ახლახანს მე

მე ახლახანს მივატოვე ყველა, მე ახლახანს გადვუდექი ღმერთს, მე ხანდახან მეტნაკლებად მახსოვს, რომ ერთმანეთს ჩვენ, შევფიცეთ დღე, ვითომ არც და უგზოუკლოდ დამთმო, თითქოს არსად არ ვიყავით ჩვენ!?.

მსჯავრდებული და მოსამართლე . . .

-კითხვა პირველი ! გიყვარდით თუ მხოლოდ გაერთეთ? -არა რას ბრძანებთ (აღშფოთდა და სუნთქვა უჭირდა) სიტყვა მიყვარხარ ვიცი მითქვამს თქვენთვის არცერთხელ, მაგრამ არასდროს წამიშლიხართ ჩემი გულიდან.

შენი აქ ყოფნა მკლავს.

ისევ ზღვისფერი დამაქვს თვალები, სხვისი ცოლი ვარ კვლავ, ისევ შორიდან მელიცლიცები, ისევ შორიდან მკლავ, ო, რა ტყუილად დაგიქადნია, მე მოგიკლავო ქმარს. შენი სიტყვები,

ბოლო სიყვარულს და მუზას

შენ ჩემთვის სულ ხარ ქვეყნიერება შენ მომანიჭე ბედნიერება შენ ხარ სამყაროს მშვენიერება და ჩემი გულის, სულის მშვენება

მე და შენ

როცა მე და შენ წლები გვაშორებს რაღა თქმა უნდა ეს საწყენია მაგრამ როდესაც ჩემს გვერდითა ხარ იმ წუთზე ტკბილი არაფერია

მოინანიე

მოინანიეო ამბობენ რწმენით მოგეტევება ცოდვები გულს არ მოუსმინო ნაგლიაო გონებას მიენდეო გზით

ს ი ყ ვ ა რ უ ლ ი

ოცნება თუ სინამდვილე? თამაში თუ რეალური გრძნობა? სიყვარული ყველაზე მშვენიერი გრძნობაა ამქვეყნად, გრძნობა, რომელიც აღმაფრენას გვანიჭებს, გრძნობა, რომელიც ღმერთთან გვაახლოვებს...

უცხო

არ ვიცი, იქნებ რამე გაშინებს, ცდილობ გაექცე წარსულის წამებს, ხელი ჩამჭიდე, არ შეუშინდე, მე გადაგარჩენ დიდ ხნის ნაწამებს.

ტირიან...

მაშ ასე არა?! კაცები არ ტირიანო! ყველა კაცი ტირის! დაჩოქილი ღვის მშობლის ხატთან, ყველა კაცი ტირი მგლოვიარე მაცხოვრის ხატთან, ყველა კაცი ტირის საყვარელი ქალის მუხლებზე მხოლოდ იმიტომ რომ ეშინიათ მათი დაკარგვის!

ჩემი ბოლო სიყვარული

შენზე ფიქრები მაგიჟებს შენზე ოცნება მაფიქრებს ეს სიყვარული მატირებს მექცევა როგორც პატიმრებს