ვურჩიოთ რამე

ვერავინ დაიცავს შენს უმანკოებას, ცოტა მოერიდე ხალხსა და სამყაროს, თორემ ჭორაობა დაიწყეს რტოებმა რა უბიწოებით გარყვნილი რამ ხარო.

გული დაიტანჯა

,, გული დაეღალა მალე მოკვდება“- ამ ღამით უთხრა ექმიმმა დედას, არ ვიცი სული ჯერ სად მოხვდება, ჯანდაბას თუნდაც გეენა ერქვას. მერე ვითომდა დამიტირებენ, მოიწყენენ და გლოვას შექმნიან,

და ჩემი სევდა მელნისფერია

ნუ დაბრუნდები ძველი გრძნობისთვის, აღარ არსებობს ჩვენი წარსული და სამომავლოდ, შენი ტრფობისთვის აღარ შემოკრებს მომხრეებს სული! ახლა კი შენთან შეხვედრა მინდა, რადგან წარსული უნდა დავმარხო...

ბედნიერება წვრილმანებშია!

მაბედნიერებს ყოველი წამი ვიცი, რომ ძალა სიყვარულშია და მაინც მჯერა, რომ ქვეყანაზე ბედნიერება წვრილმანებშია!

სული გვიდგას სული გვიდგას რაც მთავარია...

ისევ და ისევ ელიავა რა ვქნა გენიაა ეს ადამიანი პოეტი...? არა პოეტზე მეტია ისევ და ისევ თემურ ელიავა...აბა რა გითხრა მეგობარო ძველებურად ქუჩებში ახლა ვინღა ათევს ღამეს მთვარიანს ასე ნელნელა გავეცალეთ საზიზღარ ბურანს და სული გვიდგას სული გვიდგას

მინდა, რომ დღესაც შემომხედო (ურცხვად) თვალებში

მინდა, რომ დღესაც შემომხედო ურცხვად თვალებში,რადგანაც გულში მოცლილ ფიქრად უკვე არ რჩები და მე ავად ვარ ჩემი თავით უკვდავ წამებში,რადგან შენ მაინც უსასრულოდ შორი დარჩები!გრძნობა - ნახატი მკრთალი ფერით

შერიგების ლექსი.

“სიყვარულია შიშზე ძლიერი”გთხოვ რა, არ გახდე სხვების მსგავსად ზრდასრული გოგო, ხომ შეიძლება მხოლოდ ჩვენ რომ ბავშვებად დავრჩეთ, "ნეკი-ნეკისა" შერიგების დავტოვოთ ლოგოდ,

სიკვდილი ბოლო იმედად

მაშინ, როდესაც... -არ დაიღალე? -მკითხა იმედმა ნახე, ჭაღარა შემოგერია, იმ რეალობას ვებრძოდი მუდამ ბოლო დუელში, რომ მომერია. ხედავ? ჭაღარამ მეც გამათეთრა ხელი გამიშვი, შენი გზა ნახე,

ოჯახის სიწმინდე

პატარა გვიყურებს, იმ თვალებით, რომელიც აჩუქე შენ გრძნობების სიუხვით, ღიმილს გვტყორცნის, რაც ასევე ჰგავს შედევრს მისი ხელები შენკენ მოიწევს, ჩანს თან პალიტრა ფერთა, პირველი სიტყვა მე არ მეკუთვნის, ამბობს - მიყვარხარ დედა!

დღეს უშენობის სახლში მიწევს მე არსებობა

დღეს უშენობის სახლში მიწევს მე არსებობა, თითქოს ლოდინიც გათანგულა ცრუ მოლოდინით,