ჩვენი ამბავი (თავი III)

კიდევ დიდხან დავრჩებოდით,რომ არა ჩემი მზერა,რომელიც ქეთიმ დაიჭირა და თქვა,რომ წასვლის დრო იყო...მთელი ამ ხნის განმავლობაში პირველად მივხვდი,რომ ანიმ და თამომ ძალიან

ჩვენი ამბავი (თავი II)

ახლა შემოდგომაა...ფოთოლცვენა უკვე დაიწყო.... მალე დედამიწას ფერდაკარგული და გახუნებული ფოთლები დაფარავს..ახლა ფანჯარასთან ვდგავარ და ვუყურებ როგორ იძარცვავს ხეები უკანასკნელ სამოსელს...

ჩვენი ამბავი (თავი I)

სიტყვებს...-გამიკვირდა,რომ არ გამაწყვეტინა,და ინტერესით ისმენდა ჩემს სიტყვებს,ვხვდებოდი,რომ დაძაბული იყო,ვხვდებოდი უჭირდა საუბრის დაწყება და იმასაც კარგად მივხვდი სულაც არ სიამოვნებდა ახლა აქ და ამ სიტუაციაში ყოფნა.....

მკვდარი ავტორის მომაკვდავი ამბავი (თავი2)

„ყველაფერი რისი წარმოდგენაც შეგიძლია რეალურია“ -ვინსენტ ვან გოგი ალბათ ირონიულად მოგეჩვენათ ამ თავის იმ მხატვრის სიტყვებით დაწყება რომელმაც სიცოცხლე სუიციდით დაასრულა არა ?!

მკვდარი ავტორის მომაკვდავი ამბავი (თავი1)

ო ხშირად ვწერდი ასეთ წერილებს. იმის იმედით რომ ოდესმე მართლა მეყოფოდა გამბედაობა და სიცოცხლის უსასრულობას საბოლოო წერტილს დავუსვამდი. აქამდე ბევრჯერ მიცდია ამ ამის გაკეთება თუმცა ეს მცდელობები იმდენი აღმოჩნდა მრავალ წერტილად გადაიქცა და ცხოვრებამაც

სახლამდე (პირველი ამბავი)

- ღრმად ისუნთქე და არ გათიშო - არეულ სახლში სადაც ტანსაცმელები და რამდენიმე დამამშვიდებლის კაფსულა ეგდო, საავადმყოფოს სუნი იდგა - არ გათიშო ნანკა მიყურე - ლეპტოპის მონიტორიდან ქერა ლანდი ჩანდა.

იდუმალი თვალები -1

ოთახიდან გავდივარ თოვლში არემარე ძალიან ლამაზია აქვე დავინახე მწვანე თვალები და გაშლილი ხელები ისინი მე მეგებებოდნენ მერე ზაფხული მოვიდა წვიმა დაიწყო ამ წვიმაში კი ვალსს ვეცეკვები ნაცნობ

ერთი უბრალო ამბავი

გოგონა რომელსიცყოველთვის იმედიანი იყო ცხოვრების მიმირთ მას კი არასროდ უმართლებდა მაგრამ მაინც იღიმოდა და არკარგდავდა იმედს რომ ერთხელაც იპოვიდა იმ ბედნიერებას რასაც ეძებდა

წერილი (ნამდვილი ამბავი )

,,ადამიანებს მხოლოდ ცხოვრება გვასწავლის ადამიანობას… შეხედე შენს თავს სარკეში და რაც ჩემი მსგავსი დაინახო, დაასამარე… წაშალე და დაივიწყე, შვილო… შენს თვალებში აუცილებლად ნახავ ბაბუას სახეს…

ნამდვილი ამბავი სიყვარულზე თავი 2

დილა რომ გათენდა ჩავრთე ტელეფონი და გამოტოვებული ზარები და მესიჯები ვნახე „სად ხარ მოვიდე წამოგიყვანო?““მარ რატო არ მწერ“რამე გაწყენინე ბოდიში რომ ესე მოულოდნელად გაკოცე გთხოვ მიპასუხე