( *** )

ერთ დროსაც ჩემო, ვიცი, მივხვდებით, რომ არ გვიღირდა დრო ამ ბოღმის ზრდად და თუ ოდესმე ისევ შევხვდებით, შემომეკედლე გრძნობით... ანაზდად!

საგიჟეთიდან გამოვიქეცი

საგიჟეთიდან გამოვიქეცი გუშინ დადნა კარები, რკინის რომ დებდა საზღვრებს რა ვქნა, არ მსურს რომ მქონდეს ცხოვრება ფუჭი და კოსმოსს გარეთ, გალაქტიკის მთებს გავცდე.

ვინ იცის!

ვინ იცის ხეებს რამდენი კაცის ცოდვა დასდებია, ტირიან ტოტები,დამნაშავედ რჩება ბუნება. ვინ იცის ხეებზე ახლაც რამდენი თოკი ჰკიდია, და მის ჩამომკიდს დღემდე,სადღაც ცეცხლი უკიდია. დღემდე უკიდია,ბევრჯერ უტირია,არც კი უფიქრია, როგორ განიცდიან ტკივილს, როგორ

განიცდი

სახეზე ღიმილი, გულში ტკივილმა ადგილი დაიპყრო, ძალით სიცილი, ცრემლი სახეზე აღარ შორდება. ყოველ ღამ საბნის პირს, ცრემლებით ასველებ, თაფლისფერ თვალებს ცრემლი ვერ ამშვენებს, ტკივილს ვერცერთი ღიმილი აშორებს.

ფიქრებში ჩაძირული

ყველამ დამტოვა აღარ არის არავინ ახლოს... ისევ მარტო ვართ მე და მუსიკა ფიქრეში ამდროს... ცაზე მთვარეა სევდიანად მიყურებს ... მათრობს... იქნებ გავიქცე...

შ.ქ

"ვიდრე წახვიდოდე ერთი ამოსუნთქვა უნდა მოვიპარო შენი ტუჩებიდან, სევდამ სიმარტოვე ციდან ჩამოყარა, ჩვენით გაჟღენთილი სველი ქუჩებია დღეს რომ მოსახვევად სითბო დაგფენია როგორც გაფანტული ქარში ეს ცეცხლი და ის გრძნობები რაც ვერ დავიტიე ვარჩევ

პ ი რ ო ბ ა

სულმა ოცნება გადაღვარა წამის სარკმელში, თითქოს ღრუბლებმაც შეიფერეს განწყობა წყნარი, შემოიფარგლა ძველი სიტყვა ახალ სათქმელში და მოგონების გაქრა ზღვარი დაუვიწყარი!

ძილი:ეს – სფერო:სხვა

ლექსი შესაძლო სამოთხის არსებობაზე – დედამიწაზე, სხვა სფეროზე, განსხვავებულ მოსაზრებაზე ან უბრალოდ გავგიჟდი და მხოლოდ სიზმარზე, ან გავგიჟდი და მაინც შესაძლო სამოთხის არსებობაზე – დედამიწაზე, სხვა სფეროზე, განსხვავებულ მოსაზრებაზეა

უსათაურო

მე მომკითხავი არავინ არ მყავს, მე მომაკითხავს სიკვდილის ლანდი თავისუფლების მორიგი დარტყმა გელოდი, როდის შენ წამიყვანდი.

მახსოვს... მოგწონდა

მახსოვს მოგწონდა ყოველი ლექსი, როცა გიკითხავ, კალთაში თავი რაც გჭირდებოდა - შენ ჩემთან სექსი, და შუა ზღვაში გასული ნავი.