გამყრელიძე (19)

პროლოგი: რაც არ უნდა უარყოთ ყველა ადამიანის ცხოვრებაში დგება მომენტი როცა გინდათ რომ ვიღაცას ძალიან მაგრად უყვარდეთ დიდი ბოდიში დაგვიანებისთვის. მაგრამ გამოცდებისთვის ბევრი სამუშაო მაქვს. იმედია მოგეწონათ. თქვენი კომენტარები მაკლია ,თვალებს რომ

მე მოვედი...

მე მოვედი... მე სწორედ მაშინ დავბრუნდი ,შენ რომ აღარ მელოდი.მოვედი და დიდხანს ვიდექი შენი ფანჯრის ქვეშ, წვიმდა ..იმ ღამით უსაშველოდ წვიმდა, წვიმის წვეთები ქაოსურად ეცემოდნენ სახურავიდან ..და მე ვიდექი სრულიად მარტო , სველი ,წვიმით და არამხოლოდ -

მეფის დედოფლის პოეზია

მე გამარჯვება კი არა–დიდი სიყვარული მაბედნიერებს, რომელსაც ყოველდღე განსხვავებულად და თანაც უფრო და უფრო მძაფრად ვგრძნობ ,,ჩემი მეფისაგან’’.. ის ყოველდღე მიმეორებს ამ სიტყვებს: ,,გახსოვდეს, რომ ხარ დედოფალი’’!..

ჩვენი ქორწინება ჯოჯოხეთია!!! (17)

ჩემს გონებაში ნათურა აინთო და ნაცნობი სახლისაკენ მიმავალ ნაცნობ ქუჩებს დავადექი... რამდენი ხანია აქ აღარ ვყოფილვარ, მომენატრა... ამ სახლში ხომ მუდამ სიხარული და სიყვარული სუფევდა...

მეგობრობიდან შეყვარებამდე ერთი ნაბიჯია (ნაწილი 4)

ორი დღე კომიდან არ გამოსულა.მეც მის საწოლთან ვიჯექი და მისი, როგორც ყოველთვის, თბილი მტევანი ჩემი აკანკალებული ხელით ძლიერად მეჭირა და არ ვუშვებდი.მეორე დღეს ექთანი შემოვიდა,მთხოვა სახლში წავსულიყავი და თუ რაიმე სიახლე იქნებოდა შემატყობინებდა.არ

აწმყო მომავალში

მეტი აღარ შეუძლია.მირბის და სადაცაა წაიქცევა.ფეხები აღარ ემორჩილებიან, მაგრამ მაინც ცდილობს გადარჩენას. უნდა რომ გაასწროს, გაექცეს, გადარჩეს. ეშინია, არ სრს ასე უბრძოლველად დანებდეს. აი, უკვე ეწევა. იგრძნო და სიჩქარეს უმატა..

"გპირდები" - (17) - მეორე ნაწილი

ნოემბრის სუსხიანი დღეები. კატასტროფიდან რამოდენიმე თვე გავიდა. განადგურებული ვარ. ვერ ვხვდები სამყარომ ასე რატომ დამსაჯა, რატომ წამართვა ძლივს-ძლივობით ნაპოვნი სიყვარული, რომელიც მართლა ყველაზე და ყველაფერზე მეტად მიყვარდა. არა არ დავიჯერებ რომ ის

ვარდები 1

კაბინაში შევედი თუ არა, ჩანთაში დავიწყე ქექიალი, კარის ხმა გავიგე, სხვა გოგონა მეგონა და უცებ შეხება რომ ვიგრძენი მაშინდელივით ვიკივლე შეშინებულმა.. -ლილი რა ლამაზი ხარ ჩემო პატარა...... მიჩურჩულა ვნებიანად, ვერმოვითმინე და ჩავეხუტე. შუბლს და ცხვირს

ამ ისტორიამ ფურცლები გააცოცხლა

ერთხელ ვერაზე, სადღაც შესახვევთან,ახალგაზრდა გოგონამ ლამაზად გამიღიმა და ზურგზე მოკიდებული დიდი ჩანთა მოიხსნა.მერე ფეხაკრეფით,ისე თითქოს ჩემს მიპატიჟებას ელოდა,ჩემსკენ გამოემართა და სველ სკამზე გრაციოზულად ჩამოჯდა. მე გამეღიმა.

ჩემი "ჰოლივუდური" ამბავი .5

-ჰმმ..მირჩევნია ისევ სადარბაზოში ვიკანკალო, ვიდრე შენი ძონძები ვრეცხო. მივახალე და კარებისკენ მტკიცე ნაბიჯით გავემართე. -კარგი ხო ჯერი, გამომართვეი, გეხუმრე. ცოტა დაუთბა ხმა, მეც ცხვირ აბზეკილმა გამოვართვი და კიბეებს დავუყევი. -ხელით გარეცხე