ბრძოლა?_წესების გარეშე!(4)

მანქანაში სიჩუმე იყო გამეფებული.ხმას არც ერთი იღებდა.ქეთას ფანჯრის მინაზე მიედო თავი და თვალები დაეხუჭა.არაფრის თავი აღარ ქონდა, მთელი დღის დაღლილ დაქანცული მოკუნტულიყო გიგას გვერდით და მამაკაცს არც უყურებდა.ალბად აღარ უნდოდა მისი მწველი მზერა და

გული დადაგული

მთვარემ დაკარგა დღეთა სინათლე, ღამეა მწველი, ვითარცა მბჟუტავი სასანთლევარსკვლავნი ჩაქრნენ ცაზე და გავითანგე,შენ, ჩემო კარგო, სიბნელეში გაცვალე სინათლე.შავმა ფიქრებმა შთანთქა ნათელი,გულზე მომეხვია მე მძიმე დარდი,საშველი არ არის, ჩაიწვა სანთელი,და შენ

საზაფხულო ბანაკიდან დაწყებული სიყვარული(თავი 5)

ახლა ვზივარ ფანფრის წინ, ვკითხულობ წიგნს, საკმაოდ რომანტიული და ცხოვრებისეული შინაარსი აქვს დართული, ასევე ხაზი აქვს გასმული მძაფრ სიუჟეტიან სიყვარულს, ჩვენ ადამიანები ვქმნით ცხოვრებას, ცხოვრება მთელი სიყვარულია, ჩვენი გადასაწყვეტია იქნება თუარა

ვერონიკა როთის "გასხვავებული" ნაწ.1

შინ მხოლოდ ერთი სარკე გვაქვს.მეორე სართულზე,დერეფანში კიდია და გადასაწევი კარები ფარავს.ჩვენი ფრაქციის წესდების თანახმად, სარკეში ჩახედვის უფლება ყოველი მესამე თვის მეორე დღეს მაქვს. დღეს სწორედ ეს დღეა და დედა თმას მჭრის. პატარა, მრგვალ სკამზე

ლიზიკო ჯაფარიძე დასასრული

უამრავი, ცოტნე საქართველოში აღარ დაბრუნებულა... ლიზასთვის საერთოდ აღარ დაურეკავს... მისგან მარტო ბოო დარჩა, რომელიც მალევე სხვას აჩუქა...სანდროც არ გამოჩენილა... არავინ იცის ის სად არის.. არავის ეკონტატება საერთოდ...თოჯინები კი მალევე გაქრნენ...

სექსი ქორწინებამდე

-ჰეი! -უკაცრავად?! -ამდროს აქ რას აკეთაბ? -მკითხა უცნობმა. -თქვენ? -მე ვსეირნობ. -მომხიბლავად ჩაიღიმა -მე არ მაქვს უფლება? გაოცებულმა ვკითხე -კი როგორ არა, უბრალოდ ასეთ დროს. -დაბნეულმა მოკლედ აღებულ თმაზე ხელი გადაისვა. -ჰოდა ვსეირნობ. მხრების

უცნაურია...!

უცნაურია, შეყვარება გამვლელი ქალის უცხო სხეულის გაღმერთება, წამებში თუნდაც.ასე უეცრად, გაჩერება წვიმის და ქარის ასე უეცრად მონატრება, სულ ბოლო სუნთქვად. ​ უცნაურია, უმიზეზოდ ეფერო თითებს უცნაურია დანახვისას მიყურო ურჩად. დიდი ძალა აქვს მონტრებას,

ჩემი ხარ

–სენ ელეკლეს აქალი გოგო ქალ? – უკნიდან ხმა მომესმა, შევტრიალდი და პატარა ოქროსფერ კულულებიანი გოგონა დავინახე რომელიც თავის დიდ თვალებს აქეთ–იწით აცეცებდა. –შენ ვინ ხარ პატარა? აქ ცხოვრობ? –მე მალიამი ვალ და აქ ნათლიასთან მოვედიი –აჰა გასაგებიაა –

ნუთუ ყველაფერი ასე უნდა დამთავრდეს?!(I თავი)

წვიმიანი დღე იყო, ძილის ამინდს რომ ეძახიან, მაგრამ პარიზის ქუჩებში ხალხს რა დალევს. ტურისტები, მოქალაქეები, აქეთ-იქით დადიოდნენ, ათასგვარ სახეს ნახავდით, მოწყენილს, ნაღვლიანს, მაგრამ ამ ათასგვარი რასის ხალხში უდაოდ შეამჩნევდით ერთ უმშვენიერეს

you will be forever in my heart!

გოგონას ოქროსფერი თმა მზის ნათებით გაბრწყინებულიყო. სახე შეწუხებულმა შეჭმუხნა და თვალები ძლივძლივობით გაახილა. ერთი ჩვეულებრივი დღე იყო, არაფრისაგან გამორჩეული.ზლაზვნით წამოდგა, საბაზანოსაკენ გაემართა, დუში მოუშვა და წყილს ქვეშ შედგა.ესიამოვმნა