სიკვდილის ზღვარზე,

სიკვდილის ზღვარზე, სიცოცხლის ბოლოს, მე მახსენდება განვლილი წლები, მე მაგონდება ჩემი ცხოვრება და მერე ვხვდები რომ მალე ვკვდები.

რამდენი კოცნა შემოატოვე ნეტავ ჩემს ტუჩებს?

რამდენი კოცნა შემოატოვე ნეტავ ჩემს ტუჩებს? რამდენი ღიმილი დაუნახავს ნეტავ ჩემს თვალებს? დამათვლევინე რა იქნება ის ჩახუტება შენს არითმიას რომ აჩქარებდა. დამათვლევინე ის სიტყვები მე რომ მიყვარდა.

სხვა ვერავინ ვერ შეგიყვარებს ისე როგორც მე

სხვა ვერავინ ვერ შეგიყვარებს ისე როგორც მე და ვერ გაჩუქებს შენ იმ სითბოს რასაც მე მოგცემ რადგანაც შენ ხარ სიყვარული ჩემი პირველი და ამავედროს ასევე ხარ უკანასკნელი

სუიციდის მცდელობა...

სუიციდის მცდელობა... ისევ უიმედობა... ზღვარს გასული ტკივილი ძვლებს ამტვრევს და მინდება გადავიხსნა ვენები... ტიკილს გადავაბიჯო... მოვერიო ჯოჯოხეთს... ღმერთო, იქნებ მოგაგნო...

ჩემს პირველ სიყვარულს

შენმა სიყვარულმა მე სულ დამაბრმავა მე სულ დამწვა მერე ფერფლად გადამყარა რა ძლიერი იყო, ძლევამოსილი შენ დაასუსტე ვით პირველყოფილი

მთვარის პოეტი

იქნებ გავიღვიძო დილით, იქნებ მე გიპოვო ამ დღეს მინდა მხოლოდ სიხარული, არ მსურს სენტიმენტი მახლდეს. მინდა ავიხდინო ღამე, მინდა აგიყვანო ცამდე იცი? შენს გარეშე თითქმის არაფერი არ მაქვს ამ დღეს.

შენ წვიმა ხარ!

წვიმიანია ყველა კუთხე,ყველა კუნჭული, და მუსიკასაც წვიმიანი ხმაურით ვუსმენ... ნახატიც თითქოს გამოვიდა სულ გაწუმპული, ნახშირის ფანქარს სისათუთით...ნამიანს ვუსმევ...

ცხრა მთა, ცხრა ზღვა, ცხრა ოცნება...

გამიხსენე, სანატრელო, როცა წავალ სამსჯავროს, შენი სულის ნეტარებამ იქაც გადამატაროს ცხრა მთა, ცხრა ზღვა, ცხრა ოცნება, ერთის თვლათა ცდუნება, სიყვარულის საოცრება და შენი ერთგულება. გამიხსენე, როგორ ვწერდი ჩემი სულის სიგიჟეს,

სიყვარული... ეს სიტყვაა

სიყვარული ეს სიტყვაა სადაც სევდას განიტევენ ეს ისაა სადაც ყველა თავსა ჰპოვებს საიც გული მიეძგერით, მაგრამ რა ვქნა თუ ეს სიტყვა ჩემში ისევ გულს ათრთოლებს და მე რა ვქნა თუ უსიტყვოდ გრძნობის მორევს მივეცემი.

ამ ქუჩის ბოლოს

ამ ქუჩის ბოლოს, ამ ქუჩის ბოლოს, ორი მოხუცი ცხოვრობს, მათი სახლ-კარი მარტოობისგან დამსგავსებია სოროს