ივლისის ღამე

ივლისის ღამეს, ფოთლის შრიალში როცა ვარსკვლავებს ეტრფოდა მთვარე, იმ ქუჩის ბოლოს, მაღალ გორაკზე ჭაღარა მოხუცი ანთებდა სანთელს.

ბედნიერი ხარ!

ბედნიერი ხარ!, ეს მინდა თუმცა, არაფხიზელი მზარავს თვალები... თვალები შენი მოსიყვარულე, თუმც ნარკოტიკით დანამთვრალები...

მე სულ შენთან ვარ

მე შენგან უკვე დავიწყებული შენზე ფიქრებით გაბრუებული ვზივარ ჩემს თავთან მარტო ეულად ალბად მე მართლა გადავრეულვარ

ისევ და ისევ სიყვარული

მინდა შეგიმკო თმები გვირილით, მაგრამ შორსა ხარ ჩემგან ძალიან: ჩემი სიცილი, ჩემი ტირილი --- იცოდეს ყველამ --- შენი ბრალია.

ანტ ელოზები

საუფლოდ აღზრდილი ეშმაკს ვემონები რადგან დავიმონო დავინჩის დემონები შენ და მე და ორმხრივი ლტოლვები დიდხანს მიძებნია ბერმუნდის ტოტემები გრეის სიმწვანის უფერო დოლარები

დედიო

რაო დედიო, ვეღარ მღერიო? რატომ გაჩუმდა შავი მტრედიო? ჩემოვ დედიკო ნუ ხარ მარდიო, ჩემო ლამაზო ნუ გაქვს დარდიო

ევა!

ევა! გეძახი და მოდი, მინდა, შეგეხო და გიგრძნო. ადამს შენ წაართვი ნეკნი გულის წართმევასაც ვითხოვ.

უცნაურია კაცის ბუნება...

ქალიც ქარია, ხან ქარიშხალი, მას ვერ აჯობებთ თქვენთან ბრძოლაში, ნადავლი გინდათ? ჯერ ჩვენ გვადროვეთ უკვე ვნადირობთ მგლების ხროვაში...

შენი ლექსები შენი სიტყვები

შენი ლექსები შენი სიტყვები არ წაიშლება ამ გონებიდან სუფთა ფურცელზე შენი ფიქრები აკვიატება გოგონებთან

ისევ შენზე ფიქრი, შენზე მოგონება

ისევ შენზე ფიქრი, შენზე მოგონება შენ რომ გაგიხსენებ ცრემლი მოგროვდება მხოლოდ ერთს ვისურვებ შენთან ერთად ყოფნას ღმერთმა შემისრულოს თუნდაც მერე მომკლას