***

მიხმობდი ჩემო სულო ფარულო,მსდევა დღეები უსიყვარულო და გრძნობით იგი ჩემი მპყრობელი,იყო ცრემლივით შეუშრობელი...ვეძებე ქვეყნად ადამიანი, ვნახე სიტლანქე და გულგრილობა,ვერ ვპოვე, ალბათ დავაგვიანე,ვით გავიმთელო

მე შენ მიყვარხარ(დეას)

მე შენ მიყვარხარ ისე ძალიან, როგორც არავინ არსად, არასდროს და მე მინდა რომ ჩვენმა გრძნობებმა ეს სიყვარული კვლავაც განავრცოს. მე შენ მიყვარხარ ისე ძალიან, რომ უშენობას ვერ მიცვლის ქარი და იცოდე, რომ ჩემო ცხოვრებავ, მე უშენოდ ვარ უსულოდ მკვდარი. მე

დაგტოვო უნდა ...

შავია ცა და ისევ ქუხს ზეცა, შავი ვარ მეც და დაგტოვო მიწევს. მე ისევ მოვალ რითმგაცლილ ლექსად, გრიგალგამოვლილ გრძნობების პირზე.

რა ვქნა...

რა ვქნა რომ მიყვარს, და მის გარეშე ცხოვრებას ჩემსას აზრი არა აქვს რა ვქნა რომ მინდა მისი ალერსი მასთან ყოფნა სულ, მარად და მარად.

თქვენ შეგეშალათ

თქვენ შეგეშალათ, მე ის არა ვარ; მე ის არა ვარ, თქვენ რომ გიყვარდით!

ნოტების თვლა არ შემიძლია

მე მოცარტივით ნოტების თვლა არ შემიძლია, ვერც ვან გოგივით ვერ დავხატავ დიდებულ რამეს

ლექსი- მივდივარ

იცი,თუ არა,რთულია სიშორე შენთან,როდესაც სადღაც მიდიხარ მანამდე,მთლად რომ ალერსით ამავსე მანამდე,სანამ მეტყოდი მივდივარ თავს კარგად ვგრძნობდი,მეფიქრებოდი და შენთან ყოველი წამი მეძვირა ვითვლიდი

დე მაპატიე!

გაგიუცხოვდი ღვთისმშობელო,ვერც კი გეხვევი,სული მტკივდება როცა ხელებს ურცხვად ვწევ უკან.ჭირმა წაიღოს დაწერილი შენთვის ლექსები,თუკი გვერდით მყოფს უცხოსავით ჩაგივლი ურცხვად.

სიყვარული მტკიცე (ნაწილი მეორე)

იმედი აღარ მაქვს, ამოწურულა თითქოს,გრძნობები ბევრი მაქვს, გული საშველს რომ ითხოვს,ვერას ვწერ, თითქოს, ფიქრი ამეკრძალა მასზე,ვერას ვამბობ მის გულში მე, დაკარგულ ჩემს ფასზე.მას ვეღარც ვცნობ, ვეღარც ვარჩევ უცხო პირისგან,

ლექსი - "დაკარგული"

ადამიანს შეუძლია იყოს დაკარგული არა ფიზიკურად, არამედ სულიერადაც, როდესაც იგი კარგავს არსებობის მიზანს, ბედნიერების შეგრძნებას, ნდობას ვინმეს მიმართ და გრძნობს სევდას. დაკარგული,გამოუვალ მდგომარეობაში მყოფი ადამიანი,რომელიც ამ მდგომარეობიდან თავის