უნარი არ მაქვს სუნთქვის

თავისუფლად ყინვა გამძლე, გული ისე გაყინე როგორც ზამთარში გათოშილი იმედები კვდებიან, გონებაში ქაოსია, როგორ მინდა დავმშვიდდე როცა ხელები ჩემი, შენ ვეღარ მოგეხვევიან. ბრძოლის ნაკვალევს შეატყობ, ვუსვამ ფუნჯებს ნახატზე მასში უკეთ გამოჩნდება, ასპარეზის

ქარმა გამომწვევად ფოთოლს ჩაუქროლა

ქარმა გამომწვწვევად ფოთოლს ჩაუქროლა და ერთ ლამაზ ფოტოლს გული აუჩქროლა -წამო გაგიტაცებ ცხრა მტას მოგატარებ, მერე მოგიყვან და დეას ჩაგავარებ, -ფოთოლს ამის მეტი არა გაუგია კრძალვით ანთებულმა თავი დაუქნია. -დღესაც დაატარებს ქარი ლამაზ ფოთოლს თავსაც

ჩვენ აღარასდროს ვიქნებით ერთად

უკვე დამღალა სიყვარულის ცრუ მოლოდინმა, იცი, შენს გამო, აღარასდროს აღარ ვიტირებ, ცოტაც მადროვე, წაქცეული, ისევ ავდგები, გადაგივიწყებ, უსასრულოდ გადაგივიწყებ, გამოვფხიზლდები,ძველ სიზმარში აღარ დავრჩები, სხვა გზას ვიპოვი, არ გავივლი ნაცნობ

მშვიდი საღამო... (თ.ჯ)

მშვიდი საღამო, უშენობის საღამო მშვიდი... ძინავს გარემოს, ალაგ-ალაგ დაღლილ ოჯახებს! ვფიქრობ უშენო დედამიწას, არა აქვს ხიბლი... ვფიქრობ სიმშვიდე, მომავალში, რა ბედს მომასწრებს?! მშვიდი საღამო, და აქა იქ ხსენება შენი... გულის კუნთებიც, უშენობის ალერსით

მე მხოლოდ შენთან შეხვედრა მინდა

მე მხოლოდ შენთან შეხვედრა მინდა და მხოლოდ შენი მზერა მომხიბლავს, ჩემი გრძნობები - თოვლივით წმინდა - ვიცი, ჩემო, რომ წამში მოგხიბლავს!

ვურჩიოთ რამე

ვერავინ დაიცავს შენს უმანკოებას, ცოტა მოერიდე ხალხსა და სამყაროს, თორემ ჭორაობა დაიწყეს რტოებმა რა უბიწოებით გარყვნილი რამ ხარო.

გული დაიტანჯა

,, გული დაეღალა მალე მოკვდება“- ამ ღამით უთხრა ექმიმმა დედას, არ ვიცი სული ჯერ სად მოხვდება, ჯანდაბას თუნდაც გეენა ერქვას. მერე ვითომდა დამიტირებენ, მოიწყენენ და გლოვას შექმნიან,

და ჩემი სევდა მელნისფერია

ნუ დაბრუნდები ძველი გრძნობისთვის, აღარ არსებობს ჩვენი წარსული და სამომავლოდ, შენი ტრფობისთვის აღარ შემოკრებს მომხრეებს სული! ახლა კი შენთან შეხვედრა მინდა, რადგან წარსული უნდა დავმარხო...

ბედნიერება წვრილმანებშია!

მაბედნიერებს ყოველი წამი ვიცი, რომ ძალა სიყვარულშია და მაინც მჯერა, რომ ქვეყანაზე ბედნიერება წვრილმანებშია!

სული გვიდგას სული გვიდგას რაც მთავარია...

ისევ და ისევ ელიავა რა ვქნა გენიაა ეს ადამიანი პოეტი...? არა პოეტზე მეტია ისევ და ისევ თემურ ელიავა...აბა რა გითხრა მეგობარო ძველებურად ქუჩებში ახლა ვინღა ათევს ღამეს მთვარიანს ასე ნელნელა გავეცალეთ საზიზღარ ბურანს და სული გვიდგას სული გვიდგას