ქარია ყველგან

ქარია გარეთ,ქარია სახლში ისე გიყურებ თითქოს ვერ გხედავ შენი დუმილი არაფერს არ აცვლის თქმა გინდა მაგრამ მაინც ვერ ბედავ

მე, მანიაკი და თვითმარქვია გამომძიებელი ( სრულად )

- მომესმა თუ რამდენიმე წამის წინ მართლა მითხარი რომ გამტაცებელს უზარმაზარი პე*ნისი ჰქონდა? -ჩახლეჩილი ხმით და უცანაური ღიმილით მკითხა. - მგონი არ მოგესმა, -საცოდავად ამოვიკნავლე და სირცხვილისგან გვარიანად აწითლებულ ლოყებზე ავიფარე ხელები...

წყურვილი. დაბრუნება. [ თავი 3 ]

უცნობი გვერდულად იდგა, ერთიანად შავ, ელეგანტურ ტანისამოსში გამოწყობილიყო, ქერა თმა უკან გადაევარცხნა, სახეს მოკლე, ჟღალი წვერი უმშვენებდა, შიშის ნატამალიც კი არ ეტყობოდა, ნაცრისფერი, თითქმის უფერული თვალებით იზის შუბლის ძვალს ბურღავდა.

სიცივე

სიცივე იხმობდა სუსხიან ხელებს ნანატრ ლოდინით ავსებდა ღამეს, ელოდებოდა მეგობარ ბერებს თუ როგორ ეტყოდა სულიერ ლანდებს

ეს დროც გაივლის

აღარ თოვს უბრალოდ ქარი ქრის, ეს დღეები უშენოდ ისე უცებ გაივლის,

გული სიყვარულით ამივსე თავი 2

თოკომ ძმაკაცები შემოიყვანა მათგან ერთ-ერთი მეცნო დავფიქრდი და გამახსენდა....ის ხომ.. მე მას ვუყურებდი. ეს საბაა გოგონებმა საბა მიესალმენ და ხელი ჩამოართვეს მე კი კვლავ მას მივჩერებოდი რომლის სახელიც არ ვიცოდი ის ბოლო იდაგა კარში და ღიმილით მიყურევდა.

ნავსაყუდელი ( 6 )

- აღარ ვარ შენი ნავსაყუდელი, -არ უკითხავს, უბრალოდ თქვა ძლივსგასაგონი ჩახლეჩილი ხმით და ბალიშებზე უღონოდ მისვენებულ სახეგაფითრებულ გოგონას მზერა აარიდა...

მკვლელობა შავი იებით (თავი 1)

შავი, ყვავილებით გაწყობილი გრძელი ატლასის კაბა ეცვა ახალგაზრდა ქალს, რომელიც უსულოდ გართხმულიყო იატაკზე. მის სიახლოვეს ხნიერი მამაკაცი ესვენა. მათ შორის მანძილი ყვავილებს დაეფარა. იები, იისფერი იები მიმოპნეულიყო ირგვლივ ისე, თითქოს ვიღაცას უცაბედად

ოთხი უდაბნოს საიდუმლო

გამაუდაბურე.. ჰო, შენ შემქმენი ასეთი ქვიშნარი და მარადიული.. ედემს დამპირდი.. ჩემსა და შენს ედემს.. სიყვარულის ოაზისს.. ჩვენი სიყვარულის..

სიცრუე,რომელიც არ ვიცოდი(+18)

..ნამძინარევმა თვალების ფშვნეტით გაუღო  კარი.რამდენიმე წამს  ერთმანეთს  უყურებდნენ და ეს  წამები  უსაშველოდ  იწლებოდნენ  თითქოს მათთვის სამყარო მეტი  დროის მიცემას აპირებდა.