მაგრამ...

დღეს ეს ფიქრები შენსკენ მოქრიან,ჩემი ფიქრები და ოცნებები.მაგრამ ვაი, რომ დღეს სხვისი გქვია,მე დამრჩა მხოლოდ მოგონებები!ახლა ეს ღამეც უსასრულოა,და ყველაფემა დაკარგა ძალა,შენ არასოდეს არ მაფასებდი,არ აღმიქვამდი ოცნების ქალად!შენ ვიცი ახლა არც

თავს ვანაცვალებ!..

თავს ვანაცვალებ დილის სიოს , ფიქრებით მთვრალი... მამულს შევნატრი, ჩემს, მშობლიურს, ვით უცხო მგზავრი!

მინდა ჩავისუნთქო შენი ამოსუნთქვა

გთხოვთ წაიკითხოთ ვინც არ იცით..ულამაზესი ლექსია.მინდა ჩავისუნთქო შენი ამოსუნთქვა ჭიქა მოვიყუდო შენი ნაპირალი,ისე მენატრება შენი მოფერება ცრემლად მამჩნევია ყველა ნაფიქრალი სული მეცოდება გული მანუგეშებს,ტუჩებს ვიწვალებ და მხრებმა არ იციან,თვალებს ვერ

შენთვის ცეკვავენ ვერსკვლავნი ტანგოს...

შენთვის მღერიან წვიმის წვეთები,შენზე ფიქრობენ ეს ვარსკვლავები,გული მიკვდება, რომ ვერ გეხები,რომ ვერ გხედავენ ჩემი თვალები!შენთვის ცეკვავენ ვერსკვლავნი ტანგოს,მზე სიკაშკაშეს არ კარგავს შენთვის,ჩემს სიცოცხლეში არ დამეკარგო,თორემ საყვედურს უფალიც

გზამ რომ იცის...

თუკი ვინმე დაგიძახებს, არ იფიქრო ისევ მე ვარ, რადგან შენი სიყვარული ჩემს გულში დღეს აღარ ღელავს!

ერთი გოგო შემიყვარდა

გაზაფხულის წვიმა იყო,ვარდი იყო ადრიანი,ირგვლივ ეკალ-ბარდიანი,სიყვარულის ამბიანი,შუაღამით კლდის ძირ სახლთან,ღვინოს ვსვავდი…. დარდიანი და იმ ღამით ვარსკვლავთცვენის ოცნებები ამხდარიყო,სიზმრად ვნახე ის ყვავილი,თურმე ჩემი გამხდარიყო,ვარდობისთვე

ლოდინმა იცი როგორ დამღალა?!

ლოდინმა იცი როგორ დამღალა?! რას ველოდები,ვიციი კი მაგრამ?!.. ამ გულმა რამდენი ტკივილი დამალა ვერ დავიძინებ ვიცი ამაღამ

აღარ აქვს აზრი...

აღარ აქვს აზრი მანძილის ზომვას ისევ უზომოდ შორსა ხარ ჩემგან და მაინც მჯერა ,ერთხელაც მოხვალ, და დაუბრუნებ ჩემს გულს კვლავ ფეთქვას. დავცალე ისევ რამდენი ბოთლი, მთვარეულივით მივყვები ამ გზას , დღეს მივინიჭე სტატუსად ლოთი და ვცდილობ ისევ არ ვიგრძნო

ვიცი, რომ მოხვალ!

ვიცი, რომ მოხვალ, მომიტან ვარდებს,წითელ ყვავილებს მე რომ მხიბლავდა...მერე გვირილებს ჩამიწნავ თმაში,და გამახსენებ როგორ გვიყვარდა!მოხვალ შეცვლილი ძველი თვალებით,და ძველ სიყვარულს კვლავ გამახსენებ,მე დანანებით გავხედავ წარსულს, და თუ წავედი ნუ

საუკუნეა მინდოდა მეთქვა

დღეს როცა ღილებს შეიხსნის ზეცა, მკერდივით გადმოყრის ლამაზ ვარსკვლავებს, საუკუნეა მინდოდა მეთქვა, რომ ვერ ვივიწყებ შენს ლამაზ თვალებს... დღეს როცა სულში იქნება სეტყვა, და ცას დაქანცავს უგრძნობი მთვარე, საუკუნეა მინდოდა მეთქვა, ,უშენოდ წამიც უკვე