***

თუმც დაგვიანებით, სიტყვას გაძლევ, გაზაფხულდება. კვლავ ყვავილებით აივსება ცხოვრების გზები. ჩემს ყველა დილას შენი სითბო ისე უხდება, როგორც ანგელოზს, სისპეტაკით, გაშლილი ფრთები.

შენი მონატრება

შენი მონატრება მე მკლავს და მშთანთქავს, ფიქრებთან ერთად სიტყვებიც მკარგავს,

მიყვარხარ ჩემებურად ანუ მთელი გულით

არ ვიცი პოეტები მუზას რას არქმევენ, მე ჩემი ანგელოზის თხოვნას შევასრულებ… თუ მუზა პოეტებს რითმებს დაურიგებს, მე რითმებს შენი თვალები მკარნახობენ

სიჩუმე !

სიჩუმე ეხლა ჩაესმის გრძნობებს, გულში კი დაკარგვის ტკივილი გოდებს... გაგიშვა?! თავში ტრიალებს კითხვა, არაო! მინდა პასუხად მითხრა.

მაშინ როდესაც აღარ ვიქნები

ალბათ ყველა დავფიქრებულვართ იმაზე, არსებობს თუ არა სიკვდილის შემდეგ სიცოცხლე,არსებობს თუ არა სამყარო, სადაც მხოლოდ და მხოლოდ ადამიანის სული გადადის,სხეული კი დედამიწაზე რჩება არის თუ არა რეალობასთან ახლოს ის, რომ ადამიანი გარდაიცვლება ერთი

იწვნენ მდუმარედ წმინდა ბერები

იწვნენ მდუმარედ წმინდა ბერები, და ფრესკებს ღამის ჩრდილი ფარავდა. ცას სინანულის ახრჩობს ცრემლები, მე კი სიჩუმე უფრო მზარავდა...

საშინელია!

ფუ ამის დედაც.. საშინელია.. ლიმნიან ჩაის რომ ვატან დარდებს.. შემომიტია უგულობამ დავხვრიტავ ყველას.. მაგარამ რას ვერჩი ვიღაცის დედას, ვაგინებ კარგებს..

მიყვარხარ !

მიყვარხარ ნაზად, უჩვეულოდ, ისევ შორიდან.. მოსწყდება ბაგეს.. უსაშველოდ ჩუმი ფიქრები.. შენს საძებნელად მე გადავალ დროში დროიდან.. თუ კი პირობას დამიდებ, რომ ჩემთან იქნები..

რჩევა...

არის რაღაც, რასაც ვერ შეცვლი. არის რაღაც, რასაც ვერ შველი. ყოველთვის იქნება ის, რაც გტკივა. ყოველთვის არის მომენტი, როცა გცივა. იცოდე, ცხოვრება ის არის, რასაც დაარქმევ, ყოველთვის გახსოვდეს, ტოვებ ნაკვალევს, ნუ შეედრები სხვის შექმნილ არაფერს.

მინდა რომ მოგიძღვნა მთელი სამყარო

მინდა რომ მოგიძღვნა მთელი სამყარო, მინდა რომ იმედი სულ ჩემზე ამყარო, არ მინდა ოდესმე ფარ-ხმალი დავყარო, უფალო არ მინდა ოდესმე გაგვყარო.