სიძულვილიდან სიყვარულამდე ბევრია (თავი 7)

რა საოცარი გრძნობაა სიყვარული?! საიდან მოვიდა, როგორ გაჩნდა, რომელმა ძალებმა დაბადეს იგი, როგორ, რანაირად, არაფერი არვიცი, საერთოდ არაფერი. დღითიდღე უფრო მაოცებს მისი ძალა, დაიმონოს და საკუთარი თავი დააკარგინოს ადამიანს.

წარსულის კვალდაკვალ თავი 27

დუდამ ისე ჩამოაყალიბა და ისე დახატა ყველაფერი,ყველას გული აუჩუყდა,ხოლო გამოცდილ და მრავლის მნახველ გამომძიებელს თვალზე ცრემლიც კი მოადგა. -რადგან ყველაფერი გარკვეულია და ყველა შერიგდა ახლა ორიოდე სიტყვა მეც მათქმევინეთ და დავსრულოთ.

შურისძიება (თავი 2)

მას შემდეგ 14 წელი ველდი მის გამეჩენას და ის მაინც არ დაბრუნებულა .ალბათ გაინტერესებთ საიდან ახსოვს ის დღე 4 წლის გოგონას მაგრამ დამერწმუნეთ ეს დღე გუშინდელზე მეტად და დღევანდელზე კარგად მახსოვს ,რადგან მაშინ დავკარგე ის ერთადერთიი ადამიანი ვინც

თვალი არ მომაშორო.! (თავი 1)

აღარ იყო 20 წლის ელენე, პატარა ნაზი გოგონა, ახლა შეუპოვარი და საკუთარი წარმატეისთვის ყვეაფრის გამკეთებელი, მებრძოლი ახალგაზრდა ქალი გამხდარა. სახის ნაკვთებიც როგორ დახვეწია, საერთოდ აღარ არსებობდა იმ გოგონას კვალი მასში. 25 წლის ძლიერი ქალი დაბრუნდა

შემოდგომის გოგო და ზამთრის ბიჭი (თავი 3)

-ლაზარე... დებილი არ ვარ, ვხვდები, რომ დაშორება გინდა. გუშინ მთვრალი ვიყავი და ვეცადე კოცნით დამებრუნებინე, მაგრამ ვიცი, რომ ახლა დამშორდები. ასე რომ სწრაფად მითხარი.... -არ მინდა, რომ გული გატკინო.

შერჩევა #2

-ლამაზი,თანაც რაღაცნაირია. ალბათ თქვენნაირი, უკიდეგანო რომელსაც ვერასდროს ვერავინ ჩასწვდება ბოლომდე. ისეთი ხართ, ფსკერში რომ ითრევს ადამიანებს და ბოლომდე ცლით ჟანგბადით მერე კი უყურებთ როგორ კვდებიან, ნელა უმტკივნეულოდ და ამასთანავე ტანჯვით.

სხვისი არჩეული საქმრო (თავი 10)

ბუხარს ვშორდებით და ორმაგად დამწვარნი პატარა საძინებელი ოთახისკენ მივდივართ. ქოხის კუთხეში ერთი საშუალო ზომის საწოლი დგას, რომელიც გვიწევს გავშალოთ და რამენაირად დავეტიოთ. -მეზარება, გაშალე, რა... - ვთვოვ ირაკლის, ისიც მთანხმდება.

მია -4-

ყოველთვის მიყვარდა ზაფხული რადგან არდადაგები იყო და მიხაროდა,რომ დასასვენებლად ბებიასთან ჩავდიოდი სოფელში...მაგრამ, ბოლო დროს შემოდგომა შემიყვარდა.არ ვიცი რატომ,მაგრამ აშკარაა რომ უბრალოდ შემიყვარდა.

მე,შენ და გალაკტიონი ( I საცდელი თავი)

მარტო იჯდა,კუთხეში,ყველასგან შორს და უსმენდა ბოხი ბარიტონის მიერ წაკითხულ გალაკტიონის ლექსს. მისი სხეულის თითოეულ წერტილს ედებოდა ბიჭის მიერ წარმოთქმული თითოეული სიტყვა და,თითქოს ახალ სიცოცხლეს სძენდა. რაღაც უჩვეულოთი იყო უცხოს მიერ წარმოთქმული

გიჟად შერაცხული თავი 3

ჯოჯოხეთის მეორე წრეზე მიდის ეკატერინე ახლა და გული ხელით უჭირავს. ეშინია და თან როგორ?! თითქოს პირველად ტოვებდეს თავის ოთახს ფსიქიატრიულის, მაშინაც ასე ეშინოდა. რისი? სამყაროსი, ცხოვრების და ყველაზე მეტად ხალხის. ეშინოდა , რომ მათ რამეს დაუშავებდა