ქარიან აღმართს...

ქარიან აღმართს ვიდოდი ნელა, როცა სიჩუმის ჩამოჰკრა ზარმა და დაგინახა იმ ღამით ბედად წამმა საათებს ტალღა გადაჰკრა.

მთელი ცხოვრებაა...

გინდა?! პატიებას მე გთხოვ, მერე დავჯდები და გხატავ პორტრეტს მივაჯღაბნი დაბლა "მაინც დამიბრუნე ფერი" ოღონდ დამიბრუნდი ახლა, ისევ გადამხვიე ხელი, დაბლა აღარ მინდა,მაღლა... ცაში დავიღალოთ ფრენით.

* * *

ძებნით თვალები ზღვასავით დაშრნენ, ბრმა ილუზიით ზეცაში ვიფრენ, თუ რეალობას ვერაფერს ვავნებ, ვაღიზიანებ აკრძალულ ფიქრებს...

ივლისის ღამე

ივლისის ღამეს, ფოთლის შრიალში როცა ვარსკვლავებს ეტრფოდა მთვარე, იმ ქუჩის ბოლოს, მაღალ გორაკზე ჭაღარა მოხუცი ანთებდა სანთელს.

ბედნიერი ხარ!

ბედნიერი ხარ!, ეს მინდა თუმცა, არაფხიზელი მზარავს თვალები... თვალები შენი მოსიყვარულე, თუმც ნარკოტიკით დანამთვრალები...

მე სულ შენთან ვარ

მე შენგან უკვე დავიწყებული შენზე ფიქრებით გაბრუებული ვზივარ ჩემს თავთან მარტო ეულად ალბად მე მართლა გადავრეულვარ

ისევ და ისევ სიყვარული

მინდა შეგიმკო თმები გვირილით, მაგრამ შორსა ხარ ჩემგან ძალიან: ჩემი სიცილი, ჩემი ტირილი --- იცოდეს ყველამ --- შენი ბრალია.

ანტ ელოზები

საუფლოდ აღზრდილი ეშმაკს ვემონები რადგან დავიმონო დავინჩის დემონები შენ და მე და ორმხრივი ლტოლვები დიდხანს მიძებნია ბერმუნდის ტოტემები გრეის სიმწვანის უფერო დოლარები

დედიო

რაო დედიო, ვეღარ მღერიო? რატომ გაჩუმდა შავი მტრედიო? ჩემოვ დედიკო ნუ ხარ მარდიო, ჩემო ლამაზო ნუ გაქვს დარდიო

ევა!

ევა! გეძახი და მოდი, მინდა, შეგეხო და გიგრძნო. ადამს შენ წაართვი ნეკნი გულის წართმევასაც ვითხოვ.