"ის" ამბავი

-მე მზად ვარ ამ ამბის კიდევ ერთხელ მოსაყოლად. თბილად მოკალათდა გლორია, სტუმრებს ცხელი ჩაი მოუმზადა და გულჩვილი, თითქოს აცრემლებული თვალებით გაჰყურებდა მათ. - როდის მოხდა ყველაფერი მადამ გლორია? მის მაკაბმა კალამი აიღო და წერას შეუდგა და დიქტოფონიც

მჟავე ცაცხვის- ჟუკოსა და მისი "მეზობელი" ლუნას ამბავი {თავი 2}

"მას შემდგომ, რაც სხვასთან წახვედი, ჩემო კარგო, ძვლები გაუჩერებლად თრთის. "

მჟავე ცაცხვის- ჟუკოსა და მისი "მეზობელი" ლუნას ამბავი {სრულად}

"- ჟუკო, ჟუკო! ხომ გღვიძავს, არა?!- მჭექარედ წარმოთქვა ტკბილმა ცაცხვმა, რომელსაც ლუნა ერქვა. - ხო, ხო... ჯერ კიდევ მღვიძავს, ლუ.- უმნიშვნელო სიტყვებშიც კი უაღრესად მნიშვნელოვანი სიყვარული იგრძნობოდა, ჟუკოს წარმოთქმულ ბგერებშიც."

კოპწი ამბავი

დიდხნიანი ფიქრის შემდეგ, საბოლოოდ,გადავწყვიტე თქვენთვის გამეზიარებინა ცალმხრივი სიყვარულის ისტორია, რომელიც მე გადამხდა. ვინაიდან ეს ჩემი პირველი მცდელობაა აქ მსგავსი რაღაცის გამოქვეყნებისა, ვეცდები ჩემებურად,კოპწიად გადმოგცეთ ამბავი..

ჩვენი ამბავი (დასასრული)

სამყარომ პირველად შეიგრძნო ეს სურნელი. ჩემი თვალები უსახელო ყვავილივით ბრწყინავს... პოეტს მიწოდებ, მაგრამ მხოლოდ შენთვის ვწერ. თუ გინდა ლექსად არ წაიკითხო, იმიტომ რომ ყოველ წელს თავიდან დაგიწერ ხოლმე... როდესაც აცივდება, როდესაც ჩიტები სამხრეთისკენ

ჩვენი ამბავი (III)

გვიყარდეს თუ არა — ეს ყოველთვის ჩვენი არჩევანის საკითხია. არ არის საჭირო ის სხვა ადამიანს მოვახვიოთ თავს. ჭეშმარიტი სიყვარულის სილამაზე სწორედ იმაში მდგომარეობს, რომ გასცე მთელი გულით და იყო მადლიერი იმისთვის, რომ მეორე დათანხმდა მის მიღებაზე.

ჩვენი ამბავი (თავი II)

სხვა რაღაა სიყვარული თუ არა ღმერთი, ღმერთი კი არა სიკვდილი, რადგან მას დაუმკვიდრებია სიყვარული სამარადჟამოდ, ვისაც სიკვდილის საფასად შეუსყიდნიაო იგი. სიყვარულია როდესაც ადამიანი გიყვარს და ცდილობ რომ მასთან რაც შეიძლება მეტი დრო გაატარო და ყოველი

ჩვენი ამბავი (თავი I)

სიყვარული ფართო მცნებაა, რომელიც ყველას სხვაგვარად ესმის და სხვაგვარად შეიგრძნობს. ამბობენ თუ ნამდვილად გიყვარს მას სიტყვებით ვერ გადმოცემო, ალბათ მრთალია რადგან ჩემი აზრით როდესაც გიყვარს ამ გრძნობას ვერ გადმოცემ და სხვას ვერ აღუწერ იმ განცდებს

ამბავი

მარტო არ ვარ მაგრამ, თითქოს რაღაც მხუთავს, სადღაც ჩაგდებული ბედს ვერ ვეგუები. უკვე მივაკითხე თითქმის ათას მკითხავს და იცი? რაც მოხდება იქით ვეუბნები.

ჩვენი ამბავი (თავი XI)

მეღიმება და არაფერს ვამბობ.ჩაის სახლის წინ მანქანას აჩერებს,შევდვართ და კუთხეში თითქოსდა განმარტოვებულ მაგიდასთან ვსხდებით..ჩაის და ბლინებს ვუკვეთავთ.ამჯერად საუბარს მე ვიწყებ.