლო მოგონებას თუ დავუჯერებთ ჩემი დაქალის, ნინას სახლიდან მოვდიოდი, შემდეგ კი სავანდმყოფოში გამეღვიძა იმ მოგონებით, ხოლო პოლიციელის ერთ-ერთი თანამშრომელი მიმტკიცებდა რომ ორი წელი უკვალოდ გავქრი, რადგანაც ვერ მიპოვეს ჩემი საქმე

დაწყევლილი სამოთხე (5 თავი)

თითი ნიკაპზე შემახო და დახრილი თავი ამაწევინა.-შემომხედე. - თვალები ძლივს გავუსწორე სირცხვილისგან, იღიმოდა - შენ შგიძლია იმ ღამის შემდეგ ჩემთან მხოლოდ საქმე გაკავშირებდეს? იმიტომ რომ შენ თუ შეგიძლია

კოცნის ვალი (8)

-არ მინდა თავის მართლება-ამოვიჩურჩულე და თავი დავხარე. ჩვენი ნამცხვრები ნახევრად შეჭმული იდო მაგიდაზე და ასე მეგონა, ჩვენი ჩხუბის მოლოდინში ისინიც გასუსულიყვნენ. -მაშ, რა გინდა?-მშვიდად მკითხა. არანაირი ჩხუბი, ხმამაღალი სიტყვები, ველურული

დაკარგული დრო /8/

_ნერვიულობ? მოგენატრება ვიცი , მაგრამ მალე დაბრუნდება ვერ გაძლებს უშენოდ _მალე დაბრუნდება, ვერ გაძლებს უჩემოდ _დედა ასე რამ აგაღელვა ... უცნაურია __მეშინია რომ დავკარგავ ... იმდენად არარეალურ ბედნერებას ვგრძნობ მასთან ყოფნისას. იმდენად უცხო გრძნობა

დადიანი და გირგვლიანი ?! (თავი 2)

-კაი წავედი მე- ზემოთ ავედი, ოთახში შევედი, ეგრევე მაღლებიდან ჩამოვხტი და ლოგინზე ვარსკვლავის ფორმაში გავწექი.. ცოტაანში ზოზინით წამოვდექი, წყალი გადავივლე, თხელი ატლასის შავი ხალათი შემოვიცვი და ლოგინზე წამოვზექი. აი ახლა კი დროა ანიტას დავურეკო...

სიზმარი თუ რეალობა? (თავი 2)

სახლის კარი თვითონ ბატონმა ამირანდა გამიღო, ბიჭებს თხოვა ნივთები გამოერთვათ და სამზარეულოში წაეღოთ. გარედან არც თუ ისე დიდი სახლი ჩანდა თუმცა შიგნით მყოფმა გავოცდი. პირველი სართული მთლიანად მისაღები და მხოლოდ სამზარეულო იყო. სამზარეულო დიდი და

წამის მეასედში შემიყვარდი... (დასასრული)

სანდრო და ლიზა წყვილი რომლებიც იდეალურად აწყობენ ურთიერთობას, იდეალური დასასრული ექნება კი მათ ურთიერთობას??

სტაჟიორი (მესამე თავი)

აბა სხვა რა იქნება, სულ კუდში დასდევს. ეს კიდევ ვერ ხვდება, რომ მოიშოროს. -რამდენჯერ აგიხსნა, რომ ბავშვობის მეგობარი და მეზობელია, მასთან შეხვედრას ვერ გაექცევა, და შენც შეეგუე ამას სალომე. -კი როგორ არა, მეზობელია რომელიც გაგიჟებითაა შეყვარებული

სტაჟიორი (მეორე თავი)

ოფისის წინ სამართალდმცავები იყვნენ, ასევე “მაყურებლებსაც“ მოეყარათ თავი, როგორც ჩვევია თბილისს. ხალხის მასაში ძლივს იპოვეს სალომე. -რა მოხდა? რა ამბავია? მაშინვე კითხვებით მიეჭრნენ. და ინტერესით სავსე მზერას არ აშორებდნენ.

დაწყევლილი სამოთხე (5 თავი)

ის ღამე ნარინჯისფერ-ვერცხლისფერი იყო. ერთდროულად ცხელი და ცივი - მზიანი და მთვარიანი. ორი სამყაროს ამოხეთქვა იყო. ფანჯრის მიღმა ვერცხლისფერ განთიადში ნარინჯისფერი ღრუბლები მოჩანდნენ... მთვარეს მზე ცვლიდა. ეს იყო განთიადი არა მხოლოდ ერთი დღის, არამედ