ფიქრებო

რატომ გწყურიათ ჩემი ტანჯვა და ფორიაქი? ფიქრებო ჩემო, მოუქნელო, მძიმე ფიქრებო, ვინ არის თქვენებრ უგულო და ჯან_ ღონიანი? რადგან სუსტად მთვლით,

ფიცი

რამდენი თვეა გიცდი შენზე დავდევი ფიცი, უიმედობით დაქანცულს უარს, რომ მეტყვი, ვიცი

სიგარეტი

სიგარეტს რომ ეწევი თავი მაგარი გგონია ამ დროს შენი საქციელი ყველას სისულელე გვგონია.

გაფრენა

რომ სულს სწყურია ასე ძლიერ თავისუფლება. სხეულს კი მხოლოდ ასიოდე მეტრის გაფრენა..

სიზმრების ქაოსი

თეთრ ტილოს კაწრავენ შავ-თეთრი ფანქრები, მე მწამს, რომ არასდროს გავქრები.. მოწყენილ ბუხარზე ობოლი სანთლები - მუდმივად მართლები, თეთრი ყინვა და ლურჯი ნამქრები,

გრძნობა

გრძნობა რომელსაც ვერ გადმოვცემ ლექსით, მე არც მსურდა საუბარი გრძნობებზე წესით.

ვფიცავ

ვფიცავ, მე ასე მეგონა რა ღვთისნიერი ქალია, ისე ლამაზად მიღიმის სულ ანთებული ალია,

გატეხილი გული

ნეტავ იცოდე,მე შენი კოცნა როგორ მაკლია, უშენობა კი თავისთავად უკვე ნაკლია. შენ რომ გიყურებ, იხატება ცაში ფერები. და მალე მოდი,მე აქ დაგხვდები, მოგეფერები.

გარდამეცვალა სულის ტკივილი

გარდამეცვალა სულის ტკივილი, რადგან მკურნალი აღმოჩნდი ჩემი. სურნელოვანო გულის ყვავილო, ბაგე დამტკბარა შენი შარბათით.

აკრძალული სიყვარული

მე შენ მიყვარდი, შენ კი ეს დათმე, ისევ არჩიე მარტო სვლა გზების ვერ მძინავს ღამე, მინდა სულ დავთვრე, რომ დამავიწყდეს სურნელი თმების…