სექტუმ სემპრა V თავი (ჰარი პოტერის ფანფიკი)

-არა ჰერმიონ! შენ არ მიცნობდი. შენ ჩემი სახელი და გვარი იცოდი, ცოტაც საერთო ინფორმაცია და ბევრი ჭორი… მე პირადად არასოდეს მიცნობდი. არც მე გიცნობდი და არც მიცდია. იმას ვაკეთებდი რასაც მიმანიშნებდნენ და იქით მივდიოდი საითაც მიბიძგებდნენ.

დაბრუნება (თავი 1)

ივლისის არაჩვეულებრივი დღე გათენდა, ლოგინიდან წამოვდექი და ნახევრად მძინარე ჩემი ძმის ოთახში შევბლატუნდი, როგორც ყოველთვის მას ამ დროს ღრმა ძილში სძინავს, გადავწყვიტე მისთვის ეს ბედნიერება ცოტახნით კიდევ შემენაჩუნებინა და აბაზანაში შევედი.

ნუ მეთამაშები.! (თავი 15)

-ვიკა..-ფრთხილად, თითქმის ჩურჩულით წარმოთქვა. ხელი სახიდან ჩამომაღებინა.-მე შენთან ვარ .. გესმის? მაპატიე.. მაპატიე ჩემო პატარა.. -შუბლი შუბლზე მომადო, თვალები დახუჭა.-გევედრები მაპატიე შენი დაცვა რომ ვერ შევძელი, მაპატიე რომ იმ არაკაცმა მაჯობა.

მოსიარულე აისბერგის მახეში {7 თავი}

ადამიანს ისე არაფერი აქველებს,როგორ შრომით მოპოვებული სიამაყე. ურთიერთობაში მთავარი ნდობა და ურთიერთპატივისცემა. და მაინც, რა განსხვავებულად ძგერს ორი ერთმანეთზე შეყვარებული ადამიანის გული.

ღვთაება ირლანდიიდან (ნაწილი1)

არავინ იყო ქვეყნად ანისეზე მშვენიერი.მისი მწვანე თვალები,ცეცხლოვნად მოელვარე, თაბრუს ახვევდა ყოველივე სულიერ არსებას.მის თვალებს ამშვენებდა,ხშირი და გრძელი წამწამები.ხოლო მისი,ფეხის კოჭებამდე დაშვებული,წაბლისფერი თმები,რომელსაც ნაზად არხევდა, სულ

გაფუჭებული ტელეფონი (სრულად)

უბრალოდ ბოლომდე წაიკითხეთ და თქვენი ემოციები კომენტარებში დაწერეთ. ბოლომდე წაიკითხეთ არ ინანებთ, ვეცადე კარგი ისტორია დამეწერა.ძალიან ნაცნობი ეზოს ჭიშკარი შევაღე,ნაცნობ ეზოში შევაბიჯე,რომელთანაც უამრავი მოგონება მაკავშირებს,ირგვლივ უამრავი ბავშვები

ქამელეონისფერი სიყვარული (თავი 1)

მონატრებული ყველაფერი ლამაზიაო ამბობენ,მაგრამ მე მაინც ყოველთვის ლამაზად მიმაჩნდა თბილისი.მიყვარდა ამ პატარა ქალაქში ყველაფერი კარგიც და ცუდიც,ლამაზიც და უშნოც,საშიშიც და სიამოვნების მომრგვლელიც.მე და ის რაღაც უხილავი ძაფებით ვიყავით

უნებლიე შეცდომა (19 თავი)

-ეს... ეს როგორ მოხდა? არც კი ვიცი რა უნდა ვთქვა, ღმერთო ნახვის უფლებას მაინც მომცემდნენ_ტირილამდე მისული დადიოდა ნათია ოთახში და ხელებს იმტვრევდა. ლილია დამწუხრებული სახით უყურებდა და დემეტრეს დაწყნარებას ცდილობდა. -ჯანდაბა, პირველი შემთხვევაა როცა

სულის ტკივილი დამიტოვე მარიამ.მეორე ნაწილი თავი 7.

-ივეტა,მეც ივლიტას მეძახდა ჩემი ახლო მეგობარი,მაგრამ ახლა ვეღარასოდეს დამიძახებს. -გასაგებია,გარდაიცვალა და შენც იმიტომ ხარ ასე ცუდად. -მე გადამეფარა,მისი უკანასკნელი სიტყვა კი ის იყო,რომ რომ თურმე ჩემი ძმა ყოფილა.მე კი ეს მისი სიკვდილის შემდეგ

მე მია ( თავი VI )

რამდენიმე, დღეა ვფიქრობ ცივ’თვალებას სიტყვებზე და გონზე ვერ მოვდივარ ასე რატო ჩავიციკლე, ალბათ იმიტომ, რომ რაც თქვა თითქმის მართალია, მე არასდროს მყოლია ოჯახი და ამ სიტუაციამ იმდენად გამახარა, არ ჩავძიებივარ არაფერს და უბრალოდ ავდექი და წამოვყევი