ჩემი ისტორია(თავი4)

მელანიამ კარი გააღო და აჩი დაინახა,თითქოს გაიყინაო სიტყვაც ვერ თქვა თან გაუხარდა მის წინ რომ იდგა რადგან ძალიან მოენატრა მაგრამ ნაწყენი და გაბრაზებული იყო რის გამოც არ უნდოდა მისი ნახვა უნდოდაა ეტირა უნდიდა ეყვირა დაერტყა ეჩხუბა იმისთვის რიმ გული

ნიავი

სურნელი მოაქვს *ნიავს და მიაქვს... ალბათ აქვს მიზეზი ბრაზის და წყრომის . გულის კედლებს შიგნიდან ბზარიაქვს... დაიმსხვრა...!

სიყვარულის მეზობლად -III-

ყოველთვის საშინლად მშურდა იმ ადამიანების რომლებსაც შეეძლოთ იმ დონეზე დამთვრალიყვნენ რომ მეორე დილით არაფერი არ ხსომებოდათ. სისულელეებს ჩაიდენდნენ და ივიწყებდნენ, თითქოს არც კი მომხდარა. მშვენიერი გამოსავალია თქვა, ისე დავთვერი არაფერი მახსოვს…

უხილავი გრძნობები (სრულად)

-სინამდვილეში რა გინდა მანიკა? - ორივე მკლავში ერთდროულად ეცა და გოგონა მყარად მოიქცია ხელებში. მანიკამ დანისლული თვალებით შეხედა მამაკაცის მწვანეებს, შემდეგ მზერა მის გამობურცულ ტუჩებზე გადაიტანა, რომელიც სასმლისგან ოდნავ გაწითლებულიყო, ქვედა ტუჩზე

მარტო'სული

ვინ მოსთვლის, რამდენჯერ ვინატრე სიკვდილი შავძაძებმოსილი ხანდახან, ვფიქრობ ტყუილია გრძნობები თავშემოხვეულნი

მია (6 თავი)

მია მთელი ღამე ფიქრობდა. ფიქრობდა მათეზე,ჯაბაზე, ანუკაზე, მათ ურთიერთობებზე. ისეთი არეული იყო. აზრებს ვერ ალაგებდა. მათემ რაც მოუყვა ის არ იყო, რასაც მის ძმაზე მოსმენას ისურვებდა. ნამდვილად არ ეგონა ჯაბა და ანუკას სიყვარულის ისტორიის

ძველი ბიჭის გოგო(თავი5)

საღამო რომ მოვიდა გული განსაკუთრებით ამიძგერდა, რადგან ვიცოდი მალე სანდრო მომაკითხავდა და მთელი ძალით ჩავეხუტებოდი. მოუთმენლად ველოდი ბოლო წუთებს და დემეტრეს ზარს და აი ისიც ისმის ტელეფონზე ზარის ხმა

მოდი ჩემთან

მოდი ჩემთან, არასდროს არ დაშრება ეს ზღვა, მხოლოდ შენი ერთგულების ამ გულმა შესვა, არ დაეძებს ის არავის, არ უნდა დღეს სხვა მას "ზედმეტი" სიყვარულის მემგონი შერცხვა. მოდი ჩემთან, არასდროს არ გაგიშვებ მე ხელს, ეს პოეტი მხოლოდ შენთვის დილით თვალს ახელს.

ცხოვრება ტკივილთან ერთად.თავი 2.

-შენ გაჩუმდი და მომენდე ლილე რადგან ძალიან მინდიხარ,მინდა მარადისობაში წაგიყვანო და ჩემში დანთებული მხეცური ალი აგიყვანს ვნების მწვერვალზე.ლილეს სხეულს სიმხურვალისგან სულ მალე კოცონი წაეკიდებოდა,მას უნდოდა ჩაედინა ყველაზე დიდი სიგიჟე,მაგრამ შიში

ერეკლე ქავთარაძე./5/

ფიქრები კი რომელიც არა და არ ანებებდა თავს საშინლად ატკიებდა ქალას. საფეთქლებ დაჭიმული და სუნთქვაშეკრული იხსენებდა ნიკოლეიშვილის ზიზღნარევ გამოხედვას. მარანში, ოდნავ გამკრთალ სინათლეშიც კარგად გამოარკვია ზიზღით აპრეხილი ლამაზი, სავსე ტუჩი.