ლექსები
მკვდართა ქალაქი
ოდესღაც სადღაც, დიდი ხნის წინათ იყო ალაგი, ნაყოფიერი, ხალხმრავალი, მკვიდრად ნაგები, ახირებული სახელი ერქვა, მკვდართა ქალაქი, ბევრის გონისთვის რთული იყო მისადაგებად.
ლექსები
და ამით ცოცხლობს ადამიანი!
არის წუთები, როცა მოელი (გრძნობ, ამ ოცნებით როგორ იცვლები) და არის წუთი, როცა იღლები, როცა კვდები და როცა იცლები! ასე გარბიან დღეები, წლები და ფერს იცვლიან მოგონებები; ასე პოულობს წუთები წამებს და ამით ცოცხლობს ადამიანი!
ლექსები
მშვიდობით!
შავ ბნელეთის დასასრულს დამაჩოქეს ფიქრებმა, და წინ შენი ხატება აღმემართა ფინიშად, იარაღი დაყარეს დატანჯულმა სიტყვებმა და შენს სამფლობელოსთან ბედმა აღარ მიმიშვა.
ლექსები
დროის ირონია
მე უშენობას მელნით ვხატავ უცხო ტილოზე, სულში დაქრიან მოგონების ურცხვი ფრაზები და ოცნებიდან მონაბერი სიოს შეხებით შენ უკვდავება მომიტანე, ვრცელი აზრები! დრო უმწეობის საფლავია, როცა ხვდები, რომ შენს საუკუნეს არ გასცლია ძველი ფერები და ეს უაზრო
ლექსები
მინდა პატარა სახლი
მინდა შენთა ყოფნა ვიცი ყველაფერს ერთად ავაშენებთ მინდა პატარა სახლი ეზოს ბოლოს ვენახსაც გავაშენებთ, მინდა პატარა წყარო თეთრი კამკამა სულით მომდინარი შენს სახელზე დანთებული ყველა სანთელი მომცინარი, მინდა ტკბილი სიტყვით ნათქვამი ყველა მიყვარხარ
ლექსები
მარტივად მოგელი
შემოეჩვია ჩემს ფიქრებს უარავისობა,თოვლი და სიცივე. შემოეჩვია მეხსიერებას და ფანტაზიას ათასი გაუგებარი სიგიჟე. მინდა, რომ უცებ აღმოვჩნდე კუნძულზე,სანაპიროზე ზღვასთან. ფიქრებს და ოცნებებს ვაზიარებდე, ვყოფდე სხვასთან. მინდა, რომ დრო ჩერდებოდეს, ისმოდეს
ლექსები
ჯარისკაცი ვარ, მე, ჩემო, უფლის...
ჯარისკაცი ვარ მე, ჩემო, უფლის, უნდა ვიბრძოლო როცაა ომი, მამას საყვედურს არავინ უთვლის, და მით უმეტეს არ უთვლის ლომი... მე ხომ მეფე ვარ ბოეტიისა, და რომც არ ეყოს ღამეს საცინლად, ლუღამი ვიყო პოეზიისა, ბოლოწერტილად ბედმა დასძინა...
ლექსები / გალაკტიონ ტაბიძე
გალაკტიონ ტაბიძე - მე და ღამე
ეხლა, როცა ამ სტრიქონს ვწერ, შუაღამე იწვის, დნება, სიო, სარკმლით მონაქროლი, ველთა ზღაპარს მეუბნება. მთვარით ნაფენს არემარე ვერ იცილებს ვერცხლის საბანს, სიო არხევს და ატოკებს ჩემს სარკმლის წინ იასამანს.
ლექსები
ყოველ ღამე
ყოველ ღამე მონდომებით გაკოწიწებ ქარში, თანდათან კი მეპარება მღელვარება ხმაში; გაწყობ ჩემში წვიმის მკრთალი მოგონების მძივით და დაგყვები მე მზეების უხვი, ნაზი სხივით! ყოველ ღამე იწვერება ეს ჭაღარა მთვარე, დამცინის და მეკითხება: დღეს რატომ არ ნახე?
ლექსები
მ ო მ ე ნ ა ტ რ ე
მომენატრე, იცი როგორ მომენატრე? ტკივილამდე და უღმერთოდ მომენატრე. ყოველი დღე უშენობით ნატვრად მექცა და ეს ცრემლი მგონი უკვე აღარც შრება. მომენატრე, სიგიჟემდე მომენატრე,ტესტები
სხვა გვერდები
აქტიური მწერლები
აქტიური მწერლები
.:დღის აქტიური მკითხველი:.
თქვენი აზრით, ქალებისთვის, რა ასაკშია მიზანშეწონილი დაოჯახება?
ყველა გამოკ
.:შემოგვიერთდით FACEBOOK-ზე:.
