დედა

შენ ჩემო დედავ, შენ ჩემო სიტკბოვ, შენ ჩემი სულის წმინდა ლამპარო, მე დღეს გამიკრთა მოგონებები მინდა გრძნობებიც შენ მოგაბარო. მინდა ყოველთვის ჩემს გვერდით იყო,

ვარსკვლავთა კოლონა, ციდან რომ ცვიოდა...

ვარსკვლავთა კოლონა, ციდან რომ ცვიოდა და თოვლის ფიფქი, რომ დნებოდა ბაგეზე. მე მხოლოდ, მაგ თვალთა ყურება მინდოდა და კოცნა მინდოდა, აფრენა მთვარეზე...

ორი ვარსკვლავი მთვარიან ცაზე

ორ ვარსკვლავს ვხედავ მთვარიან ცაზე მე კი კვლავ ვდგავარ თოვლიან მთაზე მე გადავედი შავ ღვინის სმაზე და მე გავლოთდი ამ გრძნობის გზაზე ორნი ვარსკვლავნი - ერთურთისაგან ძალიან შორს სულ იმ მანძილით რაც ჩვენ გვაშორებს, ახლა ჩვენ ორს

სევდიან ქალაქში

სევდიან ქალაქში ლანდივით დავდივარ სევდიან ქალაქში დროც თითქოს ჩერდება არ მახსოვს ამ გზებს მერამდენედ გავდივარ ის ვიცი,აქ ყოფნით სული რომ ბერდება... სევდიან ქალაქში დარჩენა ძნელია აქ ხომ ყველაფერი ცრემლებით სველია გულში სულ წვიმაა,ქუჩებიც ბნელია

სადაც არა ხარ...

შენ მიყვებოდი ამბებს ჩემამდელს, მე კი შენამდელ აზრთან ვდაობდი. განცდა მწვდებოდა ლამის ყელამდე, ისე მარტივი თავისთაობით... მერე შეწყვიტეს თხრობა ტუჩებმა, და მხოლოდ მზერა ალაპარაკდა.

ჩემი გრძნობების უცვლელი ფარდა

ღამეა, ბნელა და ვკვდები ნელა ჩემს გულში ცხელა შენ ხარ ენძელა ამ სიყვარულის სისხლი თითქოს ყაყაჩოს ჰგავს ოცნების დღეებს ვითვლი და ეს გრძნობები მკლავს ჩემი მიჯნური ჩემთან არ მოვა და არ შეწყდება წვიმა და თოვა მე ვეღარ გხედავ თოვლში და ქარში შენზე

შენიდან შენამდე (სრულად)

ცივ ზამთარში მათბობს შენზე ფიქრები შენს გარეშე დიდხანს ვეღარ ვიქნები, ჩემს თვალებში მოკიაფე სხივები, მხოლოდ შენთვის რომ იქნება გპირდები. გაზაფხულის არცერთი თვე არმინდა, ჩვენს ბაღში მყოფს თუ ვერ გნახავ ფანჯრიდან,

მონატრება.....

როცა გიყვართ ხშირად უთხარით მას ეს.. გაეცით მეტი სიყვარული მისადმი, აგრძნობინეთ რომ თქვენთვის ის ერთადერთია. ეცადეთ არ აწყენინოთ. იბრძოლეთ მისთვის სისხლის ბოლო წვეთამდე, რადგან წარსულს

მიქარულ ტუჩებზე..

კვლავ შენი არსებით ამევსო პროფილი, არადა ავსტრიულ კონტრასტებს ვეცადე, ღვინო და ქალები.. მრავალის ძმობილნი, მაკლია წლებია ბინდების ცრეცამდე, დავტოვე ტაეპში გრძნობათა ხაფანგი, როგორც სიმფონიის მეხუთე აკორდი,

შემიყვარე...

შემიყვარე, მხოლოდ ერთხელ შემიყვარე, სევდით გულმა გაათია საუკუნე. ერთხელ მაინც შემომხედე, შემიბრალე, ან ის მითხარ, ჩემს სულს რაღა დაუწუნე... ქარი დაჰქრის, წვიმა ცრემლად მედინება სული ტირის, რა ქნას ისევ დამიობლდა, წახვედი და თან შორიდან გეღიმება,