ნუ მიმატოვებ...

თუ გზას მონახავ მაინც სადმე სხვაგან უჩემოს, გავიღიმებ და ამ ღიმილში ჩავტევ სამყაროს. მე გაგაცილებ ისე ჩუმად... ისე უენოდ, რომ ვერასოდეს ვერ დაუშვებ შენგან გამყარო.

სიზმრად

სიზმრად გაკოცებ ცხადად ვილოცებ სიზმრად გეხუთები სიზმრად გეფერები ცხადად ოცნებები სიზმრად მოგეხვევი ცხადად გავბრზადები ცხადად მენატრები

მე როგორც ასეთი

მერამდენე დილა უკვე გატენილი ფიქრებით, თითქოს გადავდივარ ჭკუიდან ნელა ცაში ვიწევი,აღარ მათრობს ალკოჰოლი აღარ მშველის გასართობი ნივთები,თითქოს დავბნეულვარ დავკრაგულვარ ჯუნგლებში და ჩავძრივულვარ ტიციანთან ერთად ფიქრებში, იქვე ლადოს ფიქრები იქვე ლადოს

შენი მონატრების ამინდია

შენი მონატრების ამინდია, წვიმის წვეთებივით მალე დავიშლები... ისევ არეული შეგრძნებაა სულში ტკივილებად მოფენილი. დარდებს გზა გაეხსნათ ღამის სიჩუმეში,

ჩვენი ცხოვრება

საამურია ლექსების წერა როცა ოცნებად გექცევა ქალი საამურია კვლავ და კვლავ მღერა როცა ცხოვრებამ დაგადო ვალი წუთისოფელში ვცხოვრობთ და ვცხოვრობთ აქ არ არსებობს დანდობა არვის თითქოს სულ მუდამ ვშრომობთ და ვშრომობთ მაგრამ ცხოვრება მაინც არ ჰყვავის როცა მას

გშორდები თანდათან

გეძებდი, შენს კვალზე მივდევდი ბილიკებს, უჩუმრად ვკოცნიდი ნაფეხურს ხანდახან, შენს თმებს და შენს სურნელს ვერაფრით ვივიწყებ, მოვდივარ და მაინც გშორდები თანდათან...

გამიქრა გრძნობები.... მტკიოდა ოდესღაც...

გამიქრა გრძნობები...მტკიოდა ოდესღაც, მტკიოდა სიცოცხლე და ის ,რომ დამტოვე. ერთ ღამეს, წყვდიადში ჩუმი ხმა მომესმა, უსიტყვოდ მივეცი, უკუნეთს რაც მთხოვეს...

მინდიხარ

ვიწექით პირქვე, გვერდიგვერდ , ჩუმად, შენი სურნელი რითმებს არწევდა, სუნთქავდი ხარბად დაღვერთქილ ჰაერს ხელს არ უშვებდი ვნებით ნაპოვარს. ოთახში ვნება ეძებდა ბუდეს, სადავე ახსნილს ეპყრა სიურჩ

მთებთან არ ვიცი რად ვიყავ ახლოს

მთებთან არ ვიცი რად ვიყავ ახლოს, თითქოს დავტოვე სხეული სახლში, ოფლში ცურავდა ზეწარი, მახსოვს, მახსოვს, მეც როგორ ვცურავდი მასში,

ვფიცავ

სიხარულო იცი გული ამიჩქარდა ფიქრები ამებურდა,ვუყურებ შენს ფოტოებს და ვტკბები მიხარია რომ ასე გამიმართლა, ასეთი ყოვლად განუმეორებელი გოგო მერგო წილად ხოდა, არც ვაპირებ ერთი ნაბიჯით უკან დახევას ყველაფერს გადავლახავ ყველაფერს გაუძლებ მხოლოდ და მხოლოდ