ლეგენდა მეფეთა მედილეგეზე

მზე ნასამხრალი, უცნობ მთებს იქით მიირწეოდა ცეცხლისფრად, ნაზად.. ბინდს თაფლუჭიან ხვდებოდა ჭიქით ხვატით დამწვარი ბებერი ღაზა..

დავიღალე

დავიღალე მონატრებით დავიღალე შენ მინდიხარ დამენახე გამომხედე არც შევცდები არც გინატრებ არც ვისურვებ დამენახე კიდევ ერთხელ დამენახე

მჯერა დავინახავ

ერთად ვიცინოთ ერთად ვიტიროთ თუ კიდევ მომცემ ფიცს თუ გააყოლებ ამ ლექსის სტროფებს იმ სათნოებით თითს მაშინ შეიგრძნობ და დაინახავ უაზრო სიტყვის თქმით

უსათაურო.

ლექსებში სულის ნაწილი დავტოვე მე მოგიყვები ზღაპრად ლექსებში სიყვარულს გიხსნიდი მე მოგიყვები მართალს

თიხის ანგელოზი

თიხის ბორკილით მიმაბა მიწას. თავადაც მიწად ვიგრძენი თავი. მე დიდხანს მძერწა მახსოვს შემქმნელმა . ძლიერი ფრთების მეტყობა კვალი...

შენ მე რომ მლანძღავ მომიახლოვდი

შენ მე რომ მლანძღავ მომიახლოვდი, უნდა მოგიყვე ჩემს ცხოვრებაზე, მაინტერესებს კიდევ გექნება? პრეტენზიები ჩემს ცხონებაზე...

ჩურჩული გესმის?

ჩურჩული გესმის? ქარი ჩურჩულებს რას ყვება? ამბავს მომავლის ამბობს სიკეთე დამარცხდებაო

შინა მელოდა

მწოლიარე რომ ვიყავი შემომაფხიზლა ხმაურმა წამსავე ფეხზე წამოვხტი, თავსაფრის წაუკვრელადა,

ოცდაცამეტი

აუსრულებელ ოცნებებზე? კი, მტკივა გული! ნურავინ მეტყვის: არ აფასებ იმას რაცა გაქვს! ისე სათუთათ გამოვზარდე ეს ოცნებები, აუსრულებლად მენანება მათი გადაყრა!

გადარჩენა

კარზე აბრახუნებს გრძნობა, სიმარტოვე. ყურებს თითით ვიცნობ, ამ ხმის მეშინია! ცარიელ ბინაში შენი ნაბიჯები, გეფიცები მეტი აღარ შემიძლია!