რაც არ უნდა ერქვას მას, ის ჩემია არ ჰგავს სხვას (ემილი)

შენი სიცილი ჯერ ისევ ღვივის აღმართს ვუყვები მთვარიან ღამეს, არა და არა, ჩემთან ხარ მზის სხივს ეკრობა მზე და აქ დაამთავრეს.

მე, შენ და ჩვენ

შენ უკვე მეცხრე თვეში ხარ მუცლით პატარას ატარებ როგორც ბროწეულს მარცვლებით სავსეს პატარას მარცვალს ვადარებ

მჯერა სიცოცხლის უკვდავების! (თ.ჯ)

ხან რუსთაველის ქალიშვილო, ხან დადიანო... ხან ოცნებებით გადაღლილო, ხან დარდიანო! მაინც რა ფიქრით აღვსილი ხარ, ენა წყლიანო... ზოგჯერ რა კარგი არსება ხარ, ა დ ა მ ი ა ნ ო !

ლევან კაპანაძე---თვალხატულა

ნუ იტყვი რომ არ გიყვარვარ მაგ თვალებმა გაგცეს მითხრეს შენს გულშია ვიქეც სხივად ჩემი გული შენთვის იძგერს

ქალი?!-ქალია! (თ.ჯ)

ქალი?!-ქალია, მოთოკავს მთიელს, გაფიქრებინებს __ნეტავ რას ერჩის?! არ შეიყვაროთ არასდროს ძლიერ, რადგან გასწირეს ამ ქვეყნად ღმერთიც! კაცს მისი ნეკნი ქალმა წაართვა, და შეაჭამა ცოდვის ნაყოფი...

მე შენ და ჩვენ

ზამთრის ისევ ბოლო თვე და თებერვალი ცამეტი მე არ გეტყვი მივდივართქო მე არ გეტყვი წავედი სამს აკლია თხუთმეტი და მათენდება რამის დახუჭული თვალები და სურნელება კანის ისევ წვიმა, ისევ ქარი ისევ შენზე ფიქრები

რაღაც არაამქვეყნიური-გიორგი ქადაგიძე

ო,როგორ მხიბლავს შენი თვალები ცრემლით ნაბანი და ნამთვრალები, მიყვარს მზერაში სინაზე ფერთა და შენს თვალებში გრძნობების შერთვა მათში ელვარებს სხივი დაისის, როგორც მთის თეთრი ედელვაისი შენს თვალებზე,რომ ცრემლი ბრწყინდება მათი ყურება მე არ მწყინდება

სულშიც კი ბარდნის! ო,როგორ თოვს!

მთის ქარაფიდან გადავვარდები ფიფქებად მოვალ შენ,რომ დაგათოვს და შენც მაშინვე შეგიყვარდები, ჩემი სურნელი ისე დაგათრობს

კიდობანი! (თ.ჯ)

ჩვენი სიცოცხლე წვიმის წვეთია, წვიმა უფალის ცრემლები... ცხოვრების ტვირთი მძიმე ვალია, თუმც სიცოცხლეს ვერ ველევით! რად გვინდა დღენი საუკუნოდ რომ გაიწელოს?! ჩვენზე ლექსები, ან პოემები, რომ დაიწეროს?!

ტრაგიკული სიყვარული

ღმერთო, ხომ ხედავ როგორ იბრძვის ეს ორი სული ადამიანებს უნებურად უწყობ განგებას, ახლა მათ შორის უკვე ჩადგა დიდი ეშმაკი და აზრი არ აქვს სიყვარულს და მათთან გაგებას. ბედისწერამ მათ მისცა შანსი ერთად ყოფნისა, მაგრამ კუპიდონს არ ეცალა, ზურგი აქცია