მოხეტიალე

მთვარედ ვიქეცი, უკვე ქურდი ვარ, მზისგან სინათლის, სითბოს მპარავი თავად ცივი ვარ, მე, ეგოისტი, ემოციების უხვად მფლანგავი.

ვუძღვნი ჩემს სიყვარულს (ნაზი პაიკიძეს) ,,მიყვარხარ სიცოცხლეზე მეტად,,

მიყვარხარ,მიყვარხარ,ძალიან მიყვარხარ, სიტყვები არ მყოფნის,მტკივდება ნერვები, სულის მგზავრს ერთ წამში გულამდე მიყავხარ, უშენოდ ცხოვრების სიბერით ვბერდები...

ჩემს მარიკუნას

ჩემო დაიკო ჩემო პატარავ ჩემო სიცოცხლის წყარო ანკარავ ჩემი ცხოვრების აზრო მშვენებავ ჩემო დაიკო, ბედნიერებავ

სიყვარული

მე შენ მიყვარდი როგორც არასდროს შენ მუდამ გერქვა ჩემი ოცნება როგორც ყვავილებს სიცხე გაახმოს ისე გამადნო მე უშენობამ ფიქრი,ოცნება უსიყვარულოდ შენზე ფიქრებმა სულ გადამრია ვერ დაგივიწყებ მე ვეღარასდროს უშენოდ ყოფნა ხომ ავდარია

შენ თუ ბეღურა ხარ

შენ თუ ბეღურა ხარ, მაშინ - მე რად მინდა? ვიყო ის ადამი, მიწას რომ დაჰყვება, შენთან ერთად მსურს, რომ ფრთებით ვიფრინო და ვიყო მეც ის ჩიტი ზეცას რომ აჰყვება.

სიყვარული

სიყვარული რიგდებოდა წიგნის მაღაზიაში, ის დღე იყო გაზაფხული იღვიძებდა იაში... მზე კოცნიდა თეთრ ალუბლებს, ულამაზეს ლიანებს, სიყვარული რიგდებოდა და მე...დავაგვიანე...

****

სიგიჟეა... შენზე ოდნავ გაფიქრებაც სიგიჟეა, მაგრამ გული ვერ ჩერდება, სისხლს ვერ ებრძვის მასში მდუღარს, რომ წავიდე შენგან სადღაც... ეს სიცოცხლით იგივეა, თან ვიყო და თან არ ვიყო, ან გავექცე ლოცვით უფალს...

მარის - ჩემს პატარა დაიკოს

ჩემი სიცოცხლე და სიხარული ჩემი სიმშვიდის დედა ფარული სულ ჩემი სევდა გადამალული ჩემი წუხილი გადაფარული

მე რომ ტიციანს ერთხელ შევყროდი

მე რომ ტიციანს ერთხელ შევყროდი... ან გალაკტიონს, მე რომ რითმაში გავჯიბრებოდი თუნდაც ილიას... ახლა ვიცი ამ ჩემი მეთოდით დარდს ვგარანტიობ, ახლა ის ცრემლი სად მოვაგროვო, რაც დაღვრილია?...

ბეგი მამალაძე.

ვერ კი არა არ ცვლილი,მილიონჯერ განცდილი დაცდილი,ტკივილით გარდაცვლილი ღიმილით ვარ აცრილი თქვენზე. და არ მიხედავთ,გაიხედავთ,დაიკიდებთ ფეხზე. და რა მიყიდე? აღარ ჰკითხავ დედას