მაპატიე

იქნებ რამდენი უძილო ღამე შენ ჩემზე ფიქრში თეთრად გაათიე მე შენი გრძნობა რომ ვერ დავაფასე ახლა გევედრები კარგო მაპატიე

ლუკა კუხიანიძე - თოვს

თოვს უკვე სამი საათია. თოვს უმოწყალოდ, ტირილით - ისე... მე იმდღის თვეც მახსოვს და დღეც მახსოვს, საათიც კი მახსოვს, იმდღის.

როდესაც ვრჩები ჩემს თავთან მარტო ღამით

როდესაც ვრჩები ჩემს თავთან მარტო ღამით თავთან დავიდებ ფურცელს და კალამს რომ ჩავფიქრდები სულ ერთი წამიტ სხვა საფიქრელი შენს მეტი რა მაქ

დარტყმა იყო გულის არეში...

სიყვარული მექცა ოცნებად, წუთმა დუმილი დაარღვია წამის გარეშე...გაფრენა არა სიხარული იყო მოფრენა, და პულსებს შორის დარტყმა იყო გულის არეში...

გამა შემიყვარდი იმიტომ რომ...

განა შემიყვარდი შენი ლამაზი შავი თმის ხათრით? განა შემიყვარდი იმისთვის, რომ ჩემი გახდი? განა შემიყვარდა შენი ქცევა ნაზი? განა შემიყვარდი იმიტომ რომ ხარ ლამაზი?

ისევ შენ

ისევ გოდება!, ისევ ტკივილი!, ისევ ცრემლი და ჩუმი ტირილი... ამდენი გლოვით გადავიღალე!, მე სულიერად გარდავიცვალე...

შენი მონატრების ამინდია...

შენი მონატრების ამინდია უკვე მერამდენედ მომენატრე წამის მეასედში მახსენდება შენგან ნაჩუქარი ბადრი მთვარე. შენი მონატრების ამინდია წვიმის წვეთებით მოკამკამე ცის და მიწის სურნელია... შენს სიახლოვეს რომ ვადარე

მომნატრებიხარ

მომნატრებიხარ ალბათ ძლიერ,რადგან გიხსენებ, მომნატრებიხარ ჩემო ლამაზო რადგან ლექსს გიწერ, მომნატრებიხარ სიგიჟემდე ჩემო ღვთაებავ, მე გამაგიჟეს უშენობის დიდმა წამებმა,

მაპატიე!

მაპატიე!, ეს სიშირე მაპატიე, შენთან არ ვარ , ვერ გიკოცნი ხელებს... მაპატიე!, მონატრებაც მაპატიე!, ვერ ვერევი მონატრების ცრემლებს...

მე გეტრფი ჩემო სიცოცხლე

მე გეტრფი ჩემო სიცოცხლე შენ ჩემო გულის ლაჟვარდო მე შენ მიყვარხარ იცოდე ჩემო ენძელავ და ვარდო შენზე ფიქრებში მე ღამით აღარა მძინავს ლამაზო როდის იქნება ნეტავი ეს სიყვარული გაგანდო