დედის სურნელი

საიდან საით ... სიცოცხლიდან სიკვდილის ზღვაში, და კვლავ ცრემლებით დავასველე ბოლო ფურცელი. მხოლოდ შენ მწამხარ, ვერ გრძნობ, მაგრამ ყოველთვის მწამდი, რას არ დავთმობ, რომ წამით ვიგრძნო შენი სურნელი.

წიგნი

როცა გიყვარს და როცა უკითხავ როცა გიყურებს კითხვის დროს იგი როცა თვალებით გელამუნება

აიდა .. (აფხაზეთს)

მითხარი, კვლავაც ფრენს თოლია ტალღებზე? ყვავდება ატმები მაისში, აიდა? ბინდივით მეკვრება ტკივილი თვალებზე, რამდენი... რამდენი წელიღა გავიდა

სტუმარი

წუხელ გლახაკი მესტუმრა – მშია, მაჭამე რამეო; მცივა, სახლ–კარი არა მაქვს, გამათევინე ღამეო;

წვიმიანი დილა

წვიმიან დილას, იმ წვიმიან ბაღში შენი მონატრებით მე სულ მთლად დავშრი. ხის ქვეშ ვეგდე და მარტო გელოდი, რადგან მე მხოლოდ შენით ვტკბებოდი. იცი?! უშენოდ მძიმედ ვკვდებოდი და მე სიზმრებში გეფერებოდი. მე შენს გარეშე ვეღარ ვდგებოდი, შენს ემოციებს ვერ

იმაზე მეტად (დეას)

მე შენ მიყვარხარ იმაზე მეტად, ვიდრე დღეს ამას აქ ვინმე ხედავს. "მე გაღიარე ჩემს პირად ღმერთად", ჩემი გული ხომ ამის თქმას ბედავს. მე შენ იმაზე მეტად მჭირდები, ვიდრე დღეს ამას შეიგრძნობ ჩემგან. ჩემო ქალღმერთო, მე შენ გპირდები: "ქარშიც და ომშიც შენთან

ჩემო ცეცხლივით წმინდავ...

ერთი ლამაზი ქალის,სურნელს მივყვები ისევ,და უკვდავების გავლით გარდავიქმნები მყისვე..სადღაც ანთია ცეცხლი..ღველფი ჩურჩულებს სადღაც სულ არ ეტყობათ ჩელტებს შენი ლოდინით დაღლა..სურნელი მიჰქრის ქარში

დედი შენს საფლავზე მოვალ ფეხაკრეფით

დედი შენს საფლავზე მოვალ ფეხაკრეფით,რომ არ დავურღვიო შენს სულს ის სიმშვიდე,ჩუმად დაგიტირებ, ჩუმად მოგიყვები,როგორ გამიჭირდა როგორ ვერ ვიდიდე. როგორ შემიყვარეს, როგორ მიმატოვეს,როგორ ვიტირე და, როგორ გავიღიმე,

სხვა დანარჩენი.. არ გვინდა

ფეთქავს გული ძგერს ისე როგორც მაღვიძარა დაცემული დღე გუშინ, კვლავ ფეხზე წამომდგარა დგახარ ჩემს წინ შენ, იცი?! უკვე არ გელოდი, ისევ გაშლის ფრთებს შენთვის ტურფა ანგელოზი..

ქალის სხეული

ჩანასახშივე ლამაზია ვარდის კოკორი, რომ უყურებ და უკვე იცი რა გაიზრდება, გაფურჩქვნამდეც ხომ ლამაზია ქალის სხეული, ჯერ სულმთლად ქორფა და მზის სხივებს არ ნახულია.