ჭაობის ქალღმერთი –1–

''ეს ყოველივე დაენგრია? გაეცამტვერებინა? ლაღი და თავისუფალი ცხოვრებისთვის კარი მიეხურა? კი, მაგრამ ის არ ჯობდა, რომ ვიღაცის შვილისთვის ახლავე გამოეტანა სასიკვდილო განაჩენი? ხო, რა თქმა უნდა, ეს ბევრად აჯობებდა!''

ოხ, ეს სიყვარული

ოთახში სიბნელე იყო დამხოლოდ ბიჭის გამოსახულება ჩანდა. უცებ მან ნაბიჯი გადმოდგა კესოც უკან იხევდა ბოლოს კედელს აეკრო. ბიჭი კი წინ მოიწევდა. უცებ კესომ ხელი აიქნია და პირდაპირ ცხვირში გაარტყა მუშტი.

ასე თავდება ჩემი ცხოვრება...

ასე თავდება ჩემი ცხოვრება, იქ დუმილია და ქალი ცხოვრობს. მწყურია ზეცის გამოთხოვება, მთვარესაც მინდა გამოვეთხოვო. მგონია ეს დრო სიკვდილს მავალებს, ვწევარ და მინდა გავიდე ველად, ვწევარ და კივის შორს ორთქლმავალი, კივის და თითქოს თხოულობს შველას.

თუნდაც შემთხვევით (2)

-კარგი სერიოზულად -უბრალოდ მენდე -რთულია ეს! -არა მარტივია...მერწმუნე ჩემი ნდობა მარტივია. -რატომ ფიქრობ ასე? -გაიგებ! -მოუთმენლად ველოდები წამს როცა ამას გავიგებ.

ბოლო ამოსუნთვამდე (სრულად)

თავი მაქ გადაჭედილი სხეული დაღლილი ამდენი ფიქრისგან გავსკდები და ასე დავამთავრებ ალბათ სიცოცხლეს მერამდენედ გადავბრუნდი საწოლში ვერცდავთვლი ალბათ ფიქრისგან უკვე ტირილამდე მივდიოდი მალე გავგიჟდებოდი

ზღვის ცისფერ ლაჟვარდძე (9)

(გაბინოდან წამოსული ბიჭები ჟორჟს ეხვეწებოდნენ მასთან ერთად აღენიშნათ ბარში კარგი ამბები, როცა ტომს დაურეკეს) - მე ვარ - ლორენა რამოხდა? - მომენატრე ტომ - რამე მოხდა? - ცუდათ ვარ, იმ ამბის მერე ჩემთან აღარ ყოფილხარ..მენატრები - ნუ ტირი, გნახავ

სულით სპეტაკი

შენზე ბრძანა ბერმა მამამ სული იყო ნათელიო, მისი სახით ჩვენს მიწაზე ჩაქრა წმინდა სანთელიო. ასე ბრძანა ბერმა მამამ აქ ცოტანი არიანო შენი გარჯით დედამიწას ასხივებდი მადლიანო

თვით ირონიავ, მე შენ მიყვარხარ (14)

მომხდარით ყველანი გაკვირვებულები ვიყავით, მიუხედავად იმისა, რომ ეს პირველად არ ხდებოდა.. ერთხელ უარი მიიღო, ნინას უპასუხისმგებლობის გამო... მეორეჯერაც უარი, იგივრ მიზეზით... მაგრამ მესამეჯერაც, რომ უარი მიიღოს, აჩი კი არა, მეც უარს ვიტყვი ნინასთან

"დედაშენს უთხარი ცხვირი მოგხოცოს!" (თავი4)

---მია--- კლუბი სასწრაფოდ დავტივე, მეწუწუნეს გაგაცილებთო მაგრამ არ მოვინდომე მტკიცე უარი განვაცხადე . მივდიოდი და ვფიქრობდი... რაზე? გეტყვით მიკაცე ვფქირობდი.. რამაფიქრებდა რატომ ვფიაქრობდი არ ვიცი არ მინდოდა მეფიქრა მაგრამ ვფიქრობდო..

თუ კი დაბრუნება გიწერია.... (თავი 3)

--ბელა-- დაღლილი ვიყავი, თუმცა სავახშმოდ ჩასვლა გადავწყვიტე.. მაგიდასთან ისე დავიკავე ტაიას ადგილი, რომ არც შევიმჩნიე.. ტაიაც ''სხვა რა გზა მაქვს'' გამომეტყვრლებით სხვა ადჰილზე დაჯდა, ლევანიც მის გვერდით მოთავსდა.. - ყველაფერი კარგად გამოიყურება,