ველური დაისი

მარად დარჩება ის ტკბილი გრძნობები რაც ვერ გითხარი ამ დროს მანძილზე, ვიცი უშენოდ ნაზად დავჭკნები როგორც ყვავილი ველურ დაისზე.

წარსულის დღეები

ვიხსენებ დღეებს წარსულის დღეებს, ზოგჯერ შავ-ბნელს, ზოგსაც კი ნათელს, ვიხსენებ სულ, და ვარ ბედნიერი, ვარ ბედნიერი, რომ გავიცანი.

პოეტებად

პოეტებად კი არ ვჩნდებით, პოეტებად ვიბადებით ხელში ვიღებთ საწერკალამს, სულიერად ვვითარდებით, მერე ურცხვად ვლაპარაკობთ, მგრძნობიარე რითმებს პროზისაგან განსხვავებით არ ვამატებთ სიტყვებს,

ნოემბრის ბოლო

ნოემბერია , ძლიერ აცივდა, სიტყვები ქარმა სულ დამიფანტა, შენს მოლოდინში თოვლიც გაბრწყინდა, ფიფქები დამესხა, ცამ დაიბანა. ზამთარი დგება და ვგრძნობ მოდიხარ, როცა მე გულში სინათლე მათოვს,

მხოლოდ შენ ერთს

მხოლოდ შენზე ვიტყვი მხოლოდ შენზე ვამბობ მხოლოდ შენზე ვფიქრობ მხოლოდ შენზე ვდარდობ

მიდის ეს დრო...

მიდის ეს დრო და თან დამაქვს ფიქრები, ვერ ვიტევ ამდენს ვეღარ ვმშვიდდები.

პოეტი ვარ

პოეტი ვარ სულიერი რითმები მაქვს რომანტიკა, განა ვინმეს შევეხვეწე?! წოდება, რომ მომანიჭა?!

წამიერად შემცნეული დარდები

წამიერად შემჩნეულ და ჩაგონებულ დარდებს,ხელს არ უშლი, ნება უშვებ, თითქოს რამეს გარგებს,შეშფოთდები,შეჩერდები, თავს გაიქნევ მწარედ წარბს შეიხრი, თითქოს რამეს აშტერდები განგებ.ყველაფერი იყინება შენს გარშემო წამით

შენ რომ იცრუე

ვფიქრობ რომ როცა მარტოსულად გრძნობ თავს საყვარელი ადამიანი გვერდში უნდა გუდგებოდეს და გულს არ გტკენდეს, ან და ისეთ რამეს არ კაეთებდეს რაც გულს გტკენს მიუხედავად იმისა თუ რამდენჯერ აუხსნი ამას......

ცვალებადობა

ვინ აიტანს გარდასახულ, მოურჩენელ იარებს დადიან და უყურებენ უცხო მოყმის წინაპრებს, თამაშობენ ნაირსახეს, თითქოს რაღას განიცდის რომ უყურო პატიოსნად, წუთსაც აღარ დაგიცდის,