„მე რომ შემეძლოს”

ყველას გვაქვს მომენტი,როდესაც გვსურს რამის გაკეთება,წარმოვიდგენთ იმას,თუ რას გავაკეთებდით,მაგრამ ერთდროულად ვაცნობიერებთ,რომ ამის გამკეთებლები სულაც არ ვართ და რომ სურვილების ხორცშესხმა არის შეუძლებელი,რაც ძალიან გულდასაწყვეტია.

ეს ცხოვრება მტანჯველი

ცხოვრება გარდამესახა ციურ სხეულად. როგორ ვებრძვი სიყვარულს მარტო, ეულად. ვუყურებ და მეზიზღება ეს ცხოვრება მტანჯველი, განა ეხლა ცოცხალი ვარ? ლექსები მაქვს სარჩევი, ვუყურებ და მეზიზღება ეს ცხოვრება მტანჯველი.

მოდი ერთად ვავუბეროთ....

მოდი ერთად გავუბეროთ ჩემო კარგო.... ეს ცხოვრება სხვანაირად არ იქნება...

უკუნით ღამეს

იცი? წამებმა ჩემი კალამიც შთანთქეს მე კი დღემდე მივტირი მის ლანდებს იცი? მე შენზე ლექსებს ვადარებდი ღამეს ვარსკვლავებით მოჭედილს და იდუმალებით სავსეს მუდამ ველოდი შემოდგომას, შენს თვალებს შერწყმულს უხმაურო ფოთოლცვენას ჰაერს რომ ათრობს მზიან

თუკი არ მინდობდი..

ნისლისფერ ხეობებს მივანდე ფიქრები, უშენო ნისლლები ჩემამდე მოდიან, გაფრინდი ძვირფასო.. მე შენთან ვიქნები, თუმცა კი შენამდე ათასი კბოდეა..

რა დაითვლის

არ გამომივა, სიტყვების დათვლა, რომელიც მინდა, რომ გითხრა, არ მეგულება, გრძნობების არსად, გრძნობები სველია, არსად ჩანს წვიმა.

????????

ნეტა იცოდე როგორ მიყვარხარ.... ნეტა იცოდე, როგორ მენატრება ახლა შენი თვალები... ნეტა იცოდე როგორ მიჭირს უშენობა... ნეტა იცოდე როგორ მენატრები ხოლმე...

გამოიდარებს

როცა იღიმი ამ ღიმილით ხატავ სამყაროს, შენი ფერებით იფარება თვალსაწიერი. და არ არსებობს ქვეყანაზე სხვა უფრო წმინდა, სხვა უფრო თბილი, ღირსეული, გრძნობა ძლიერი.

უსასრულოდ

გუშინ, დღეს, ხვალ და მის შემდეგ როდესაც მთვარე კვლავ აინთება და გაანათებს მდუმარე ბაღებს,.

„ახლა ვეღარ მხედავ,ვეღარ“

რთული მომენტია,როდესაც რაღაც სასიხარულო ბოლოს მთავრდება. რთულია განშორება იმის გაცნობიერებით,რომ ორივე მხარისთვის ეს ტანჯვისა და წუხილის მომტანი იქნება,მაგრამ როდესაც ასეთი მომენტი დგება,ჩვენთან ერთად რჩება მხოლოდ მოგონებები,კარგი