ჩემი დღიურიდან

არ ვიცი რ მჭირს .... თითქოს რაღაც ან ვიღაც მაკლია...???? ისიც კი არ ვიცი შეყვარებული ვარ თუ არა????

ის ღამე(თავი2)

სიყვარილი ხომ ერთ-ერთია იმ რევილუციური იდეალებიდან რომელთა უგუვნებელყოფით ამ სამყაროში მემკვიდრეობად მხოლოდ ძალადობასა და სიძულვილს ვტოვებთ.

სიყვარულმა ჩემი ცხოვრება რადიკალურად შეცვალა(თავი1)

მე ნატილია შენგელია ვარ, 22 წლის.წარმოშობით ქართველი,მაგრამ კალიფორნიაში,კერძოდ ლოს-ანჯელესში დავიბადე და გავიზარდე.მარტო ფოტოებით ვიცი ჩემი ქვეყანა,არასდროს მინახავს და ჩავსულვარ.ჩემი ყველაზე დიდი ნატვრა მაშინ ავიხდინე როცა მითხრეს რომ სამუდაოდ

ევა - თავი 4

აი, ის მესამე ევდაკია მხოლოდ წოდების გამო მომმართავს თქვენობით; მეოთხე კი ამ ლამაზი სხეულის ყველაზე ბნელ ადგილას ემალება დანარჩენებს, რადგან ის ვნებამ, წითელმა ღვინომ და ჩემმა შეხებამ შექმნა,

სინათლესთან ჭიდილში

სრულ სიბნელეში ჯდომა როდის შეუყვარდა ვეღარ გაეგო, თუმცა ფაქტია ახლა ფართოდ დაჭყეტილი თვალებით შავი, ოდნავ მოციმციმე წრეების დანახვა სიამოვნებასაც კი ანიჭებდა. სიამოვნება, მგონი ეს ერთადერთი რამ არის რისი განცდაც ადექვატურად შეუძლია.

ერთი ღამის შემდეგ (III)

დაფარული არაფერი რჩება და ყოველ დღე ნათელი ხდება გულის სიღრმეში დაფარული ტკივილი.უკვე ცხადია 35 წლიანი ელიზაბედის მარტო ცხოვრების მიზეზიც.

უცხო ქალი (თავი 2) 18+ სრულად!

"სარკეში შენს გამოფიტულ, უსიცოცხლო ნაკვთებს უცქერ. ძნელი ხდება იმის დაჯერება, რომ ის პიროვნება, რომელიც წინიდან გიმზერს შენ ხარ... ფიქრობ, თუ ასე ძალიან როდის დაეცი... როდის მიეცი კაცს უფლება, რომ შენი ცხოვრების მარიონეტად ქცეულიყო.."

სად წავიდა

- სად წავიდა სიყვარული მერი? - მე რა ვიცი, ის აღარ გაბრწყინდა. - აბა შენ აქ რად შემოიჭერი? ან საერთოდ იმ დღეს შენ რა გჭირდა? - როგორ გაქრა ყველაფერი კარგო? სად წავიდნენ ბედნიერი გზები? - შენს თავს ჰკითხე, მასთან რომ ხარ მარტო და ჩემთან რომ არასოდეს

სიყვარულის მეზობლად -I-

გჯერათ ბედისწერის? ამ კითხვაზე არც მე მაქვს პასუხი, თუმცა ბედის დაცინვა რომ არსებობს ამას წყალი არ გაუვა. სხვას ვერაფერს ვუწოდებ იმას რაც მე გადამხდა თავს. აიღო ამ ჩემმა ბედისწერამ და ხან ერთ კედელზე მიმანარცხა ხან მეორეზე, უღონოდ მიწაზე დაგდებულს

საუბრები ვნებასთან +18 -2-

ქუჩაში ისევ ძლიერი ქარია და ავადმყოფური ემოციები ყვითელ ფოთლებთან ერთად დაქრიან აქეთ იქით. მეკი ფანჯრის იმ მხარეს ვარ სადაც შედარებით თბილა და მეტი მოწყენილობაა. ძველ ცხიმიან გასქურაზე პატარა ჩაიდანს ვდგავ და სულმოუთქმელად ველოდები მისი სასტვენის