Lacrimosa [8]

კიდევ რამენიმე დღით დარჩა დედასთან და წინასწარ შეემზადა ცრემლისღვრისთვის. იქ ყოფნის პერიოდში თამარსა და ჟერარდს სანდროზეც ესაუბრა. -რა კარგია! სიხარულისგან შეჰკივლა თამარმა. უხაროდა, რომ შვილი ქართველ ბიჭს ასე დაუახლოვდა.

თბილისის ქუჩები (ნაწილი 2)

- გისმენთ- თავის გრძელ, სწორ, წაბლისფერ, თმას ყურს უკან იწევს, თმას რომელიც წელამდე სწვდება და ძალიან ალამაზებს - მაშიინკაა, მე ვარ გოგო, გავიგე ჩამოსულხარ- აშკარად, მისი ძველი არცისე სასიამოვნო ნაცნობის ხმის ბგერები ესმის - ლენკა შენ ხარ? - ჰო

შენი თანაზიარი (თავი 2)

რატი მკერდზე ტუჩებით მეწებება, თითებს ჯინსის შიგნით, საცვალზე მიალერსებს, ზევით ქვევით და გამალებით - წრიულად. აგზნების პიკს ვაღწევ და ამ დროს ჩამესმის: „ქალიშვილი ხარ?“

ჩემი რეალობა (მე 3 თავი)

მანქანის ხმამ გამომაფხიზლა.რეზო წავიდა. ლევანიმ კარი ჩაკეტა ოთახში შევიდა. კიდევ ერთხელ შევავლე თვალი ჩემს შესიებულ სახეს და ვერანდაზე გავედი.. ჰამაკი შევნიშნე.. პლედი მოვისხი და ჩავჯექი. ტელეფონი მოვძებნე,გამახსენდა რომ არ მქონდა.. - ჯანდაბა!

კვლავ სიცოცხლე მინდა (ნაწილი 5)

დედამ არ უნდა გაიგოს დღეს რაც მოხდა, კოშმარი რომ დამესიზმრა იმდენად ინერვიულეს მთელი ღამე არ ეძინათ, ეს რომ გაეგოთ ეხლავე წამოვიოდნენ და ეს საერთოდ არ მინდოდა, ქარველიშვილები ისეთი თბილები და სწუმარმოყვარეები იქვნენ არანაირ დისკომფორტს არ ვგრძნობდი,

სამიზნე (7 თავი)

-აბდულის ხალხმა მიპოვა ორი თვის შემდეგ, ჭრილობები ცუდად დამუშავებული ქონდა და ნელნელა ინფექცია ეჭრებოდა, მე კი გაიგეს რომ ექიმი ვიყავი და მას შემდეგ ხელი არავის დაუკარებია, აბდული უფრო...... ამ... ცივილურად მექცეოდა.

მოთამაშე (მეორე ნაწილი)

ნინი კლუბთან მივიდა და მანქანა დააპარკინგა თუ არა თვალი მოკრა როგორ შემოუხვია, ირაკლის მანქანამ, კლუბის ეზოში, ამაზე უკვე გაღიზიანდა, -კრეტინი, მეთამაშება თუ რა ხდება, ამდენი დამთხვევა? გაბრაზებულმა

ფანჯრების მწმენდავი თავი. 10

ნიკამ ადრიანად გაიღვიძა. სწრაფად მოწესრიგდა და გადაწყვიტა, სანამ ნენე და ლიზა გაიღვიძებდნენ საუზმე გაემზადებინა. მაცივრიდან კვერცხი და ბოსტნეული გამოიღო, სამზარეულოს მაგიდაზე დააწყო და ომლეტის

ჩემი რეალობა (მე 2 თავი)

გავშეშდი..ჩემს ოთახში,ჩემს შერჩეულს საწოლზე, ჩემს ნაყიდ თეთრეულში, სანდრო და თავისი თანამშრომელი გოგო დავლანდე..მახსოვს სანდროს უცაბედი წამოხტომა,შეშინებული თვალები.. ის გოგოც მახსოვს

შენი თანაზიარი (თავი 1)

ისევ მხურვალე მას*ურბაციას ვეძლევი ყველა ტრადიციული თუ უხამსო ფიქრის გონებაში დატრიალებით. ეგეც მგონია, რომ ადამიანებს, ერთ დღეს მაინც, ახასიათებთ ისეთი ფიქრებიც, რომლებიც რაღაც, დაწესებული ნორმების მიღმაა ხშირად, და ჩვენი დალაგებული მოქმედებები