ილოცეთ მისი სულისთვის

საკუთარ ხელებს ხელში ჩავაკვდი ძალა არ მეყო გადასარჩენად სულს მიტბორავდა ცრემლის ნაკადი რომ არ შემეძლო ჩემთან დარჩენა რამდენჯერ უთქვამთ ჩემთვის მოცლილი ჩემი ცოცვების ლექსად წერისთვის როცა მკითხულობ ჩემთვის

ღმერთო ნუთუ ვერ ვხვდები

ღმერთო ნუთუ ვერ ხვდები,გაგყიდეს შენმა შვილებმა.სილაჩრე ჩაიდინეს გმირება.აღარ დარჩნენ ნამდვილნი არსად"იქცევიან დაცემულ ალგელოზთა მზგავსათ.ისტორია დაივიწყეს,წავიდნენ მტერთ მოყვარედ გაიმიჯნეს,სუფთა გულზე ფეხი

შენ და სამყარო

შენი თვალები და საკმარისია,ჩემი ღიმილის გამომწვევი მიზეზი ხარ.შენი თბილი სიტყვები"და ჩემს გულს თითქოს ცეცხლი უჩნდება.შენ სხვა ხარ, სრულიად სხვა.შეუძლებელია ვინმეს შეგადარო,შეუძლებელია სიტყვებით შეგაფასო.

ყველაფერი ხარ

არსად არ ჩანხარ მაგრამ ყველგან ხარ... მოყვები შემოდგომაზე დაცვენილ ფოთლებს თავს რომ იკლავენ... მოყვები ზღვის ტალღებს ,ძალიან რომ მიყვარს ის ფერები ხარ.... დილის მზის სხივი ხარ...

სიყვარული მხოლოდ ერთია

იცით ცხოვრება ზოგჯერ რთულია,მაგრამ სიყვარული ყოველთვის მარადიულია.ალბათ წარსულშიც ყოფილა გრძნობა ისეთი,როგორიც არაამქვეყნიურია, ხშირად გიფიქრია, ნუ თუ ეს ის არის?!ან იქნებ არარსებულია,ან იქნებ სულაც არ ყოფილა ის

ამტკივდი

" ამტკივდი..როგორც არასდროს ისე ამტკივდი! ხალხს გავერიდე და ტკივილისგან ჩუმათ ავყვირდი...! უფლება მქონდეს ...

ღვთისმშობელო ...

ღვთისმშობელო დაიფარე ვინც კი მიყვარს, ვინც კი წამით თავის ცოდვებს ნანობს. თანაგრძნობას, რომ ელიან შენგან ის და ისიც უფალს არაფერს, რომ არ თხოვს.

სული

სული მტკივა რაღაცნაირად,თითქოოს შიგნიდან რაღაცა მჭამდეს,ალბად წარსული ატირდა ჩემში არ ვიიციი გავუძლებ თუ არა ამდენს...წყალში ჩაგდებულს ვგავარ პეპელას უჰაერობას რომ გრძნობს სხეულიით,იბრძვის სულ მარტო

შემოდგომის გაელვება(იმ უცხო ქალს)-გიორგი ქადაგიძე

...წვიმა ასველებს და უძერწავს ნატიფ მკერდს,სავსეს და ახარტულებს რიკულებით თეთრ კაბას ისევ ისეთი ღრმაა ეს ტკვილი წვიმა ვერ ავსებს...

ყოფილ მეგობარს

ქუჩის კუთხეში გოგონა ზის ობლად საყვარლად მის ღიმილშია რაღაც სევდა თიტქოს ნარევი მარტო მე ვხედავ დავიჯერო ამ ყოველვვეს სხვები კი ისე ატარებენ ვითომც არაფერი