მტვრიანი თარო -2-

ჩაფიქრებულს ცოტაც და გული წაუვიდოდა, ისე შეეშინდა, აკანკალებული ხელებით ძლივს მოიწმინდა ცრემლები, საწოლიდან წამოდგა და კარებთან მივიდა. - კი კარგად ვარ, შენ როგორ ხარ? აქ საიდან გაჩნდი?

მოსიარულე აისბერგის მახეში {2 თავი}

როგორც იქნა ფორმალობებს მორჩნენ და სასტუმრო ოთახისკენ აიღეს გეზი.თამარი იმდენად დაღლილი იყო,ფეხები უკან რჩებოდა,თუმცა ამას ანდრონიკე ინწკირველს ხომ არ დაანახებდა? ერთი სული ჰქონდა ტანსაცმლისგან გათავისუფლებულიყო და სააბაზანოში ენებივრა,ცალ ხელში

გიჟური დღეები (თავი 7)

ნახევრად ჩაძინებულმა მოვიშორე ლანას ფეხი და მხარი ვიბრუნე. თვალები ოდნავ გავახილე და აივნის გამჭირვალე კარებიდან შავი სილუეტე დავინახე. ერთიანად დამიარა ჟრუანტელმა, ყელში გაჩხერილი ბურთულა მტკივნეულად გადავაგორე და ფეხზე წამოვდექი.

Best, forever

ძნელია გქონდეს იმედი, რომ შენ ვერავინ შეგცვლის,მაგრამ დგება ის დღე ის წუთი, როცა შენი საყვარელი ადამიანი. შენ გღალატობს და იმასთან მიდის ვინც შენზე უკეთესი გონია. ამ დროს კი შენ თავს სულელად და ალბათ უიღბლოდ თვლი. გინდა გაანადგუროო ყველაფერი ,რაც

-სიყვარულით, ალექსანდრე (სრულად)

ქეთო, ჩემთან ხარ? მისმენ? ნეტავ, როგორ მომისმენ, მე მანდ არ ვარ. მაგრამ ზუსტად ვიცი, ჩემი ხმა ჩაგესმის გონებაში. ქეთო, როგორ დაგიბრუნო, ნეტავ ვიცოდე. იცი, რას ვიზამდი?

მაგალითად, როგორც მე (თავი II)

მე და ელენე ჯერ კიდევ არ შევრიგებულვართ, ცეკვაზე ვხედავთ ერთმანეთს, თუმცა არც კი მესალმება და ეს ყველაფერი მე ძალიან მტანჯავს, როდესაც ვხედავ მას როგორ ზის მარტო და მეც რო წარმოვიდგენ ჩემს თავს, ეს ჩვენ არ ვართ და არ შეგვეფერება, დაბადებიდან ერთად

წერილი ანნას [სრულად]

“დედა,ახლა მე შენ ოთახში ვზივარ,ამ წერილს აკანკალებული ვწერ.კარგად იცი,რომ მე არ მყავს ისეთი ადამიანი გვერდით,ვისაც შემიძლია დედა ვუწოდო. მე არ მყავს ისეთი ადამიანი გვერდით,რომელსაც ჩემ საიდუმლოს გავანდობ. მე არ მყავს ისეთი ადამიანი გვერდით,რომელიც

ლამაზი ანგელოზი

ერთ მზიან დღეს როდესაც უნივერსიტედიდან სახლში ვბრუნდებოდი სახლში შესულს დედას მეგობარი ქალი ნანა დამხვდა.საერთოდ ის მარტო მოდიოდა ახლა კი ვიღაც ბიჭიც ახლდა სულ მაღიზიანებდა იმ ქალის დანახვა მუდამ ჩემს გათხოვებაზე იწყებდა ლაპარაკს, მაგრამ მე

მძიმე გზა (მესამე ნაწილი) ოცდამესამე თავი (35)

-აქ რას აკეთებ?_ჰკითხა გაბრაზებულმა დათომ ქალს და სესილი მის ზურგსუკან მოიქცია -სესილი აქ მოდი_ყვიროდა ის,შენთან მაქვს საქმე -რა გინდა?_ზიზღით ჰკითხა სოფიამ

მეიმედები (თავი 2)

უკვე ერთი თვეა ვფიქრობ ქალზე, რომლის შესახებაც არაფერი არ ვიცი, ქალზე, რომელსაც თავი კარების შენგრევით დავამახსოვრე, მას შემდეგ მგონი კვირა ისე არ ჩაიცლის მის კორპუსთან რომ არ ჩავიარო.