დაკარგული დრო /6_7/

ბედნიერება რომელიც მთელს სხეულში ვრცელდებოდა ყველა უჯრედს ეხებოდა და საზღვარი არ გააჩნდა. სილურჯემ შთანთქა ყველა ფერი ირგვლივ ...მისი სურნელი კაცისას შეერია . გრძნობა გაიყო და ცაში გაიფანტა

დაწყევლილი სამოთხე (3 თავი)

-დამცინი? - სიცილით მომიბრუნდა და ჩემი სახე ხელებში მოიქცია.ხელი მისი პიჯაკის ბოლოსთვის არ გამიშვია, მეშინოდა, რომ წავიდოდა, და ისევ სიცივეში დამტოვებდა. მე მის გარეშე ყოფნის არ მეშინოდა, სიცივის მეშინოდა, რომელსაც სულში მიტოვებდა.როცა ახლოს იყო

ჩვენ "არავინ " ვართ ( მეორე ძარცვა) დასასრული

ნიკოლაიმ მანქანა კაფე " ფენიქსის" წინ დააყენა და გადავიდა. ნაცნობი გარემოს დანახვამ ცოტათი გაამხიარულა. გარშემომყოფებს მიესალმა და იმ ადგილას დაჯდა სადაც მოათან ერთად იჯდა. როგორც ყოველთვის ყავა და კრუასანი შეუკვეთა. ორ წუთში მოუტანეს შეკვეთა. -

სიძულვილიდან სიყვარულამდე ბევრია (თავი 9)

_რა გინდა, რატომ არ მანებებ თავს, გაბრაზებული შენ კი არა მე... _მასთან მისვლამდე ამის თქმას ვასწრებ მხოლოდ. უეცრად ბრუნდება, ხელს მკიდებს, უხეშად მისკენ მიზიდავს და მკოცნის.

თვალი არ მომაშორო.! (თავი 5)

-როგორი უყურადღებო ხარ.! ჩემზე გაბრაზებულმა სულაც არ შეგიმოწმებია კარები. -უხეშად გააწევინა მარჯვენა ფეხი და სუსტი სხეულის შორის მოექცა. -ვინ გითხა მომეკარეო?- სახიდან ხელი ჩამოაღებინა. უკვე ამოფხიზლებულმა თვალეში ჯიუტად ახედა.

დაკარგული დრო /5/

_უნდა ჩამოხვიდე ... ოფისში შემოვიდნენ და ყველაფერი დაარბიეს..ბიჭები დაჭრილები არიან. ჩამოდი თორემ ყველას დავბრიდავ გეფიცები _ბიჭებს მიხედე რატი ... ხვალ მანდ ვიქნები ისევ წავიდა, აეროპორტში მისვლამდე უყურებდა კლინიკის ეზოში შესულ ლიზას. მანქანის

დაწყევლილი სამოთხე (2 თავი)

ბრაზი მახრჩობდა მინდოდა ყველაფერი დამელეწა ირგვლივ. ეს რაღაც საშინელი გრძნობა იყო, თითქოს ჩემი სული ეს მთლიანად ბრაზი იყო და სხეულში არ ეტეოდა, გამოღწევას ლამობდა და სიმწრისგან კანი მეწვოდა. მთელი ღამე ამ ყველაფერზე ფიქრში გავატარე. ერთადერთი

დადიანი და გირგვლიანი?! (თავი 1)

ეს ის ულამაზესი არსებაა, რომლის დანახვისას შეუძლებელია არ შეგიყვარდეს, ყველაზე საყვარელი, ყველაზე თბილი და საუკეთესო. დიდი გრძელი ძალიან ხუჭუჭა წითური თმები, ძალიან დიდი და მარწვივით ტუჩები, კურნოსა ცხვირი და ულამაზესი სხეული, საოცარ კონსტრაქტს ქმნის

გიჟად შერაცხული თავი 4

მესამე დღე და წესით, უფრო მსუბუქი უნდა იყოს ეკატერინესთვის, მაგრამ რაღაც ყელში უჭერს და გონებას უბინდავს, სად წავიდეს და რა ქნას? ამდენ ბავშვეს ვერ გაუძლებს, მაგრამ არც შორს შეუძლია ყოფნა, რადგან გზა მარტო უნივერსიტეტიდან სახლმადე იცის.

აკრძალული ხილი (სრულად)

აღმოაჩენ სულს რომელიც შენი ცხოვრების მუდმივი თანამგზავრია. სიცოცხლე სრულიად სხვანაირი გეჩვენდა-გასაოცარი და ღირებული. და ხვდები, აანალიზებ რომ იგი შენი ყოველდღიური ცხოვრების ნაწილია. და მაინც, გიფიქრია რა ძალა აქვს სიყვარულს?