არჩევანი (თავი 7)

მე ვუსმენ ჩემს გრძნობებს ,ფიქრებს და ამის მიხედვით ვწერ ისტორიას. ზოგი იგონებს,ზოგი არუსმენს მის ფიქრებს და ზოგს არააქვს ოცნება.უბრალოდ ჩემს ისტორიას არარეალურს ეძახიან

ხევსურეთი VIII

მხოლოდ ორი დღეღა რჩებოდა და მერე ელენე წავიდოდა.რა იქნება შემდეგ? ისე უნდა გააგრძელოს ცხოვრება,თითქოს არც არაფერი მომხდარა და არავინ არ ყოფილა მის ცხოვრებაში?ამაზე პასუხი არ ქონდა.

ეჭვმიტანილი (სრულად)

სამსახურიდან საოცრად დაღლილი მოვდიოდი,კართან გიგას ოდნავ შეცვლილი ვარიანტი,რომ დამხვდა.ტვინმა წამში დაიწყო მუშაობა და ზუსტად ვიცოდი ახლა გიგას შვილს რომ ვუყურებდი,მაგრამ აქ,ჩემთან რა უნდოდა?

მარიონეტი (თავი ორმოცდაერთი)

საბედნიეროდ თუ საუბედუროდ გონს ისევ ზურა მოვიდა. დალილავებულმა და დასისხლიანებულმა დახმარების სათხოვნელად უახლოეს სახლამდე ძლივს მოახერხა მისვლა, მასპინძელს დიდად არ გაჰხარებია გვიანი, დაუპატიჟებელი სტუმრის გამოჩენა, მით უმეტეს ასეთ მდგომარეობაში,

მკვლელობის ღამე (ნაწილი 2, დასასრული)

ვერ ატანინი ტკივილისა და არ დაბადებული შვილის სიკვდილის მოლოდინით გაქვავებული იჯდა ედუარდი საავადმყოფოს ჰოლში და ექიმის თეთრი ხალათის ფრიალს ელოდა. თვალებს თითქმის არც კი

მუდმივ ხმაურში... 5 თავი

-ნუ რადგან ირონიის გათიშვა მთხოვე პირდაპირ გეტყვი, ოცნებაზე უარს მე პირადად არასდროს ვიტყოდი. არც მე ვაპირებ და არც შენ გირჩევ. რაცარუნდა მოხდეს არ თქვა უარი, მყარად დადექი.

ცუდი წარსული ბედნიერი მომავალი (თავი 11)

ცოტა დირთი თავია, ამიტომ ვისაც არ გსიამოვნებთ ასეთი სცენები წინასწარ გაბრთხილებთ.2 კვირის შემდეგ.უკვე ჩვენი ამბავი ყველამ იცის, გოგოებმა კივილი დაიწყეს, ჩემმა ძმამ „ვხედავ, რომ ბედნიერი ხარ ამიტომ

გიჟური სიყვარული -9- •დასასრული•

ლუკა გარეთ იჯდა,მობილურში რაღაცას ჩაჰყურებდა და ცალ თვალს ჩემსკენ აპარებდა.-ნენე გისმენ.-მეუბნება და თავში ათასი აზრი მიტრიალობს თუ როგორ ვუთხრა რომ მიყვარს.ჩემმა ტვინმა უკვე წინასწარ ყველა სცენას

პორფირია (თავი 2. HOWARD)

მეორე დღე წინაზე უარესი აღმოჩნდა.ღამით გათიშულს მეძინა,ხოლო გაღვიძებისას კიდევ ერთხელ მომიხდა იმის გაცნობიერება,რომ ბებია აღარ იყო და საშინელი სევდის შეგრძნება დამეუფლა.სწრაფად მოვიწესრიგე

უნებლიე მოწმე (თავი მერვე)

-არ შეიძლება ეს სიმართლე იყოს.ნოე ცოცხალია,არ მომკვდარა. არ შეიძლება ასე დამთავრდეს ეს ყველაფერი-სლუკუნებდა ლილიანა და იატაკზე გაშოტილი ანას ეხუტებოდა.ცდილობდა ტირილით შეემსუბუქებინა