..............

როგორ მოქმედებს ეს გარემო და ეს კაცები სკოლის მოსწავლე გოგონებს რომ თვალს აყოლებენ...

უსათაურო

ვაშლებით ხელში, გამაჩერა ქალმა ბაღიდან,მიუალერსა ყვავილებს და თითით მაჩვენა რკინის ჯიხური, მის წინ მდგარი თეთრი მაგიდა,თაროზე მინდვრის ყვავილები გამოსაჩენად...ამოარჩია რამდენიმე მინდვრის გვირილა,გამომიწოდა,

ველური ვნება

იქნებ მოგაშორო მალე ხელები. იქნებ ერთად მოვკლათ ჩვენი ტყვეები. იქნებ ერთად ვისეირნოთ ტყეში,ხეებში და დავტკბეთ ერთმანეთის ფერებით.

დროს რომ არ სცალია

დროს რომ არ სცალია ჩემთვის არასოდეს, დარდიც ესაა და სულის საწუხარი. კარგი იქნებოდა არცერთს არ გვახსოვდეს ძველი შეცდომები, თუმცა სამწუხაროდ

სად წყდება ზღვარი?!

გზებს მივსდევ სადღაც, არ ვიცი შორით მთა მოსჩანს, უღრუბლო ზეცა მე შენი თვალებით ვხედავ სამყაროს სად წყდება ზღვარი ვიცოდე ნეტავ ფიქრებში გხატავ, გეხები ნაზად საფიცარს ვეტრფი ცოდვაა განა?! ჩურჩულით გკითხავ

მე მოგცემ ყველაფრის უფლებას

_მე მოგცემ ყველაფრის უფლებას, შენ ცდილობ სულაც არ დამინდო_ ამ დილას ნისლები უხდება, ეს სევდაც უხდებათ ამინდებს

ჯეჯილის ვარდი

სხივს გავყევ, მზეს ჩავყევ, ერთსა მას გზათასა, ნათელსა ქუესკნელსა მას ცასა ცათასა, კარიბჭით სოფლად ანდრიას, მათესა, უფალმა ჯეჯილში ვარდი დათესა.

ამერიკა

ალბათ მალე გეტყვი მენატრები ამერიკა. ვეცდები,რომ არ დავიწყო უცებ დიდი ისტერიკა. ალბათ ხშირად წავალ მე მორფეოსისვსასახლეში. და იქაც ვეცდები,რომ არ ვიძახო ამერიკა.

ჰალილუია

ახალწლის ღამით, შენს მორთულ ძეწნად, მე შენს მუცელში მთვლემარე ბავშვი,სიცოცხლისათვის გავჩნდი ამ ქვეყნად,და საიდუმლო ფერები გავთქვი. მთვარემ ვარსკვლავნი ცისფერ შრეთა რკალში დატია,მე შენი სითბოს წარუშლელი დაღი მატყვია,

და სადმე..

მე შენს თვალებში მარტოობის დავმარხე სევდა, მე შენზე ფიქრში ჩემს დემონთან მოვიგე ომი, შენი სურნელი როგორც ბედი ყველგან თან მდევდა, შენა ხარ ჩემი ლეკვი სწორი მამაცი ლომის..