უბრალოდ მიყვარხარ (9)

2 კვირა თბილისში არ ვყოფილვარ და რაღაცნაირად მეუცხოა აქაურობა.. სასწრაფოდ ტაქსი გავაჩერე და სახლიაკენ წავედი.. 15 წუთში სადარბაზოსთან ვიდექი და ვნერვიულობდი თუ როგორ შეხვდებოდნენ ჩემს ჩამოსვლას....

გამომძიებელი

-აბა თუ დაგვდებთ პატივს გამომძიებელო და თუ გაიღვიძებთ-დილიდან ჩემი დაქალის ხმა გავიგონე რომელიც თავზე „დამჩხაოდა“ -აუუუუუ შემარგე რა ძილი-ამოვიზმუვლე და თავზე ბალიში დავიდე. -კაი რა სანდრა დღს ხო გახსოვს გურიაში მივდივართ შენ რო მორჩები

უშგულში ნაპოვნი ანგელოზი [11]

დილა პოზიტიური განწყობით დაიწყო, ჯერ მზის სხივებმა გაახალისეს, შემდეგ ანდრონიკეს „დილამშვიდობისა“-მ. ამ ყველაფერს დაემატა დეიდას ზარი იმის შესახებ, რომ ესტუმრებოდა რამდენიმე დღით. მეტი რა უნდოდა იმნაძეს.არღვლიანს პასუხი დაუბრუნა და მშვიდობიანი დღე

გაქცევა (ნაწილი მესამე)

„ყველაფერი წარმავალია: სიყვარული, ხელოვნება,დედამიწა, თქვენ, მე. სიკვდილი იმდენად გარდაუვალია, რომ რატომღაც ყველას მოულოდნელად ატყდება თავს. აბა, როგორ უნდა მიხვდე, რომ მანცდამაინც დღევანდელი დღეა შენი ცხოვრების უკანასკნელი დღე? არადა, სულ გგონია,

აქ არ არსებობს შუალედი-ყველაფერი ან არაფერი{3}

-არ ვიცი ამხელა იდუმალება და ქალურობა როგორ უნდა ჩაეტიოს 16 წლის გოგოში-მისი თვალები ჩემს ტუჩებს უყურებდა. -ას ეფიქრობ, ალბერტ?-მასთან თავისუფლად იყავი. მართალია, არც ისე დიდი ნაცნობობა გვაკავშირებდა, მხოლოდ ერთი კვირის, მაგრამ მასში მეც იგივეს

სლიზერინის პრინცის ისტორია,თავი 3

ანა ახალი სკოლა,ახალი ხალხი,არ ვიცოდი ვინდა რა დამხვდებოდა იქ, სკეპტიკურად განწყობილი გავემართე ახალ სკოლაში... მატარებლის ბაქანზე ხალხს ინტერესით ვათვალიერებდი, განსაკუთრებული არაფერი ხდებოდა , ყველა ლორდის დამარცხებასა და პოტერის გმირობაზე

სიყვარული მუდამ დარჩება!

ისევ ვფიქრობ, მახსენდება...არ ვიცი გული რას მეუბნება,როცა თვალებში ჩავხედე წარსულს მაშინვე ახლად დავიწყე ცქერა!.. მომავლის იმედით, ალბათ ტანჯვითაც...დავიწყებ ახალი სახელის ძებნას და როცა გული გამოცოცხლდება უკვე წარსული დამავიწყდება. ახალი სახე,

საცოლე ქირით.. (6) (+18)

დრო დროზე სწრაფად მიჰქროდა.. დღე დღეს მისდევდა. ნატა კონსულტანტად მოეწყო და მალევე გადავიდოდა სხვა ბინაში ამ ხნიის მანძილზე ხედავდა როგორ მიდიოდა ლუკა გახარებული ნინისთან შესახვედრად და როგორ მოდიოდა ტუჩზე პომადით ამის საპასუხოდ კი მხოლოდ ღიმილი

დასასრული

შენზე ფიქრები არ მახსენებს თავს შენზე ოცნება ხეტიალს გავს მე დავუბრუნდი სახლს შენზე ფიქრები სიგიჟეს გავს მე დავუბრუნდი ხალხს ჩემი ტყუილი სადღაც წავიდა სიმართლე ისევ მე დამიბრუნდა შენი არსებობა მე აღარ მკლავს შენი არსებობა მე აღარ მტავჯავს შენ

შენ ჩემი ხარ ლამაზო! (თავი მეოთხე)

ამ ადამიანთან საოცრად მშვიდად ვიყავი, მისი შეხებისასამ ადამიანთან საოცრად მშვიდად ვიყავი, მისი შეხებისას სამყაროს ვწყდებოდი...მიყვარდა?! არვიცი ალბათ კი ალბათ არა...მაგრამ ეს კი ვიცი მისი თვალები ყველაფერს მირჩევნია,მისი მზერა მაგიჟებს,საშინლად