პოეზია კვნესის

პოეზია კვნესის ახლა როცა პოეტები არა ჰყავს რითმებს რითმა არევია შვილს დედა არა ჰბანს,ნიძლავს მივეძალე ახლა მეტოქე არა მყავს ნეტავ რას ცოცხლობ ას წელს დავჩხავლე ყვავს, რითმებს ვერ ვპულობ მაპატიეთ გენიებო მაპატიეთ ყველამ ერთად მაპატიეთ ყვავილებო,

სიყვარულის ახსნა

სიყვარულს გიხსნი უკვე წლებია,მაგრამ ვერაფრით გავცდი, ვიცი სიჩუმეს,როგორ შევჰბედო მაისს მრცხვენია,თან ეს ლექსიც გაუყვა ორღობეს.მოდი დავიწყოთ, რა, როგორ მოხდა,ვითომ სიმართლეს შევსთხზავ ლამაზად,დილას, როცა კვლავ მთვარე მოკვდა,

ძვირფასო მარიამ

წვიმს, როგორც იმ ღამით, ჩუმად, რომ გითხარით, ჩურჩულით - მიყვარხარ, ძვირფასო მარიამ, მერე თქვენ წახვედით, დასრულდა სიზმარი, მე ქუჩას გავყევი, სველსა და ქარიანს. ძვირფასო მარიამ, თქვენს მან

***მე ქვეყანაზე ნახევრად შენი მერქვა!

მე რომ მოვკვდები, ამ ქვეყნიდან, რომ წავალ, ვიღაც დამრჩება, ვინც უსათუოდ იტყვის! __არ წერდა ლექსებს, ის გვიყვებოდა ამბავს, მის ცხოვრებაზე, მოგონილად რომ თვლიდით! მე რომ მოვკვდები, თუკი დამრჩები შენ აქ, თუკი იქნები მომსწრე ამ ჩემი სიტყვის, გეცოდინება,

თუკი ოცნება ახდენილია...

მე ამ ცხოვრებას პირისპირ შევხდი და დავინახე,რომ იყო ფლიდი. სულ მატყუარა გაშიშვლებული, მე ვერ ვხედავდი იდუმალს მასში. მას მერე ვფიქრობ,რომ რასაც ვხედავ, უფერულია,სრულად უგვანო.

N1 ,,ჰეი" N2 ,,ნუთუ"

N1 ჰეი ლამაზო აქეთ მომხედე მე ჩუმად ვეტრფი შენს ლამაზ თვალებს შენი ტუჩები.. როგორც მარწყვები მადისაღმძვრელად იმზირებიან

შხამი მომეცით...ერთი ბიდონი,ვალერიანზეც არ ვიტყვი უარს

სიმართლის წვეთი მაინც მარგუნეთ, ან სიცრუეში გადამიცვალეთ, ასე მწარედაც ნუ გამამტყუნებთ, გთხოვთ შემეწიეთ და შემიბრალეთ. მომბეზრდა ყოფნა ბინძურ მორევში, გონება ჩემი ამღვრეულია, ტვინი ნათდება რაღაც მომენტში... და შემდეგ ისევ

***ღმერთმა დაგლოცოს! (ვოვა ბალახაშვილს)

ყველაზე დიდი საჩუქარი ხარ, რაც ღმერთმა მე მიბოძა.შემოდგომაზე რვა წლის გამიხდი,ამ თარიღს მოგილოცავ!ყველაზე დიდი დღე იყო ჩემთვის, როცა ამ ქვეყნად გაჩნდი...შენებრ ლამაზი, გასაოცარი,მე არ მინახავს ბავშვი!ღმერთმა დაგლოცოს, გაგაძლიეროს,

არაგვის ველზე

„მე შენში მიყვარს გრძნობა აუღწერელი ენით მიყვარს შენი თვალები გახარებული მზერით, მიყვარს ეგ თმები ჩამოშლილი ნაზად მკერდზე როგორც ტიტები გადაშლილი არაგვის ველზე, შენი სუნთქვაც მიყვარს ამოსული გულიდან

პოეზია – სულის მდგომარეობა

დაგიკოცნი მოციმციმე თვალებს უნებურად თუ გავბედავ კოცნას, დრო და დრო თუ ეჭვები მაწვალებს, შენ თვალებმა კვლავ იმედი მომცა, გამიღვიძა გულში ბრძოლის ჟინი ის მიმქრალი ცეცხლი გამიღვივა, მეც მარტივით ამირია ტვინი შენ და მარტი ერთად მათბობთ მცივანს