გაპარულა სიყვარული... გაქცეულა...

გაპარულა სიყვარული... გაქცეულა... ისე რომ არ დარჩენია არაფერი, ის ტირიფი, რომ ვახარეთ, წაქცეულა და ამით ხაზგადასმულა ყველაფერი... გაქცეული ქარს მიჰყვება ქუდმოგლეჯით, და გლახ უკან მოხედვაც რომ ენანება, სტვენითა და გულის კაპილართა გლეჯვით აორტაში

იცი მიყვარხარ, იცი მჭირდები

იცი მიყვარხარ, იცი მჭირდები, მაგრამ მომავალს ვეღარ მპირდები, რისთვის ვცოცხლობ და რისთვის ვიღლები, გვიან იქნება როცა მიხვდები. დღეები გადის, თითქოს ვმშვიდდები, ჩემს ნაწერებში ისევ იქმნები, ღამურა ვხდები, მაღლა ვფრინდები... მაინც შენთან ვარ, ნუ

ვინ ვარ მე ?

მიყვარს ჩემს თავთან მარტო დარჩენა, როცა ვეფლობი ჩემს სამყაროში, თუმცა ვერ ვიტან, როცა ერთი ვარ და მეზიზღება წანწალი დროში! დღეს მაქვს პასუხი ყველა კითხვაზე და ხვალ ვიღვიძებ, როგორც უვიცი, მაგრამ რომ არ ვარ ერთფეროვანი ან უკურმართი, ეს ზუსტად

ჟტემ ,მადმუაზელ

ახლა მოხვედით ? გელოდით დიდხანს,ჩაი თუ ყავა? ან იქნებ ვისკი,ვშიშობ რომ ახლა ვიღაც სხვა გიყვართ და აუკრძალეთ თავს ჩემზე ფიქრი, ჟტემ მადმუაზელ,თქვენით ვარსებობ დღე და ღამ თქვენზე ლექსებს ვწერ,გიცდით,სავსეა თქვენით ჩემი არსება

თითქოს მასკარადზე

თითქოს მასკარადზე, სახე დამალული, ყველას გავუღიმებ, ტკივილ დაფარული, შენც დაგეხმარები, ჩემგან დაკარგული, მაინც ანგელოზი, თვალებ დანამული. აღარ მედარდება აქ რამ მიგვიყვანა, აღარც ის მაფიქრებს რას იტყვის ქვეყანა, ოღონდაც იცოცხლე ჩემო ფარვანავ, მზეს

ძეწნა

თვალცრემლიანი და თმაგაშლილი, ვის გლოვობ , ნეტავ , წყალში ჩამდგარი? შენი სინაზით მადააშლილი, მე პოეტი ვარ , სევდით დამდნარი. ფიქრების მიდევს ღამე ლანგარი. ხიდი კი, ვიწრო , სავალი ბეწვად. ღამის წყვდიადი , როგორც სანგარი და მესიზმრები სიმწვანით ,

ოთახში თბილი დუმილი

თოვლი რომ შემოგვადნება იებს დაგიკრეფ თებერვალს შიგ ჩაგსვამ ჩემო ღვთაებავ, ერთურთს უქებდეთ მშვენებას. სიყვარულს შემოგაგებებ თვალებს ჩაგხედავ უძიროს დამწველად შემომანათებ დამტოვებ ბედშავს უჩინოს. დამაკლდა თბილი ღიმილი მზის სხივი აღარ დამნათის

ნატვრა

ძალზედ ძნელია წარსულს ნანობდე, ყველა იდგეს და შენ კი გარბოდე, ვინც გენატრება ჩუმად ამბობდე, არვის ესმოდეს... სიკვდილს ნატრობდე.

მე შენ მიყვარხარ..

მე შენ მიყვარხარო... ჩუმად ჩაგჩურჩულე, შენ კი ამიხლართე გზები, ვიღაც სხვა მეტრფისო, ფიქრი გამირთულე ჭირსაც წაუღია სხვები. მე შენ მიყვარხარო... ზეცას დავაწერე შენზე შევღაღადე უფალს, გული გამომექცა ვეღარ გავაჩერე შენი სიყვარული ღუპავს. მე

მე ჩემს საფლავთან თავჩაქინდრულს მისია დამრჩა

შავი ვარდები ჩემგან სახსოვრად ხომ მაინც დაგრჩა წითელი ფარჩა შეიფერა მწარე დროებამ შენი სიტყვები გონებაში მალულად ჩამრჩა "სიყვარულია ქვეყნად მთავარი, მთელი ქონება" მე ჩემს საფლავთან თავჩაქინდრულს მისია დამრჩა რომ ვემსახურო უფალს ბოლომდე, ვინ იცის