მართალია რომ ამბობენ.. გული არ ბერდებაო

ამდენი წლის შემდეგ.. ვუყურებდი მის თვალებს .. ღიმილიან სახეს სინანული ცვლის... მე თვალები მლაშე სითხით მევსება..ის თავს დანანებით გადააქნევს აქეთ იქით.. შემდეგ კი ბრბოშ ი ერევა... მე ღრმად ამოვისუნთქე.... ისევ იმ ადგილს გავუშტეერე თვალი, სადაც

ჩემი თუ არა აბა ვისი უნდა იყო?! (თავი 38)

დილით ტელეფონის ზარმა გამაღვიძა „ვაიმეეე, ამოწყდით ყველა ერთ დღეს, ვერ გიტანთ, მძულხართ, რაარი დილით ხო არ გაცლიან ძილს ვაახ!!!“ -ბატონო-დაგუბებული ხმით ამოვილაპარაკე.-ხოდა მისმინე-მომესმა ლელუკას სიცილნარევი ხმა-გაგაღვიძე ხო?!-არა კაცო რა

მე შენ სიზმარში შემიყვარდი. 14 დასასრული

ლუკა მოუთმენლად ელოდა გამომძიებლის ზარს.თან ისიც ანერვიულებდა, რომ გამტაცებლები სდუმდნენ და თანხაზე არ დაურეკეს,არადა წესით დღეს ადგილი უნდა ეცნობებინათ მისთვის.თავში იმ აზრმაც კი გაუელვა იქნებ ელენი აღარ არისო და გული ისე დაუმძიმდა თითქოს მძიმე

ვუყვარდი?არ ვუყვარდი? (ჩემი ცხოვრების ისტორია) თავი 8

სახლიდან რომ გამოვედი უცნაური შეგრძნება დამეუფლა,გული რაღაცას მიგრძნობდა მაგრამ რას ჯერ ვერ ვერკვეოდი. გზად საჩუქრების მაღაზიაში შევიარეთ,დემემ აარჩია ელესთვის საჩუქარი და ის იყო რომ გამოვედით და მანქანაში უნდა ჩავმჯდარიყავით რომ ზურგსუკან

პირადი მცველი [17]

ეორე პიროვნება დამიანე იყო,ისედაც მკაცრ და არც ისე თბილი ხასიათის მქონე მამაკაცს სულ შეეცვალა დამოკიდებულება ყველაფრის მიმართ–თითქოს გატყდა,წელში გადატყდაო.ამხელა კაცმა ვერ გაუძლო ამ პატარა გოგოს დაკარგვას და სულ მთლად ჩამოიშალა.

აი .. რა მაკლდა ჰავაიზე [6]

ვიცი რომ ძალიან დაგიგვიანეთ.მთელი თვეა არ დამიდია. საპატიო მიზეზები კი მქონდა ,მაგრამ მაინც დიდი ბოდიში მაქვს მოსახდელი.. მკითხველი თუ დარჩით ამისი ვინმე დააკომენტარეთ.. და გავაგრძელებ კიდევ ერთხელ დიდი ბოდიში

ზღაპრული რეალობა

-მდივნის სირბილეს ვამოწმებდი-ავიჩეჩე მხრები და ენაზე გამეტებით ვიკბინე სიცილის სურვილი რომ ჩამეხშო. -ახლავე შეწყვიტე,თორემ დავივიწყებ ვინ ხარ და დამერწმუნე კარგი დღე არ გადაგდება.-გამაფრთხილებლად ასისინდა და ნათლად მიმახვედრა,რომ ჩემი ადგილი უნდა

პროვინციელი (6)

-შენ... შენ აგაგიჟდი ხოო? გული გამიხეთქე - თვალები დავაკვესე და მის ხელებს შორის მოქცეულმა თავის დასაღწევად გავიბრძოლე. რატომღაც დეჟავუს შეგრძნება დამეუფლა. რატომღაც.-იცი? შენი ტლიკინი და გაბრაზებული , მოლურჯო თუ მომწვანო ფერის თვალები ძალიან

სულის გავლით გულამდე 10

ჩანთები მანქანაში ჩაალაგა და ჩვენც ჩავსხედით, მედა მარიმ გზაში ბევრი ვიცინეთ და ვვიცანცარეთ ასევე სანდრომ შენიშვნა გვითხრა ამხელა გოგოები ხართ და კიდე რამდენს ცანცარებთოო მაგრამ ჩვენ ყურადღება არ მივაქციეთ ისევ გავარძელეთ. რაჭაში 3-4 საათში

სიმშვიდე: გულის, სულის, გონების.

დღესაც დავიდგი ჭიქა. ვსვამ და ბოლომდე დავთვრები, მჯერა, ასეც და ისეც, აქაც და იქაც. რაღაც არ მომწონს ეს ჩემი თავი...სიმშვიდეს ვერ ჩავკიდე ხელი, სიბნელე ლამპიონებს ამსხვრევს, წამო, საღამოა ჩვენი, წამო, სახურავზე დავსხდეთ. სიმშვიდეს ვერ ჩავკიდე