სთქვი!

სთქვი! სიყვარული შენი ძალა მაინც რაშია?! თვალს რომ გაავლებ და მის თვალებში შენს თავს რომ ხედავ?! როგორ ბრწყინდება, თაბრუს რომ გახვევს მისი სურნელი, მისი შეხება, ტკბობის სურვილი,

მოწმენდილ ცაზე ვარსკვლავს გამსგავსებ

ცეცხლში ვიწვები ალები მწვავენ შენი ტუჩების შეხების მსგავსად

სულს რომ გიალებს

ნეტა რა ჰქვია გრძნობას გერქვას პოეტი?! შენი რითმების იწვოდე ალში ფერფლად გცეული შენი სხეული

პოეტი

ნეტავ რა გრძნობაა გერქვას პოეტი?! ჩაძირულიყო ლექსების ზღვაში, მხოლოდ ლექსები გათრობდნენ ღამით, შენი რითმები იწვოდნენ ალით.

ახალ წელს

ახალს წელს ისევ ველი შენს სიტყვებს, შენ გელი ისევ, შენს ჩანაფიქრებს. თორმეტზე გადასულ ნაისრალ ხილვებს ვითვლი და ისევ შენ ჩაგიფიქრებ. ახალს წელს ისევ გელი შენ, ისევ…

სხეულის ტანჯვა

გადის დრო და წლები ისევ არაფერს მმატებს შავი ღრუბლები მზეს ფარავს და სხივი მომწყურდა, ტკივილისაგან ვიტანჯები, ვუყურებ თვალებს ოქროს ზოდები თითქოს კლდიდან თვითონ მოცურდა

წარსულზე სინანული

შენ ჩემს გულში ხარ დღეცა და ღამეც, მოგონებებად შენს გულში ვრჩები, ისრის ნატყორცნი იარა გმინავს, შენთან ნატრფობი გულმკერდი გელის.

და იქნებ იყოს

ისევ დადგება მომავალი თანაც მაგვარი ახლანდელისა, ისევ დადგება სიყვარული ოცნების ჯამზე, ისევ ჩამოჰკრავს განშორება დროთა ზარებსაც, და სიმარტოვე იბატონებს სიუხვის მთაზე.

ეს ულევი ფიფქები

ეს ულევი ფიფქები მოდის და მოდის არ ვიცი თოვა შეწყდება როდის

დაქვეითება

სისუსტეა, შინაგანად არა ვარ თითქოს, განზე გამდგარი ვითიშები და თავსაც ვერ ვირთობ