ღამე მინდოდა და...

ღამე მინდოდა და უცბად თენდებოდა, წუთი მინდოდა და წამად გრძელდებოდა, მეტირებოდა და ცრემლი გამქრალიყო, ფხიზელს ვეძებდი და ყველა დამთვრალიყო.

შენ!

შენ! ქალბატონო, სურნელს მიტოვებ გაზაფხულის დღესავით ტკბილს,

ასი წლის მერეც

ასე მგონია წლები გავა ძალიან ბევრი... და არაფერი არ დარჩება ამაზე მეტი, რომ შენს თვალებში მსურდეს ისევ დანახვა ჩემი! არც არაფერი იარსებებს ამაზე წმინდა...

მე, ქალი

დაბადებიდან, ანდა უფრო დაბადებამდე, მე დამყვა ბედი, უცნაური, გასაოცარი

გიჟი მარტი

ეს ლექსი ეხება მარტს, ერთ-ერთ ყველაზე ,,გიჟ" და ცვალებად თვეს, რომელიც ხალხის ერთ ნაწილს უყვარს, ხოლო მეორე ნაწილს კი ეჯავრება. მარტი ხან იწყენს, ხან ბედნიერია, შუალედი არასოდეს აქვს.

სიყვარული გადის?

სიყვარული გადის? ტოვებს რაღაც ცივს ? მერე რა რომ დავწვით სითბო სიცივით... ნაპრალები გაჩნდა, ბნელი გამოდის, გული კვდება საწყლად...

შენი თმების ოკეანე

შენში მიყვარს შენი თმების ოკეანე. თმის ტალღების ალისფერი მოზღვავება.

"ვეღარ დაბრუნდება, დღენი სანატრელნი"

როგორი რთულია სუფთა გრძობის პოვნა, რასაც ჩვენებურად ქვია სიყვარული. როგორი რთულია ისეთი ქალის თხოვნა, რომ გაიზიარო მასთან სიხარული.

მთვარე

სხივები ლაღად სახეს ეფინება, თვალებ დახუჭულს მზე მეფერება,

მირკანი

და გაზაფხულიც ჩუმად მოგვპარვია , დღეს მარტია,თბილად სუსხიანი, ჰაერში სურნელები მიმოფანტულან და ჩუმად მონარნარე ცრემლებს აჰყოლიან,