ზეცა აშლილია

ზეცა აშლილია ჩუმი სუიციდით თავს ვიკლავ და მგონი გეტირები ჩემს სიტყვებზე გთხოვთ ნუ იცინით საშინელ სიზმრებს ვფიცავ შევიშლები, ახლა ამინდია სეტყვით არეული შეშლილია ეს სამყარო მე რომ პოეტი ვარ შენ კი მთვარე და თვითონ მთვარეული, ხოდა რას ვამბობდი

შენმა სიახლოვემ ...

შენმა სიახლოვემ ისე დამიფანტა აზრი, რომ აქ სიყვარული მტკიცე ნაბიჯებით დადის და შენს სიახლოვეს როცა ეკლებია ბასრი, გიცავს სიყვარული მორცხვი და ამაყი ქალის! შენმა სიტყვებმა კი ისე ამიბნია თავგზა, ვერც კი შევამჩნიე დრო ასე ჩქარა რომ გაქრა! როცა

როგორ გგონია...

როგორ გგონია გრძნობა იცლება? არა, უბრალოდ აღარ იქმნება, წამები უკან აღარ ითვლება, თბილი სამყარო უცებ ცივდება. მე შენ მიყვარხარ - აღარ გჭირდება... შეგიბრალე და აღარც გცივდება, მიწამიყრილი მოგონებები ვარდისფერებში აღარ ვლინდება...

თავისუფლება...

ხანდახან მისი არ ვიცით ფასი, და გვავიწყდება რომ ის არსებობს, ბედნიერების არ ვიცით ფასი და ვაგდებთ მას,როგორც რაღაც უფასურს. გაჭირვებისას მას კვლავ ვეძახით, გული გვტკივა რომ მას ვერ ვხედავდით. ვეძახით გულით,ისევ დაბრუნდი, თუნდაც წამებით,ოღონდ

შენ ხომ...

მკლავდა სიმარტოვე... შენ ხომ მიმატოვე, რაღა საჭიროა ეხლა ბრალდებები, გულში ღრმა ნაკვალებს ისევ რატომ ტოვებ, აღარ გათავდება ეს ცრუ თავდებები? მე ხომ სიყვარულის ნიში მოგიძღვენი, ძღვენი უარყავი, ვეღარ გამიძელი, მერე... ცრემლები და ოცნებების

ნოსტალგიის წუთი

ლექსებს გიყვები შუაღამის უნიჭო წამში, ირგვლივ იღვრება უკუნეთის შავი ზმანება და ჭირვეული, მოუთმენლად ვიღვრები ხმაში, რომ უკვდავება დაგიხატონ ურჩმა ქარებმა! და ისევ ვყვები უსაშველოდ დაღილ სტრიქონად, როგორ იღვრება სამყაროში უნიჭო ბანი, როგორ გამოაქვს

შენს ბავშურ მზერას

შენს ბავშურ მზერას.. შენს თვალებს ვეტრფი გადაირბენდი გზაზე სიცილით გაეკიდები მიმავალ დედას და ეტყვი ერთსაც გაკოცებ ტკბილი ტუჩებით, აგიცრემლდება თვალები დედი და სიხარულით ჩამეხუტები რა წამოგიღო თბილი ხმით მეტყვი მე არაფერი, შენს პატარას შოკოლადები,

წვიმის ცქერისას...

შენ ჩემი იყავ, მეც ვიზრდებოდი,მიხაროდა, რომ შენ გჭირდებოდი,სიტყვის უთქმელად უცებ ვხვდებოდი რა გინდოდა და... მეხუტებოდი.გარეთ გასული მენატრებოდი,ვეღარ ვითმენდი, გზაზე გხვდებოდი,ქვეყნის აზრს აღარ ვეპუებოდი,შუა ქუჩაში გეფერებოდი...

წელს ალბათ ვარდები შემოვა მოდაში...

გახსოვს ის დრო როცა პირველად დავშორდით?!ეოსის თვალებმა უშენოდ ინათა...დამაშვრალ წყაროსთან სადაც ჩვენ ვბავშვობდით ახლა იმ სხვისი ხარ, ვინც მაშინ გინატრა. მას შემდეგ ოცნება გავცვითე რამდენი, მზე დადნა ღვთაებრივ სიტურფის მზერაში...

გრძნობა

არ ვიცი ვის მოეწონება და ვის არა მაგრამ ერთი მინდა ვთქვა რომ ეს ლექსი არის ჩემი დაწერილი,არ მინდოდა ეს დღე ისე გამეშვა რომ რამე სიყვარულზე არ დამეწერა.ამით მე ჩემს სიყვარულს ვუთხარი ჩემი სათქმელი.მიყვარხარ ცხოვრება და მთელი ცხოვრება მეყვარები...