შენი სახელით!!! /17-23 თავი/

- მართალი გითხრა, არ ველოდი რომ გამბედაობა გეყოფოდა, - გამიღიმა მელოტმა - ჩემს უფროსს რომ არ სჭირდებოდე ჩემთვის დაგიტოვებდი. - ჩამსისინა ყურში და მუხლზე ხელი დამადო. - ხელები მომაშორე! - შევუღრინე გაცოფებულმა და სახეში მთელი ძალით ჩავსცხე მუშტი.

უკანასკნელი ამბორი +18 (თავი 4)

"ვინაიდან ყველაზე დიდ დროს მასთან ვატარებდი დედაჩემმა ტაისიას ყველა დეტალი გამოჰკითხა ჩემს შესახებ... ტაისიამაც არაფერი დაუმალა. ყველა ის ქმედება პირნათლად უამბო, რაც კი გადამხდენია ოდესმე. ყველაზე მეტად ორპირობას ვერ ვიტან ადამიანში. ყველაფერი

გტკივა არაუშავს გაუძელი (1თავი)

გტკივა? უნდა გაუძლო. სულით დაეცი? უნდა წამოდგე, სხვა გზა არ გაქვს, ეს დაუწერელი კანონია. ცხოვრება ყველას თავის დაღს ასვამს. ჩვენი მთავარი მიზანი ბრძოლაა. ბრძოლა სულის ხსნისათვის. ყოველთვის, როცა დილით თვალებს გაახელ, სიმკაცრით უნდა შემოუძახო თავს

ვნების მსხვერპლი #5

- რატომ არ უნდა ვიფიქრო, რომ განგებ გააკეთე? - თუ მცოდნოდა, ტუტუცი ვიყო ტო. საყვარელი ქალი უნდა ვნახოო, თან ხო უნდა მომეტყუებინა და რომ დავემუქრე მოკვლით, ბოლო თხოვნა შემისრულეო. რა მექნა ტო? - შემდეგში მთვრალს ნუღარ აიკიდებ, ლევან. - სევდიანი რჩევა

სიცრუის სადგური 7

-და მაინც, სად გაქრა სოფი, რომელიც მუდამ მეამბოხე და თავისუფალი სულის ადამიანი იყო?- ვეღარ მოითმინა გაწბილებულმა და ხმამაღლა მიაძახა. სოფი გაჩერდა, თვალებში ცრემლი ჩაუდგა და ჩურჩულით ჩაილაპარაკა: -ჯანდაბაში!- მერე გული რომ არ ამოსჯდომოდა, სწრაფად

ვნებების ქარცეცხლში (5 თავი)

მთელი ღამე იოანესთან ჩახუტებულს მეძინა. ვგრძნობდი როგორ მეთამაშებოდა თმაზე სანამ ჩამეძინებოდა. უჩვეულოდ მშვიდი ღამე იყო, იოანეს არომატით გაჟღენთილს აღარც კოშმარები დამსიზმრებია და ყველანაირი უსიამოვნო შეგრძნებაც სადღაც გაქრა.

უკანასკნელი ამბორი +18 (თავი 4)

"- ისევ მინდიხარ, თე...- მძიმედ და ხშირი სუნთქვით აღმოთქვა მან. თეთრ სხეულს კი კვლავ ამბორი დაუწყო."

სიგიჟის ზღვარზე (4 თავი)

მია დაყურებდა ბექას, მაგრამ სინამდვილეში მას კიარა თავის არეულ ცხოვრებას დასცქეროდა და გრძნობდა რამდენად უსუსური იყო, რამდენად სუსტი, რამდენად უძლური

ცოდვილი {7}

თეთრ პენუარში გამოწყობილს ხელში, ღვინის ჭიქა ეჭირა და მასში მონარნარე სითხეს, უფლებას აძლევდა დაეთრო. თბილისის ხედს უყურებდა და ყელში მოწოლილ იმედგაცრუებებს, როგორც ყოველთვის უკანვე აბრუნებდა.

სიყვარულო!(დასაწყისი)

სიყვარული ამ გრძნობამ მე შემიპყო ალბათ ყველაზე სკეპტიურად ნანწყობილი ადამიანი ვიყავი სიყვარულის მიმართ მაგრამ როცა ეს გრძნობა თავად განვიცადე მივხვდი რომ მე სულელი ვიყავი იქამდე სანამ ამგვარად ვფიქრობდი სიყვარული ყველაზე მაგარი გრძნობაა დედამიწის